με το Μάνο Αντώναρο , είχαμε ένα προσωπικό running joke.
κάθε φορά που πίναμε καφέ,
σχεδιάζαμε πως θα φτιάξουμε ένα γαμάτο συγκρότημα με τίτλο “Τα Άχρηστα Αδέρφια”!
γιατί τόσο ο δικός του αδερφός όσο και ο δικός μου
είχαν διατελέσει κυβερνητικοί εκπρόσωποι
ενώ εγώ κι ο Μάνος ήμασταν ντιπ αχαΐρευτοι.
μου λείπει το φιλαράκι μου, μου λείπει η αλαφράδα του, μου λείπει η ζούρλια του, μου λείπει το χιούμορ του.
τουλάχιστον έβγαλε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη
κι έμεινε πάντα παιδί…
τον χάσαμε σαν σήμερα πριν από εφτά χρόνια.
