Στη συνέντευξή μας (16-03-2023) ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής αναλύει τις σύνθετες εξελίξεις στον διεθνή αλλά και στον άμεοσ περίγυο της Ελλάδας.
Εκφράζει επιφυλάξεις για το κατά πόσο “ειλικρινής” είναι η διαρροή από την τουρκική πλευρά ότι “δεν χρειάζεται πλέον τους S-400”, αν όντως είναι προοίμιο κυβίστης προκειμένου να αποκατασταθούν οι σχέσεις με την Ουάσινγκτον και να αποδεσμευθούν τα F-16 ή αν πρόκειται για τακτικό ελιγμό ώστε να κατευναστούν προεκλογικά οι ΗΠΑ και αν ο Ερντογάν επανεκλεγεί να δώσει άλλη “ερμηνεία” στη δήλωση.
Εξάλλου, όπως σημειώνει, το σενάριο περί μεταφοράς των S-400 στο Αζερμπαϊτζάν ή στο Κατάρ προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο κατά τη γνώμη του.
Εκτιμά ότι ο ευρασιατικός πόλος οργανώνεται γύρω από την Κίνα και τη Ρωσία – σημειώνοντας την πρόσφατη προσέγγιση Σααουδικής Αραβίας – Ιράν με κινεζική μεσολάβηση και θεωρεί ότι ήταν η δυτική στάση που “έσπρωξε τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας”.
Θεωρεί ότι η Ευρώπη θα έπρεπε να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό διαμεσολαβητικό ρόλο τον οποίο δεν ανέλαβε λόγω της αδυναμίας της να λειτουργήσει ως ενιαίο γεωπολιτικό μέγεθος.