Ο Χίτλερ ήθελε να καταλάβει ολόκληρο τον κόσμο. Όταν η παράνοια νικά την λογική, ένας άνθρωπος σαν το Χίτλερ θέλει να εξουσιάσει τους πάντες. Οι Αυστριακοί δέχθηκαν τους Ναζί χωρίς πόλεμο. Και η αφορμή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία. Ωστόσο παρόλο που η Γερμανία συνορεύει με την Ελβετία και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της είναι γερμανόφωνο, ο Χίτλερ δεν της επιτέθηκε ποτέ.
Δεν το είχε σχεδιάσει καν; Η απάντηση είναι όχι. Ο φάκελος της «επιχείρησης Tannenabaum», της εισβολής δηλαδή στην Ελβετία, ήταν πάνω στο γραφείο του. Για αρκετά χρόνια, οι Ναζί έλεγαν ξανά και ξανά πως σέβονταν το γεγονός ότι οι Ελβετοί παρέμεναν ουδέτεροι και πως δεν επρόκειτο να τους επιτεθούν. Η αλήθεια όμως ήταν πως είχαν άλλες προτεραιότητες. Και όταν ξεκαθάριζαν με αυτές, τότε η Ελβετία δεν θα έμενε έξω από τα σχέδια τους.
Το 1942, ο Χίτλερ αποκάλεσε την Ελβετία ως «σπυρί» στο πρόσωπο της Ευρώπης, ένα κράτος που δεν έπρεπε να υπάρχει, αφού τους θεωρούσε Γερμανούς. Οι Ελβετοί από την άλλη είχαν ένα κράτος καθαρά δημοκρατικό και δεν συμμερίζονταν παρά μεμονωμένα την ιδεολογία των Ναζί. Ήξεραν ότι η ουδετερότητά τους δεν θα τουυς κρατούσε για πάντα ασφαλείς.
Όταν ο Χίτλερ κατήγγειλε του όρους της «Συνθήκης των Βερσαλλιών» του 1935, οι Ελβετοί εξαπλασίασαν τον αμυντικό προϋπολογισμό τους. Οι κάτοικοι και ο στρατός κινητοποιήθηκαν και αυξήθηκε η παραγωγή και οι δίαυλοι επικοινωνίας. Παρόλ’ αυτά η έλλειψη φυσικών πόρων, δεν τους παρείχε την βεβαιότητα που χρειάζονταν. Προκειμένου να αποφύγουν για λίγο την εισβολή, έκλεισαν τα σύνορά τους για τους Εβραίους.
Όμως αυτό δεν κράτησε για πολύ. Απλά τους έδωσε χρόνο να εφαρμόσουν ένα εθνικό αμυντικό σχέδιο, γνωστό ως «Redoubt». Ακολουθώντας το κατά γράμμα, ενίσχυσαν την αμυντική ισχύ τους, χτίζοντας οχυρά και γκρεμίζοντας γέφυρες, ώστε σε περίπτωση εισβολής να παρασύρουν τους Γερμανούς στις αφιλόξενες Άλπεις.
Έτσι, μια εισβολή θα ήταν πολύ δύσκολη. Οι Ελβετοί ήταν προετοιμασμένοι να παραχωρήσουν ακόμα και κάποια εδάφη, αλλά οι Γερμανοί θα έπρεπε να στείλουν μεγάλο αριθμό στρατευμάτων και να αντιμετωπίσουν μεγάλο αριθμό απωλειών, σε μια χώρα που, εν τέλει, ήταν ουδέτερη. Επιχείρησαν λοιπόν να δείξουν στον αντίπαλο πώς μια εισβολή θα είχε τεράστιο κόστος. Και τα κατάφεραν.
Άφησαν τους Γερμανούς και τους Ιταλούς να χρησιμοποιούν το σιδηροδρομικό τους δίκτυο, αλλά μόνο αυτό. Και στάθηκαν και λίγο τυχεροί, αφού ο Χίτλερ ήταν πολύ απασχολημένος σε δυο μέτωπα, για να σκεφτεί την Ελβετία. Οπότε η «επιχείρηση Tannenbaum» έμεινε στα χαρτιά και η Ελβετοί βγήκαν αλώβητοι από άλλον ένα Παγκόσμιο Πόλεμο.