Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε την παράταση της εντολής της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ (UNFICYP), που βρίσκεται στο νησί από το 1964, για έναν ακόμη χρόνο.
Η απόφαση προκάλεσε την έντονη αντίδραση της ηγεσίας των Τουρκοκυπρίων που την χαρακτήρισε ως “νέα πρόκληση”.
Σε ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα όπως σημειώνει τουρκικό δημοσίευμα αναφέρεται: «Απορρίπτουμε αυτή την προσέγγιση που αγνοεί τη βούληση και την ύπαρξη της τουρκοκυπριακής πλευράς».
Η απόφαση έγινε αποδεκτή ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (ΣΑΗΕ ). Έτσι, η θητεία των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ, που βρίσκονται στο Νησί από το 1964, παρατάθηκε για έναν ακόμη χρόνο.
Στην απόφαση αναφέρθηκε ότι χαιρετίστηκε ο διορισμός από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες της πρώην υπουργού Εξωτερικών της Κολομβίας Maria Angela Holguín Cuéllar ως Προσωπικού Αντιπροσώπου της Κύπρου και τα μέρη κλήθηκαν να το θεωρήσουν ευκαιρία και να δράσουν σε συνεργασία.
Η απόφαση καλεί τα μέρη να μειώσουν τις εντάσεις στη νεκρή ζώνη και υπογράμμισε τη σημασία της διατήρησης της ακεραιότητας της νεκρής ζώνης.
Η Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο δημιουργήθηκε το 1964 με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, με δύναμη αποτελούμενη από 796 στρατιωτικούς και 65 αστυνομικούς.
Το νησί της Κύπρου έχει χωριστεί σε δύο μέρη, το τουρκικό στο βορρά και το ελληνικό στο νότο, από το 1974. Το 2004, οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν ένα σχέδιο για την ένωση των δύο τμημάτων του νησιού που παρουσίασε ο ΟΗΕ, όπως γράφει το δημοσίευμα.
Αντίδραση από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων για την παραμονή του ειρηνευτικού σώματος του ΟΗΕ
Στη γραπτή δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους αναφέρεται ότι «Η παρουσία της Ειρηνευτικής Δύναμης στην Κύπρο, που ιδρύθηκε με την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών της 4ης Μαρτίου 1964 και με αριθμό 186, έχει συμπληρώσει το 60ό έτος της. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ειρηνευτική Δύναμη δεν εκπλήρωσε τα βασικά της καθήκοντα, όπως η ίση μεταχείριση και των δύο μερών στο νησί και η εξεύρεση δίκαιων λύσεων στις διαφορές. «Έχει γίνει επίσης ο θεματοφύλακας του status quo, το οποίο θεωρείται μη βιώσιμο από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη», όπως σημειώνεται.
—