H Posidonia oceanica το θαλάσσιο φυτό που προκαλεί τον αδικαιολόγητο φόβο σε τόσους καλοκαιρινούς κολυμβητές που δηλώνουν πως «δεν κολυμπούν πάνω από τα φύκια», είναι ένα Αγγειόσπερμο Μονοκοτυλήδονο και όχι ένα φύκος. Είναι ευρύτερα γνωστό με τον όρο Ποσειδωνία, καθώς ο θεός Ποσειδώνας την είχε επιλέξει ως το αγαπημένο του φυτό κατά την αρχαιότητα.
Πρόκειται για ένα θαλάσσιο γρασίδι (seagrass) ενδημικό της Μεσογείου Θάλασσας, που συναντάται σχεδόν σε ολόκληρο το εύρος της. Αναπτύσσεται σε βυθούς με μαλακό υπόστρωμα, δημιουργώντας εκτενείς λειμώνες που μπορούν να φτάσουν έως και 45 m όταν τα νερά είναι διαυγή, οι οποίοι προσφέρουν τροφή, προστασία και υπόστρωμα σε μια πληθώρα οργανισμών.
Η συμβολή του στην πρωτογενή παραγωγικότητα, τη βιοποικιλότητα και εμμέσως στην αλιεία είναι τεράστια, καθώς μπορεί να φιλοξενήσει έως και 1.000 διαφορετικά είδη, ενώ παρέχει εξίσου σημαντικές οικοσυστημικές υπηρεσίες, όπως η προστασία της ακτής από την κυματική δράση και τη διάβρωση, η ανακύκλωση των ανόργανων θρεπτικών αλάτων, το «φιλτράρισμα» της στήλης του νερού.
Την τελευταία δεκαετία, μεγάλη βαρύτητα έχει δοθεί και στην ικανότητά του για μακροχρόνια αποθήκευση άνθρακα (C) που κατ’ επέκταση επηρεάζει τον παγκόσμιο κύκλο του C και τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής.
Τα λιβάδια της Ποσειδωνίας απειλούνται από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες (αλιεία με συρόμενα εργαλεία, παράκτια έργα, κ.ά.) σε όλη τη Μεσόγειο.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω και σε συνδυασμό με τον πολύ αργό ρυθμό ανάπτυξης του είδους (ένα λιβάδι μπορεί να κάνει και 100 χρόνια να ανακάμψει), το είδος προστατεύεται στα πλαίσια Διεθνών Συμβάσεων (Σύμβαση της Βαρκελώνης 1976 και Σύμβαση της Βέρνης 1979), Ευρωπαϊκών Οδηγιών και Κανονισμών (Οδηγία Οικοτόπων (HD, 92/43/ΕΟΚ), Ευρωπαϊκού Κανονισμού Μεσογειακής Αλιείας (1967/2006).
Χ. Κατσαρός, Β. Παπαθανασίου
Πηγή: http://hbs.gr