Ο φιλόλογος και ιστορικός ερευνητής Χρόνης Βάρσος μιλάει στον 98.4 για τη γενεσιουργό πράξη στο πεδίο της Ελληνικής Επανάστασης του ’21, την Επανάσταση στις Ηγεμονίες της Μολδαβίας και της Βλαχίας τον Φεβρουάριο του 1821, υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, που αποτέλεσε την πρώτη φάση του Αγώνα της Παλιγγενεσίας με στόχο να συσπειρώσει τους υπόδουλους βαλκανικούς λαούς σε ένα μέτωπο ενάντια στη μακραίωνη οθωμανική καταπίεση.
Ξέσπασε ταυτόχρονα σε μια περίοδο που η μεταναπολεόντεια αντιδραστική Ευρώπη της Ιεράς Συμμαχίας, σταθερά εχθρική σε κάθε επαναστατικό κίνημα, συνταρασσόταν από εξεγέρσεις με δημοκρατικό και πατριωτικό περιεχόμενο (Ισπανία, Πορτογαλία, Νεάπολη, Πεδεμόντιο, Δεκεμβριστές στη Ρωσία).
Το απόγευμα της 22ας Φεβρουαρίου, ο Υψηλάντης ενδεδυμένος στολή Ρώσου στρατηγού, με μικρή συνοδεία, διέβη τον Προύθο ποταμό, σηματοδοτώντας την έναρξη της επανάστασης στις Ηγεμονίες, και από το Σκουλένι έφτασε στο Ιάσιο, πρωτεύουσα της Μολδαβίας.
Ο Χρόνης Βάρσος δίνει το ιστορικό, πολιτικό και στρατιωτικό περίγραμμα όλων των φάσεων στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1821.
Όπως σημειώνει, το κίνημα στη Μολδοβλαχία, αν και ηττήθηκε, συνέβαλε τα μέγιστα στην εδραίωση της Επανάστασης στον κυρίως ελλαδικό χώρο. Για επτά μήνες δέσμευσε στη βόρεια Βαλκανική 40.000 οθωμανικό στρατό προκαλώντας του 7.000 απώλειες, την ίδια εποχή που άλλες 100.000 απασχολούνταν στο μέτωπο με την Περσία και 40.000 είχαν διατεθεί για την πολιορκία του Αλή πασά στα Γιάννενα.
Παράλληλα προκάλεσε σοβαρή κρίση στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, που χάρη στις διπλωματικές πρωτοβουλίες του Καποδίστρια λίγο έλειψε να οδηγήσει σε νέο πόλεμο τις δύο αυτοκρατορίες. Το οθωμανικό ναυτικό αναγκάστηκε έτσι να διατηρήσει για μεγάλο διάστημα το σύνολο σχεδόν των δυνάμεών του στον Βόσπορο κι αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον ελληνικό στόλο να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και στον Κολοκοτρώνη χρόνο να πολιορκήσει στενά την Τρίπολη, που συμπτωματικά αλώθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ημέρα παράδοσης των τελευταίων υπερασπιστών της Ι.Μ. Σέκου.