Πάντα συνέβαινε διεθνώς να απολύεται πρόεδρος Οργανισμού τινος λόγω ανεπάρκειας εκ των υστέρων διαπιστωθείσης. Όμως τούτο εδώ που συμβαίνει στην Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη είναι άνω ποταμών και χειμάρρων μαζί.
Έχουμε μείνει πανευρωπαϊκά εκτεθειμένοι ως επίσημοι «μπαταξήδες» με τα κατά καιρούς αποκαλυπτόμενα σκάνδαλα εις βάρος των Ευρωπαϊκών χωρών. Μας πήρανε είδηση και μας κάνουνε «σκρουτινάϊζ». Οικονομικά τέτοια, πάντα συνέβαιναν, και με τελευταίο αυτό που συνέβη στον ΟΠΕΚΕΠΕ με την γνωστή κατάληξη απόλυσης του προέδρου αυτού από τον αρμόδιο υπουργό Τσιάρα, και εύγε του. Ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης σε, περισσότερες της μιας, τηλεοπτικές του συνεντεύξεις αφήνει την βεβαιότητα ότι «λοβιτούρα» με Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στο υπουργείο του δεν θα ξανασυμβεί. Απέφυγε όμως να αναφερθεί στο γιατί αυτό συνέβη.
Ο αποπεμφθείς πρόεδρος του εν λόγω οργανισμού, όπως και σε καθε οργανισμό, δεν ανέλαβε την εκεί καρέκλα του αυτοβούλως, αλλά κάποιος τον «έκατσε» κάποιος που κάθεται στην δική του καρέκλα, ακόμα, άνετος και ωραίος. Αυτή λοιπόν είναι και η μάστιγα που μαστίζει το Ελληνικό Δημόσιο, διαχρονικά. Να αποκαλύπτεται δηλαδή σκάνδαλο, και ο μεγάλος φταίχτης να μην απολύεται πακέτο και πάραυτα μαζί με το «λάθος» του, το χοντρό λάθος του, το «ανθρώπινο» λάθος του, που τόσο ακριβά μας κοστίζει, πέραν της από καιρό χαμένης μας αξιοπιστίας. Και αυτός είναι και ο κύριος λόγος που αυτό δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει. Η διαχρονική ατιμωρησία, του κάθε τέτοιου, βασικού ένοχου, για να σφίξουν λίγο οι κ@λοι μήπως και απαλλαγούμε κάποτε από αυτό το χρόνιο νόσημα που μας κατατρώγει.
Οι δημοσκοπήσεις εκλογικής δύναμης των κομμάτων είναι ενθαρρυντικές πως αυτή τη φορά, έστω και αργά, ίσως όμως κάτι θα ξημερώσει αν αποτυπωθούν και στην κάλπη. Θα το κρατήσουμε;