Ο Γορδιανός Α΄ (Marcus Antonius Gordianus Sempronianus Romanus Africanus, 159 – 12 Απριλίου 238) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας για ένα μήνα, μαζί με τον γιο του, Γορδιανό Β’, το 238, το έτος των έξι αυτοκρατόρων. Συμμετέχοντας σε μία εξέγερση εναντίον του αυτοκράτορα Μαξιμίνου Θραξ, νικήθηκε από δυνάμεις πιστές στον Μαξιμίνο και αυτοκτόνησε.
Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια και το οικογενειακό υπόβαθρο του Γορδιανού. Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία σχετικά με την οικογενειακή καταγωγή του. Η οικογένειά του ήταν σεμνή και πολύ πλούσια. Λεγόταν ότι ο Γορδιανός σχετιζόταν με εξέχοντες συγκλητικούς. Εκλέχθηκε αγορανόμος και ήταν πολύ δημοφιλής ως διοργανωτής δημοσίων θεαμάτων κυρίως μονομαχιών κατά μήνα.
Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας σε ηλικία 80 ετών από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα της Αφρικής που δεν ήθελαν να υποκύψουν στον Μαξιμίνο. Τότε ο Γορδιανός επέλεξε ως συνάρχοντα τον γιο του. Ωστόσο ο διοικητής της Μαυριτανίας Καπελλιανός, οπαδός του Μαξιμίνου επετέθη εναντίον του. Προ της Καρχηδόνας, στη μάχη που ακολούθησε, ηττήθηκε ο γιος του Γορδιανού και φονεύθηκε. Ο ίδιος ο Γορδιανός μετά απ΄ αυτή την εξέλιξη αυτοκτόνησε δι’ απαγχονισμού, μετά από βασιλεία μόλις έξι εβδομάδων.
Ο Γορδιανός Α’ είχε έντιμο χαρακτήρα, στα κοινά ήταν πολύ εργατικός και είχε αξιόλογη μόρφωση. Συνέγραψε την «Αντωνιάδα», που αποτελεί εγκωμιαστική βιογραφία των Αυτοκρατόρων Αντωνίνων.
Γορδιανός Β’
Ο Γορδιανός Β΄ (Marcus Antonius Gordianus Sempronianus Romanus Africanus, 192 – 12 Απριλίου 238) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας για ένα μήνα, μαζί με τον πατέρα του, Γορδιανό Α’, το 238, το έτος των έξι αυτοκρατόρων. Προσπαθώντας να ανατρέψει τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο Θραξ, έχασε τη ζωή του σε μάχη έξω από την Καρχηδόνα.
Γεννημένος το 192, ο Γορδιανός Β’ ήταν ο μόνος γνωστός γιος του Γορδιανού Α’. Η οικογένειά του ανήκε στην τάξη των ιππέων, ήταν μετριόφρων και πολύ πλούσια. Λεγόταν ότι ο Γορδιανός σχετιζόταν με επιφανείς συγκλητικούς. Όμως ο Γορδιανός Β’ ήταν πολύ μικρότερος των αρετών και της δημοτικότητας του πατέρα του.
Αναμίχθηκε έντονα στη λεγόμενη στάση του Ηλιογαβάλου. Αργότερα επιλέχθηκε από τον πατέρα του ως συνάρχοντας και φονεύθηκε σε μάχη κατά του Καπελιανού προ της Καρχηδόνας.