Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου
Φίλες και φίλοι καλημέρα
Αναμφισβήτητα, το έγκλημα των Τεμπών με τους 57 νεκρούς, ο πύρινος όλεθρος του καλοκαιριού σε Ρόδο, Εβρο και Αττική, οι φονικές πλημμύρες που βύθισαν τη Θεσσαλία, καθώς και η τραγωδία της Πύλου αποτελούν τα κορυφαία γεγονότα της χρονιάς που φεύγει.
Το 2023 σημαδεύτηκε, όμως, και από δύο σημαντικά πολιτικά γεγονότα, αλληλένδετα μεταξύ τους. Το πρώτο είναι η σαρωτική νίκη Μητσοτάκη στις εκλογές του Ιουνίου. Το δεύτερο οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκάλεσε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η ήττα, η οποία οδήγησε στην εκλογή νέου αρχηγού και τη διάσπαση.
Θα απαιτηθούν χιλιάδες εργατοώρες από τους πολιτικούς επιστήμονες του μέλλοντος για να ερμηνεύσουν την παρατεταμένη κυριαρχία Μητσοτάκη σε συνδυασμό με τα δεινά που αυτή η κυριαρχία έφερε στη χώρα και στους πολίτες της. Ταυτόχρονα, ίσως απαιτηθούν διπλάσιες ώρες για να εξηγήσουν τον «αυτοκτονικό ιδεασμό» της Αριστεράς και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η χρονιά που φεύγει υπήρξε η μελανότερη σελίδα στην ιστορία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κυρίως επειδή στα όσα προηγήθηκαν αλλά και στα όσα ακολούθησαν της εκλογής προέδρου το ατομικό υπερίσχυσε από το συλλογικό.
Το τοπίο μετά την απόσχιση των 11 ξεκαθαρίζει. Οι δικαιολογίες τελείωσαν και η εσωστρέφεια δεν αποτελεί πλέον άλλοθι για κανέναν. Την ίδια ώρα γίνεται ξεκάθαρο ότι η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ γυρίζουν την πλάτη στους αποσχισθέντες και έχουν προσδοκίες αλλά και απαιτήσεις για την επόμενη μέρα από τη νέα ηγεσία.
Τα πράγματα είναι απλά. Το 86% των πολιτών αδυνατεί να πληρώσει τους λογαριασμούς, η κοινωνία φτωχοποιείται βιαίως, οι δείκτες φέρνουν την Ελλάδα σε επίπεδα Λατινικής Αμερικής.
Οι πολίτες απαιτούν πολιτικούς και πολιτικές που θα αντισταθούν στη νεοφιλελεύθερη επέλαση του Μητσοτάκη. Οταν δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύμα, λίγο σε ενδιαφέρει αν ο άλλος ή η άλλη δηλώνει ότι δεν έχει ενέργεια.
Τέλος χρόνου, κυρίες και κύριοι…
