Πρόβλεψη σοκ της Κριστίν Λαγκάρντ: Βλέπει την κατάρρευση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής τάξης!

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η Πρώτη Κυρία του Ευρωπαϊκου χρηματοπιστωτικού συστήματος προβλέπει την κατάρρευση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής τάξης, θεωρώντας μάλιστα βέβαια τη διαδικασία αποδολαριοποίηαης . Είναι τόσο ζαλισμένοι όλοι τους από τη προσπάθεια υλοποίησης της «μεγάλης επαναφοράς» του Σβαμππου είναι ικανοί να πυροβολήσουν ακόμη και τα πόδια τους.

Από τον Ben Munster/POLITICO

Βαθιά στην απεραντότητα του Wyoming, τον περασμένο μήνα, η Christine Lagarde, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στάθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό της ελίτ των κεντρικών τραπεζιτών και πρόβλεψε, κάπως επιπόλαια, την κατάρρευση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής τάξης!

Λαμπερή η ίδια, σε χρώματα κόκκινου και μαύρου, έμοιαζε με μια ανθρωποειδή τρούφα σοκολάτας Lindor -και παρόλο που η προειδοποίησή της ήταν ανακατεμένη με τη συνηθισμένα βαρετή ορολογία, το υποκείμενο ήταν αρκετά σαφές και δραματικό.

«Υπάρχουν εύλογα σενάρια στα οποία θα μπορούσαμε να διακρίνουμε μια θεμελιώδη αλλαγή στη φύση των παγκόσμιων οικονομικών αλληλεπιδράσεων», ανακοίνωσε εν συντομία η Langarde στο πλήθος, το οποίο είχε συγκεντρωθεί για το ετήσιο συνέδριο των κεντρικών τραπεζιτών στο Jackson Hole του Wyoming. Ο κόσμος, είπε, θα μπορούσε σύντομα να εισέλθει σε μια «νέα εποχή» στην οποία «οι κανονικότητες του παρελθόντος μπορεί να μην είναι πλέον καλός οδηγός για το πώς λειτουργεί η οικονομία».

«Για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με εντολή σταθερότητας», πρόσθεσε, «αυτό αποτελεί σημαντική πρόκληση».

«Nέα εποχή»; Όταν μάλιστα και εκείνη αποτελεί μέλος της πιο αργοκίνητης και χωρίς φαντασία ελίτ των παγκόσμιων τεχνοκρατικών-ιερατειών, αυτής των κεντρικών τραπεζιτών;

Η προειδοποίηση στο Jackson Hole, δεν ήταν καν η πρώτη φορά που η Lagarde μίλησε δημόσια για τη μοίρα της διεθνούς τάξης των ελεύθερων αγορών, την κυριαρχία του δολαρίου και την παγκοσμιοποίηση που συνέβαλε στη δημιουργία όλου αυτού του οικοδομήματος. Ενώ άλλοι έχουν θέσει κατά καιρούς το θέμα, η ίδια ήταν ανέκαθεν πιο αυθόρμητη.

Μόλις τον Απρίλιο, ήταν η πρώτη μεγάλη δυτική κεντρική τραπεζίτης που εξέφρασε ρητές ανησυχίες για την ευθραυστότητα του δολαρίου,του οποίου η διεθνής κυριαρχία είπε «δεν πρέπει πλέον να θεωρείται δεδομένη».

Όλο αυτό, συμφώνησαν οι περισσότεροι, ήταν κάπως περίεργο από την ηγέτιδα της αγιασμένης νομισματικής αρχής, της οποίας το τμήμα επικοινωνιών σπάνια υποστηρίζει κάτι πιο εντυπωσιακό από την πολιτική του ισολογισμού και τις προσαρμογές των επιτοκίων καταθέσεων. Ωστόσο, προερχόμενο από μια γυναίκα της οποίας η μακρόχρονη καριέρα στα ανώτερα κλιμάκια έχει καθοριστεί από τον σεβασμό στη διεθνή τάξη πραγμάτων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, φάνηκε μάλιστα σαν αποστασία.

Το πιο ανησυχητικό ήταν η φαινομενική αδιαφορία της Lagarde για το νόημα των δικών της δηλώσεων όσον αφορά την κατάσταση της εν λόγω διεθνούς τάξης.

Ένας αξιωματούχος της ΕΚΤ είχε τρόμάξει τόσο από τις δηλώσεις του Απριλίου που ρώτησε τον συντάκτη της ομιλίας της Lagarde, μόνο για να πάρει τη διαβεβαίωση ότι είχαν «παρερμηνευθεί» και ότι ήταν απλώς μια επιβεβαίωση της στενής εντολής του ιδρύματος όσον αφορά τη σταθερότητα των τιμών.

Αλλά είναι δύσκολο να μην αναρωτηθεί κανείς εάν η Lagarde, που μια ζωή διαχειρίζεται το παγκόσμιο κατεστημένο από κρίση σε κρίση, έχει πράγματι εντοπίσει ένα πιθανό γεγονός εξαφάνισης της αγοράς όπως την ξέρουμε σήμερα, κάτι που την κάνει να πει ότι, για άλλη μια φορά, είναι αυτή που πρέπει να βοηθήσει τον κόσμο να την αποτρέψει.

«Συμφωνώ, μυρίζεται κάτι», είπε ο βετεράνος συνταξιούχος επενδυτής Jay Newman. «Θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές στο εμπόριο και τις επενδύσεις».

Ο Paul Podolsky, ένας άλλος επί μακρόν trader, υπέθεσε ότι η Lagarde προετοιμάζει την ΕΚΤ, με γαλλικό στυλ, για μια «πιθανή κατάσταση στην οποία το ευρώ θα έχει μεγαλύτερη εξουσία στο παγκόσμιο σύστημα από ό,τι θα είχε κανονικά».

Σε άλλους, η αίσθηση που υπήρξε ήταν η σύγχυση.

«Αυτά που ανέφερε η Lagarde δεν είναι ότι πιο φυσιολογικό να πει ένας κεντρικός τραπεζίτης, με την έννοια ότι συνήθως δεν επιδιώκουν το ρίσκο ως τη βάση των ομιλιών τους», είπε ένας αναλυτής, αναφερόμενος σε ένα είδος κινδύνου που είναι σπάνιο αλλά θανατηφόρο. «Ίσως δεν συνειδητοποιεί πόσο ασυνήθιστη επικοινωνία ήταν όλο αυτό για έναν κεντρικό τραπεζίτη -ή ίσως ξέρει κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε».

Συνεπώς, τι ήθελε λοιπόν να πει η Lagarde;

Το πρόβλημα είναι ότι είναι δύσκολο να καταλάβεις, αν μη τι άλλο, τι πραγματικά την συγκινεί ή την ενθουσιάζει. Λίγοι το έχουν καταφέρει, όσον αφορά τα συναισθήματα που εκπέμπουν οι ομιλίες και οι δηλώσεις της, πέρα ​​από κάποια ασαφή έννοια της «προσφοράς στην υπηρεσία των θεσμών».

Η ίδια, μία σφίγγα με ένα χαμόγελο νίκης, διαθέτει μια γοητεία που μπορεί να δείχνει τόσο αυθεντική όσο και φτιαχτή. «Μπορεί να είναι ακόμα και αστεία όταν πρέπει», είπε ένας πρώην συνάδελφος δημοσιογράφος.

Τι κάνει για διασκέδαση; Σπάνια διαβάζει για ευχαρίστηση. Κανείς από τους οποίους πήρε συνέντευξη το POLITICO δεν την έχει δει ποτέ να διαβάζει ένα βιβλίο ή κάτι που δεν αφορά ενημέρωση πολιτικής. Έχει ξοδέψει ελάχιστο χρόνο, όπως είναι κατανοητό, όσον αφορά την ενασχόληση της με χόμπι. Της αρέσει να φτιάχνει μαρμελάδα, τον Ιούλιο, για την οικογένειά της και είναι επιρρεπής στο να παίζει βαρετό γκολφ με κεντρικούς τραπεζίτες.

Κάποτε κολυμπούσε τακτικά, αλλά τώρα όχι τόσο συχνά, περιορισμένη από το έντονο πρόγραμμα της εργασίας της. Όσον αφορά την κοσμοθεωρία της, όσοι τη γνωρίζουν συμπεραίνουν ότι αν πιστεύει σε κάτι είναι κεντρώα ή αόριστα κεντροδεξιά. Αλλά οι περισσότεροι σταματούν στο «ρεαλιστική».

Σε αντίθεση με πολλούς από τους τεχνοκράτες από τους οποίους περιβάλλεται, ωστόσο, είναι μια γοητευτική καγκελάριος και πολύ ικανή στην επικοινωνία. Έχει μια ασυνήθιστη προδιάθεση, σαν εκείνη του Forrest-Gump που προσπαθεί να βρει τον κινητήριο ρυθμό της ιστορίας -και αν όχι ακριβώς να την αρπάξει, αλλά να επιβιώσει.

Από την αρχή, απολάμβανε μια σχεδόν απότομη αναρρίχηση, που υψωνόταν από τα βάθη της προαστιακής Νορμανδίας για να ηγηθεί της μεγάλης δικηγορικής εταιρείας Baker McKenzie του Σικάγο, όπου προσέλκυσε συναδέλφους και τη διεθνή επιχειρηματική ελίτ («Είναι ίσως το ωραιότερο άτομο που είχα ποτέ τη χαρά να γνωρίσω», είπε ο πρώην συνάδελφος της στην Baker, Marc Levey).

Η συνέχεια εδώ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ