Ημουν 8 1/2 χρόνια Βουλευτής του Σύριζα, εργάστηκα με πάθος 15 ώρες τη μέρα, λησμονώντας οικογένεια, επιστήμη, τέκνα, φίλους και διασκέδαση, και μιλώ ειλικρινά, με την ειλικρίνεια των μελλοθανάτων.
Σχετικά με το φαινόμενο Κασσελάκη δεν μίλησα μέχρι σήμερα σε κανέναν, κάνω μόνο σήμερα μία διαπίστωση: αν μπορεί ένας άνθρωπος από το πουθενά να εμφανίζεται και σε 20 μέρες ως υποψήφιος πρόεδρος να κερδίζει τον πρώτο γύρο και να διεκδικεί με τις περισσότερες πιθανότητες την προεδρία. τότε κάτι άρρωστο, κάποια βαθύτατη παθογένεια υπήρχε και υπάρχει στο κομματικό μας οικοδόμημα, ενώ φαίνεται ότι αυτό που ήθελε το κόμμα και η ηγεσία του δεν ήταν αυτό που ήθελε ο κόσμος, δηλαδή αυτό που απαιτούσαν οι ανάγκες τους. Και αυτό πρέπει να γίνει παραδοχή και συλλογική κομματική συνείδηση, διαφορετικά θα συνεχίσουμε να μην κατανοούμε τι θέλει και ποιές είναι οι ανάγκες του ελληνικού λαού, που μας καταψηφίζει σε όλες τις τελευταίες πολιτικές μάχες.
Τι δεν καταλαβαίνουμε δηλαδή; Πως είναι δυνατόν να έχει γίνει μπλε ολόκληρη η Ελλάδα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, που ήταν και είναι πάντοτε, υποτίθεται, ο προνομιακός χώρος, για την Αριστερά; Νομίζω ότι οι γέροντες του κόμματος πρέπει να ανοίξουμε δρόμο για τη νέα γενιά, αυτή να διαχειριστεί τις τύχες του κόμματος και της πολιτικής μας παρουσίας εφεξής. Διαφορετικά μαζί μας θα γερνάει και το κόμμα μας, ενώ είναι βέβαιο ότι θα γεννηθεί άλλη δύναμη με νεανική ορμή και φρέσκιες ιδέες, για να αντιπαρατεθεί στη Δεξιά, τον Μητσοτάκη και το σύστημά του διακυβέρνησης. Αυτά…..