Όσοι παρακολουθούν με υποτιθέμενο δέος της εξελίξεις σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες, αλλά και πόλεις της Ιταλίας, προσπαθώντας μάλιστα να ισοσταθμίσουν την συσσώρευση μεταναστών στην Ελλάδα, διαπράττουν ένα άθλιο ιστορικό έγκλημα.
Αποκρύπτουν ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τους ευρωπαίους, οι οποίοι κατέσφαξαν και καταλήστεψαν την Αφρική, αλλά και άλλες αποικίες της Ασίας, ενώ έφερναν εκατομμύρια σκλάβους για να τους υπηρετούν. Σε αντίθεση λοιπόν με τον δικαιολογημένο εποικισμό της Ευρώπης, η Ελλάδα δεν έχει διαπράξει κανένα τέτοιο έγκλημα ώστε να εποικιστεί. Αυτό ας το θυμούνται οι κύριοι της κυβέρνησης οι οποίοι με την πολιτική που ακολουθούν, είναι σαν να επιδιώκουν αντικατάσταση πληθυσμού στην πατρίδα μας…
Ειδικά ο βιασμός της Αφρικής από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις εξακολουθεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες εισβολές και καταστροφές της σύγχρονης εποχής.
Μεταξύ της δεκαετίας του 1870 και του 1900, η Αφρική αντιμετώπισε την ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, διπλωματικές πιέσεις, στρατιωτικές εισβολές και τελικά κατάκτηση και αποικισμό. Ταυτόχρονα, οι αφρικανικές κοινωνίες προβάλλουν διάφορες μορφές αντίστασης ενάντια στην προσπάθεια αποικισμού των χωρών τους και επιβολής ξένης κυριαρχίας. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, ωστόσο, μεγάλο μέρος της Αφρικής, εκτός από την Αιθιοπία και τη Λιβερία, είχε αποικιστεί από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Ο Ευρωπαίος ιμπεριαλιστής, ειδικά η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία ανταγωνίζονταν για την εξουσία εντός της ευρωπαϊκής πολιτικής εξουσίας. Η ώθηση στην Αφρική υποκινήθηκε από τρεις κύριους παράγοντες, οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς. Αναπτύχθηκε τον δέκατο ένατο αιώνα μετά την κατάρρευση της κερδοφορίας του δουλεμπορίου, την κατάργηση και την καταστολή του, καθώς και την επέκταση της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής βιομηχανικής επανάστασης. Οι επιταγές της καπιταλιστικής εκβιομηχάνισης, συμπεριλαμβανομένης της ζήτησης για ασφαλείς πηγές πρώτων υλών, της αναζήτησης εγγυημένων αγορών και κερδοφόρων επενδυτικών διεξόδων, ώθησαν τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, τη διχοτόμηση και τελικά την κατάκτηση της Αφρικής. Επομένως, το πρωταρχικό κίνητρο για την ευρωπαϊκή εισβολή ήταν οικονομικό.
Σήμερα, οι ίδιοι πληρώνουν το λογαριασμό για τα χρέη που δημιούργησαν στην πολύπαθη αυτή ήπειρο…
Ο αγώνας της Αφρικής ήταν τόσο έντονος που υπήρχαν φόβοι ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε ενδοιμπεριαλιστικές συγκρούσεις, ακόμη και σε πολέμους. Με την πάροδο του χρόνου αυτές οι συγκρούσεις κατέληξαν σε επακόλουθο διχοτόμηση, εισβολή και αποικισμό της Αφρικής από διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Μην νιώθετε λοιπόν ανατριχίλα όταν βλέπετε την ημισέληνο της Αλγερίας να υψώνεται στο κέντρο του Παρισιού. Οι παππούδες τους μεταφέρθηκαν νόμιμα ως υπόδουλοι στους Γάλλους από τις αποικίες…