Την τελευταία μέρα του Νοεμβρίου του 1949 έρχεται στη ζωή ο δεύτερος γιος της οικογένειας Μπονάτσου. Ο πατέρας δικαστικός, η μητέρα δασκάλα της μουσικής, άρα έχουμε έτοιμο το DNA για την αγάπη του μικρού Βλάσση (έτσι έγραφε ο ίδιος το όνομά του) προς τη μουσική. Η μουσική που ήταν η αρχή για μια καριέρα, η οποία όπως αποδείχτηκε ο ίδιος δεν την πήρε πολύ σοβαρά – αν και με ό,τι κι αν καταπιάστηκε ήταν υπέροχος.
Κοιτώντας δε και το δεύτερο κομμάτι της πορείας του, αυτό που άρχισε στα τέλη του ’80 και συνεχίστηκε με τη λαμπρότητα και τη χλιδή των 90s, θα διακρίνει κάποιος ότι πίσω από τον πλούτο και τη σημερινή καλογυαλισμένη νοσταλγία εκείνων των χρόνων υπήρχε η σκληρότητα του «τη μια είσαι πρίγκιπας, την άλλη αλήτης». Και εάν συνεχίσεις να είσαι το δεύτερο, δυο και τρεις φορές ξεχνιέσαι. Σκληρό αλλά αληθινό, ειδικά όταν παιζόντουσαν κάποια ασύλληπτα για τη σημερινή εποχή, χρήματα.
Όποιος δεν είναι πλούσιος ή γνωστός όχι επώνυμος ή ανώνυμος γιατί όλοι είμαστε επώνυμοι, μπορεί να πεθάνει ήρεμος σ αυτή τη χώρα. Και εννοώ το δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο είναι όλο κουρελέ, και σας το λέω υπεύθυνα. Το δημόσιο σύστημα υγείας είναι κουρελέ!
21 χρόνια πέρασαν.. pic.twitter.com/L7aOCZpRyh
— Venetia (@venetia_Ap) November 27, 2021
Όπως και να ‘χει, ο ζωηρός Βλάσσης, που πάντα τιμούσε τον άγιο με καταγωγή από τον Πόντο που είχε το όνομά του, ξεκινάει στα τέλη του ’60 το μουσικό του ταξίδι.
Ο Γαρύφαλλος πάει Αμερική
Αν και η ροκ μουσική δεν ήταν καλοδεχούμενη στη χώρα μας, στα τέλη του ’60είχαμε φτάσει μεταξύ αστείου και σοβαρού κάθε γειτονιά να έχει από 2-3 μπάντες. Οι οποίες μαθηματικά αποδεδειγμένα, άντε να έφθαναν να παίξουν σ’ ένα κλαμπ της εποχής πριν διαλυθούν.
Η πρώτη μπάντα του Βλάση ήταν οι loubok. Το 1969 δημιουργούνται οι Πελόμα Μποκιού. Ένα ξεχωριστό συγκρότημα που δεν κράτησε πολλά χρόνια, όμως άφησε το στίγμα του με τη ροκ άποψη αλλά και τον ελληνικό ρυθμό του.
Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν φυσικά ο «Γαρύφαλλος», που και λόγω ονόματος είχε τα θεματάκια του με την λογοκρισία της εποχής. Για την ιστορία πάντως, ο Γαρύφαλλος δεν ηχογραφήθηκε με τη φωνή του Βλάσση Μπονάτσου στην πρώτη του εκτέλεση αλλά με τη φωνή του Νίκου Δαπέρη.
Το ίδιο τραγούδι ηχογράφησε, 25 χρόνια αργότερα, ο Βλάσσης Μπονάτσος όταν συνεργάστηκε με τους Goin’ Through.
To group διαλύεται το 1972 και ο Μπονάτσος προσπαθεί να δει τι θα κάνει. Στο εξωτερικό τα ελληνικά γκρουπ με αγγλόφωνο στίχο αλλά και κάποιοι Έλληνες τραγουδιστές γνωρίζουν επιτυχία. Αρχίζουν τα πηγαινέλα στην Αμερική και στην Αγγλία.
Το 1973 υπήρξε μέλος του ροκ συγκροτήματος Gordian, το οποίο ιδρύθηκε στο Λονδίνο και αποτελούνταν από γνωστούς Έλληνες μουσικούς. Ενώ πήγαιναν για να ηχογραφήσουν άλμπουμ, αυτό δεν έγινε ποτέ, ενώ παράλληλα οι όποιες ηχογραφήσεις χάθηκαν για πάνω από 40 χρόνια. Ο διάσημος παραγωγός Reinhold Mack ανέλαβε να «αναγεννήσει» τις ηχογραφήσεις, με το δίσκο τελικά να κυκλοφορεί το 2016.
Όσον αφορά τη χώρα μας, θα κυκλοφορήσει την πολύ καλή αν και παραγνωρισμένη «Επικίνδυνη ισορροπία» το 1976, ενώ μια σεζόν θα εμφανιστεί στη «Μέδουσα» δίπλα στον Γιώργο Μαρίνο. Εκεί οι έχοντες γνώση διαπιστώνουν ότι ο Βλάσσης όχι μόνο τραγουδάει πολύ καλά, αλλά το ‘χει και στη σκηνή.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ