Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που διατέλεσε πρόεδρος του Βουλής από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 έως τις 16 Νοεμβρίου 1953. Ο Ιωάννης Μακρόπουλος γεννήθηκε το 1883 στη Λαμία από φτωχή οικογένεια. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία αρχικά στη γενέτειρά του και στη συνέχεια στην Αθήνα. Έλαβε μέρος στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο και τραυματίστηκε σοβαρά τον Οκτώβριο του 1912.
Από το 1925 έως το 1929 υπηρέτησε την τοπική αυτοδιοίκηση ως Δήμαρχος Λαμιέων. Με έργα, όπως η σφράγιση όλων των πηγαδιών της Λαμίας, η ύδρευση της πόλης μέσω υδραγωγείου από το Γοργοπόταμο, καθώς και η κατασκευή αποχετευτικού συστήματος, κατόρθωσε να απαλλάξει την πρωτεύουσα της Φθιώτιδας και την ευρύτερη περιοχή από την ελονοσία, εξασφαλίζοντας την υγεία χιλιάδων κατοίκων. Υπήρξε από τους βασικούς εμπνευστές και συνιδρυτές της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος το 1927, ενώ διετέλεσε αντιπρόεδρος του πρώτου συνεδρίου της Ένωσης και μέλος της Διευθύνουσας Επιτροπής.
Το 1932 εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος με τη σημαία του Λαϊκού Κόμματος κι επανεξελέγη το 1933. Επί κυβερνήσεων Παναγή Τσαλδάρη διετέλεσε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως (10 Μαρτίου 1933 – 21 Μαρτίου 1934) και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (20 Νοεμβρίου 1934 – 18 Φεβρουαρίου 1935).
Οι νόμοι «περί προσφυγικής αποκαταστάσεως», «περί προστασίας θυμάτων και αναπήρων πολέμου», «περί προστασίας πολυτέκνων» και «περί διοικητικής εκπαιδεύσεως» ήταν δικό του έργο. Κατά τη διάρκεια της υπουργικής του θητείας είχε τότε την ευκαιρία να λάβει μέτρα για την προώθηση της Δελφικής Ιδέας, την οποία είχε συλλάβει ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός, και την ίδρυση Διεθνούς Κέντρου Δελφών με την ψήφιση του σχετικού νόμου στη Βουλή και τη Γερουσία.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην εθνική αντίσταση, συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ από τις δυνάμεις κατοχής. Μετά τα «Δεκεμβριανά» ανέλαβε το Υπουργείο Γεωργίας (6 Ιανουαρίου 1945 – 8 Απριλίου 1945) στην κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα και υπήρξε μέλος της κυβερνητικής αντιπροσωπείας κατά τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Ήταν, μάλιστα, αυτός που την υπέγραψε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, από κυβερνητικής πλευράς, μαζί με τους Ιωάννη Σοφιανόπουλο και Πέτρο Ράλλη.
Το 1952 εξελέγη βουλευτής Φθιώτιδος με τον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου. Από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 έως τις 16 Νοεμβρίου 1953 διατέλεσε πρόεδρος της Βουλής.
Ο Ιωάννης Μακρόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 30 Ιανουαρίου 1954, ύστερα από μακρά ασθένεια, σε ηλικία 71 ετών. Γιος του ήταν ο δικηγόρος και πολιτικός Στέφανος Μακρόπουλος (1903-1963), ο οποίος διατέλεσε βουλευτής του Ελληνικού Συναγερμού και της ΕΡΕ.