Του Τσολάκη Πασχάλη
Ο στίχος αυτός, με κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο, πάντα επίκαιρος σε τέτοιες περιόδους, γράφτηκε το 1992 και συμπεριλαμβάνεται στην πρώτη ποιητική μου συλλογή. Λόγω της διαχρονικότητας και της γενικότερης πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας το συμπεριέλαβα στην τελευταία μου έκδοση που έγινε πριν δυο μήνες.
Γεμάτο κι απόψε το μπαρ στην οδό ηρωίνης
κι ο εραστής ξενύχτης για τα μάτια εκείνης
στην ορθάνοιχτη πόρτα συλλογισμένος στέκι
στην ίδια οδό- το ίδιο πιοτό- στο ίδιο στέκι
Γνώριμη η φωνή που εκεί τον πάει
είναι αυτή που χρόνια τον πουλάει
την άκουγε στην οδό δημοκρατίας
είστε η γενιά μιας νέας κοινωνίας
Συνωστισμός κι απόψε στην οδό ηρωίνης
χωρίς έξοδο κινδύνου το μπαρ της οδύνης
χάδια-φιλιά- φλυαρίες- ξεπεσμοί και εμετοί
κοινωνία ταραγμένη σε πλανεύουν Δαναοί
Το πάθος του εκεί τον οδηγεί
αυτόν που δεν τον χώραγε η γη
κουρασμένος στο σκαμπό αράζει
επιβάτης σε καράβι που βουλιάζει
Υ.Γ. Μετά από 18 χρόνια το καράβι έπεσε στον ύφαλο της πτώχευσης