Η Κόρινθος υπήρξε μια από τις ελάχιστες Ελληνικές πόλεις που διέθεταν 2 λιμάνια, το Λέχαιο στον Κορινθιακό κόλπο και τις Κεγχρεές στο Σαρωνικό. Οι γιοι του Ποσειδώνα και της Πειρήνης, κόρης του ποτάμιου θεού Αχελώου, Λέχης και Κεγχρίας, έδωσαν τα ονόματα τους στα λιμάνια της πόλης.
Ήταν το 2ο λιμάνι – επίνειο της Αρχαίας Κορίνθου, όπου επίσης εφαρμόστηκαν πρωτοποριακές μέθοδοι κατασκευής λιμενικών εγκαταστάσεων. Και σ’ αυτό υπήρχαν δύο τμήματα, το εμπορικό και το πολεμικό.
Αυτό το λιμάνι ήταν εν μέρει φυσικό, καθώς είχε βόρεια και νότια ακρωτήρια, και εν μέρει τεχνητό, αφού στην προέκταση των ακρωτηρίων κατασκευάστηκαν δύο κυματοθραύστες – μώλοι σαν πέταλο, ύψους περίπου 30μ από τον πυθμένα της θάλασσας, που δημιούργησαν μία μεγάλη λιμενολεκάνη, αφήνοντας μία είσοδο πλάτους 120μ.
Το μεγαλύτερο πλάτος του λιμανιού ήταν 280μ και η μεγαλύτερη απόσταση από τον κεντρικό μώλο έως τους κυματοθραύστες της εισόδου 210-215μ. Στην περιοχή σημειώθηκε ταυτόχρονα καθίζηση της ξηράς και ανύψωση της θάλασσας, με αποτέλεσμα τα μεν ρωμαϊκά κτίσματα να είναι στο επίπεδο της θάλασσας, τα δε αρχαϊκά και κλασικά, κάτω από αυτό.
Στο λιμάνι των Κεγχρεών αποβιβάστηκε και ο Απόστολος Παύλος, το 53 μ.Χ. στο πρώτο του ταξίδι στην πόλη της Κορίνθου. Έχουν διενεργηθεί εκτεταμένες αρχαιολογικές ανασκαφές στο λιμάνι και έχουν αποκαλύψει πλήθος πληροφορίες και πολλά ευρήματα, με πιο σπάνιο σειρά πινάκων από υαλοθετήματα (πρόδρομο των σημερινών βιτρώ), που φυλάσσονται στο Μουσείο της Ισθμίας.