Δημήτρης Καπράνος
Eἴμαστε ἡ χώρα τῆς ὁποίας οἱ πολῖτες οὐδέποτε ἀντελήφθησαν τήν σημασία τῶν γεγονότων, δέν ἔχουν γνώση καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν Ἱστορία τῆς πατρίδος τους καί, κυρίως, ἀρέσκονται στήν κομματολαγνεία καί τήν στοίχιση (ὡσάν πρόβατα) πίσω ἀπό διάφορες ἐξωτερικές δυνάμεις.
Δέν ἔχουμε, δηλαδή, ἀκόμη ξεφύγει ἀπό τό σύνδρομο τοῦ «Ρωσσικοῦ», τοῦ «Ἀγγλικοῦ» καί τοῦ «Γαλλικοῦ» κόμματος, τῶν κομμάτων, δηλαδή, τά ὁποῖα κυριάρχησαν στήν μετεπαναστατική Ἑλλάδα καί τῶν ὁποίων τά θανάσιμα ἁμαρτήματα ἀκόμη ὑφιστάμεθα! Ἄν δέν εἴχαμε ὅλα αὐτά τά σύνδρομα καί δέν κουβαλούσαμε ὅλες αὐτές τίς ἁμαρτίες (τίς πληρώσαμε τό 1945-49 μέ τό ἄφρον κίνημα), χθές θά ὑπῆρχε στούς κεντρικούς δρόμους τῶν Ἀθηνῶν μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας γιά τήν φονική ἐπίθεση ἰσλαμιστῶν ἐγκληματιῶν κατσαπλιάδων μέ πολλά ἀνθρώπινα θύματα στόν ἑλληνορθόδοξο ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, στήν Συρία! Θά εἶχε, φυσικά, προηγηθεῖ ἄλλη μία μεγάλη καί πολυπληθής διαδήλωση κατά τῆς αἰγυπτιακῆς «μπαγαποντιᾶς» εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σινᾶ. Ποῦ τέτοια εὐαισθησία! Ἀντιθέτως, εἴχαμε διαδήλωση κατά τῶν ΗΠΑ γιά τόν βομβαρδισμό τῶν πυρηνικῶν ἐγκαταστάσεων τοῦ Ἰράν.
Ζοῦμε σέ μιά χώρα, ἡ ὁποία ἔχει παραδοθεῖ στά κόμματα, στά σόσιαλ καί στήν ἀναπαραγωγή ψευδῶν εἰδήσεων καί ψευδῶν πληροφοριῶν. Καθημερινά, ἑκατομμύρια Ἕλληνες πολῖτες μετατρέπονται σέ βαποράκια καί διασπείρουν (μέ τήν μέθοδο τῆς κοινοποιήσεως) ὅ,τι θεωρήσουν ὅτι θά προκαλέσει κάποια λάικ στήν σελίδα τους.
Μοῦ στέλνει χθές μιά φίλη μου ἕνα μήνυμα μέ ἕνα χαρτάκι, στό ὁποῖο ἀναφέρονται κάποιες τιμές. Εἶναι πολύ πιθανόν τό χαρτάκι νά εἶναι ἀπόδειξη ἀπό κάποιο ἑστιατόριο. Ὅμως, δέν ὑπάρχει καμμία ἔνδειξη. Οὔτε ὀνομασία τοῦ καταστήματος, οὔτε ΑΦΜ, οὔτε διεύθυνση. Ἕνα ἁπλό χαρτάκι μέ τυπωμένες τιμές πέντε συγκεκριμένων προϊόντων. Κάτι καφέδες, μιά σαλάτα, κάτι ποτά κι ἕνα σύνολο περίπου 400 εὐρώ.
Ἔτσι, χωρίς νά ἀναφέρεται τίποτε ἄλλο. Καί ἡ λεζάντα , φαρδιά-πλατιά: «Ἀθάνατη Ἑλλάδα»!! Ἐκατοντάδες, ἴσως καί χιλιάδες πολλές, πολιτῶν θά ἔχουν ἐκφράσει τήν εὐαρέσκειά τους (μέ ἐκεῖνα τά λάικ) γιά μιά πληροφορία, ἡ ὁποία μπορεῖ νά μήν ἔχει σχέση μέ τήν πραγματικότητα. Προσβάλλει, ὅμως, τήν Ἑλλάδα! Καί τό νά θεωρεῖς τήν πατρίδα σου ὅ,τι χειρότερο ὑπάρχει στόν κόσμο, εἶναι σήμερα πολύ in.
Ἦλθε χθές, ἀργά τό βράδυ, ἡ ἀνηψιά μας ἀπό τό Νιού Τζέρσεϋ. Καί μᾶς περιέγραφε τό πόσο ἀκριβή εἶναι ἡ ζωή ἐκεῖ, πόσο εὐάλωτοι εἶναι πλέον οἱ πολῖτες, πόσο πανάκριβα εἶναι τά φάρμακα ἄν δέν εἶσαι ἀσφαλισμένος καί πῶς οἱ ἀσφαλιστικές ἑταιρεῖες ἔχουν κάνει τράστ καί ἀκριβαίνουν κάθε τόσο τά ἀσφάλιστρα. «Καμμία σχέση μέ τήν Ἑλλάδα. Ἐδῶ, τοὐλάχιστον, σέ ἔπιασε κάτι, θά σέ πᾶνε στό Νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ, δέν σέ δέχονται ἄν δέν εἶσαι ἀσφαλισμένος» μᾶς ἔλεγε…
Ποῦ νά βγεῖς καί νά τά πεῖς αὐτά στήν Ἑλλάδα τῆς ἀριστερᾶς καί τῆς προόδου; Στήν Ἑλλάδα πού τρέχει στίς διαδηλώσεις γιά τήν Παλαιστίνη (καί καλά κάνει), ἀλλά κλείνει τά μάτια στό «Μπατακλάν», στό «Σαρλί», στήν σφαγή τῶν παιδιῶν σέ μιά συναυλία, ἀπό τούς ψυχοπαθεῖς δολοφόνους τῆς Χαμάς, πού ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἐπίθεση κατά τοῦ ἑλληνορθόδοξου ναοῦ στήν Συρία; Δυστυχῶς, εἴμαστε ἀκόμη στήν δεκαετία τοῦ ’50. Στά πρῶτα χρόνια ἔπειτα ἀπό τό «Κίνημα», ὅπως τό ἔλεγε ἡ μάνα μου…