Συγκλονιστικές μαρτυρίες από Αμερικανούς εθελοντές για τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάνουν τον γύρο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στις ΗΠΑ:
«Αυτός είναι ο τρίτος πόλεμος στον οποίο έχω πολεμήσει και είναι μακράν ο χειρότερος», είπε ο Offenbecker στο The Daily Beast. «Συντριβή με πυροβολικό και τανκς. Την περασμένη εβδομάδα ένα αεροπλάνο έριξε μια βόμβα κυριολεκτικά δίπλα μας, περίπου 300 μέτρα μακριά. Είναι τρομακτικό σκ***.”
Οι αποστολές ήταν εξαντλητικές, είπε ο Bramlette. Στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν, ο Αμερικανός μαχητής είχε αεροπορική υποστήριξη ή υποστήριξη ISR ή πληροφορίες, επιτήρηση και αναγνώριση. «Η χειρότερη μέρα στο Αφγανιστάν και το Ιράκ είναι μια υπέροχη μέρα στην Ουκρανία». «Ακόμη και όταν πιστεύαμε ότι δεν ήταν, είχαμε πάντα εμείς τον έλεγχο της κατάστασης… αντί του διοικητή μιας ομάδας στην Ουκρανία».
Στις αποστολές αναγνώρισης στην Ουκρανία, πρέπει απλώς να περιμένετε έως ότου επιστρέψουν τα μέλη της ομάδας, καθώς οι επικοινωνίες δεν είναι αξιόπιστες. «Πάντα θα έστελνα ένα αναγνωριστικό στοιχείο πρώτο… μόλις αυτοί οι τύποι (ανιχνευτές) φύγουν από το πλευρό μου, δεν θα ακούσω πραγματικά τίποτα από αυτούς μέχρι να επιστρέψουν. Και αυτό μπορεί να είναι 24 ώρες αργότερα, ίσως και 48 ώρες αργότερα». «Αν δύο από αυτούς τραυματιστούν… δεν έρχεται ελικόπτερο να τους πάρει…».
Όταν ξεκίνησε ο χειμώνας, ο Μπράμλετ έκανε την κλήση να στείλει μέλη της μικρής μονάδας του στο σπίτι για να κάνουν ένα διάλειμμα. Οι «θερμικές σκιές» τους πρόδιδαν τις θέσεις τους. Η παραμονή μακριά από το στόχαστρο των ρωσικών στρατευμάτων γινόταν όλο και πιο δύσκολη κάθε μέρα, καθώς η φυλλώδης κάλυψη εξαφανιζόταν. Εκτός από αυτά τα ζητήματα, τα οχήματα της διμοιρίας συνέχιζαν να χαλούν, και τους έλειπαν τα χρήματα.
«Επειδή είμαστε μια ομάδα με τακτικής μικρής μονάδας… τρέχουμε… μπροστά από την ουκρανική γραμμή και μπροστά από τη ρωσική γραμμή. Δεν έχουμε φύλλα στα δέντρα, οι θάμνοι είναι γυμνοί, τα δέντρα είναι γυμνά και κάνει κρύο… Είναι πολύ άσχημη κατάσταση», είπε ο Bramlette. «Δεν μπορείς να κρυφτείς».
Εάν δεν αλλάξει δραστικά η προσέγγιση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν: «Απλώς κάθε φορά φοβόμουν ότι θα βγαίναμε έξω και θα κάναμε αυτό που κάνουμε συνήθως και θα πεθαίναμε όλοι», πρόσθεσε.