Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
H Κύπρος υπό Βρετανική κατοχή με την κήρυξη του Ελληνοιταλικού πολέμου έβαζε χίλια δυο προσκόμματα για να αποφύγει την μαζική κατάταξη των συμπατριωτών μας Κυπρίων για να μην έρθουν ως εθελοντές να βοηθήσουν τις δυνάμεις του ελληνικό στρατού το 1940. Ένας όμως αριθμός Κυπρίων κατόρθωσε να έρθει και αν και μικρός σε αριθμό είχε ουσιαστική προσφορά στον αγώνα στα βουνά της Ελλάδος εναντίον της εισβολής των Ιταλικών φασιστικών στρατευμάτων του Μουσολίνι.
Το τμήμα αυτό που βρέθηκα να πολεμά στα ηπειρωτικά βουνά και μέσα στην Αλβανία θα ενισχυθεί τον Δεκέμβριο του 1940, από χιλιάδες Κύπριους στρατιώτες, που στάλθηκαν για να ενισχύσουν την άμυνα μας απέναντι κατά στην γερμανική επίθεση. Αυτοί οι Κύπριοι δεν ήταν εθελοντές αλλά τμήμα από το εκστρατευτικό σώμα των Βρετανών.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι στην ομάδα των Κυπρίων εθελοντών που βρέθηκαν να πολεμούν με τον ελληνικό στρατό υπήρξαν και 30 περίπου φοιτητές από την Κύπρο που σπούδαζαν στην Αθήνα. Αυτά τα νεαρά παιδιά αμέσως μετά την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων κατατάχθηκαν στον ελληνικό στρατό και πολέμησαν ψυχωμένα στο Αλβανικό μέτωπο. Στην διάρκεια της κατοχής μερικοί από αυτή την ομάδα συνέχισαν τη δράση τους στην Εθνική Αντίσταση.
Άλλοι υπολογίζουν 200, άλλοι αρκετούς πιο πάνω, δεν έχει σημασία ο αριθμός των Κυπρίων αδελφών μας που αγωνίστηκαν μαζί με τα στρατευμένα νιάτα της Ελλάδος μας, σημασία έχει ότι δεν υπολόγισαν ως Έλληνες την σωματική τους ακεραιότητα αλλά την έβαλαν στην υπηρεσία αυτού που στην καρδιά τους αισθανόντουσαν ότι ανήκαν στην ΕΛΛΑΔΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όταν υπέγραφαν ως εθελοντές, η έγγραφη διαβεβαίωση τους έλεγε ότι «επιθυμώ και θέλω να υπηρετήσω την πατρίδα μου Ελλάδα ως εθελοντής». ΑΞΙΟΙ λοιπόν όχι μια φορά, αλλά εκατό.