ΑΘΑΝΑΤΟΣ!! Στις 27 Αυγούστου 2009,ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας έδωσε τη ζωή του για να σώσει ζωές στην Κεφαλονιά.
27 Αυγούστου 2009, ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, με πτώση πυροσβεστικού αεροσκάφους τύπου PZL, συγκλονίζει την Ελλάδα!
Ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας, 55 ετών και πατέρας δύο παιδιών, θα χάσει την ζωή του την ώρα που επιχειρεί για την κατάσβεση πυρκαγιάς στην περιοχή του Κατελειού.
Το πολωνικής προέλευσης αεροσκάφος, με έτος κατασκευής και άφιξης στην Ελλάδα το 1983, είχε συμπληρώσει 4.733 ώρες πτήσεων. Ο Κωτούλας είχε συνολική εμπειρία 4.025 ώρες πτήσης σε μαχητικά, μεταγωγικά και ψεκαστικά αεροσκάφη, εκ των οποίων 524 ώρες στα αεροσκάφη PZL. Ζούσε τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια στην Κεφαλλονιά, καθώς ήταν επικεφαλής του κλιμακίου των αεροσκαφών που εδρεύουν στο νησί και είναι σε ετοιμότητα να επέμβουν σε περίπτωση πυρκαγιών.
Πως έγινε το δυστύχημα
Το μεσημέρι της 27ης Αυγούστου ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας θα απογειωθεί από το αεροδρόμιο Κεφαλλονιάς και θα κινηθεί νότια προς την περιοχή του Κατελειού μαζί με έναν άλλο συνάδερφο χειριστή παρόμοιου αεροσκάφους, προκειμένου να συμμετέχουν στην κατάσβεση πυρκαγιάς.
Στις 12:45, τα αεροσκάφη εντόπισαν την φωτιά και κινήθηκαν προς αυτήν πετώντας χαμηλά. Όταν ο Σμήναρχος έφτασε σε απόσταση 20 έως 30 μέτρων από την φωτιά, το αεροσκάφος του χτύπησε σε καλώδια υψηλής τάσης, το αριστερό φτερό κόπηκε, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο και το PZL να καταπέσει σε αυλή ξενοδοχείου, δίπλα σε παραθεριστές που ευτυχώς δεν τραυματίστηκαν. Ο Ηρωικός Σμήναρχος, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που είχε στην διάθεσή του προσπάθησε να μην ρίξει το PZL σε σπίτια ή ξενοδοχεία!
Ο θάνατος του ηρωικού πιλότου επιβεβαιώθηκε λίγα λεπτά αργότερα από τους άντρες των σωστικών συνεργείων που περισυνέλεξαν το πτώμα του. Έπεσε λαβωμένος και τυλίχτηκε στις φλόγες…
Ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας
Ο Στέργιος Κωτούλας ήταν το δεύτερο παιδί του Χρήστου Κωτούλα από το Κατάφυτο Καλαμπάκας (οι ρίζες του είναι από το χωριό Αρματωλικό Τρικάλων). Ήταν νυμφευμένος και πατέρας δυο παιδιών του Χρήστου και της Παναγιώτας. Είχε δυο αδελφούς, τον Νίκο και τον Μένιο, ο δεύτερος των οποίων, πιλότος κι αυτός της πολεμικής αεροπορίας!
Οι συνάδελφοί του περιέγραφαν τον Στέργιο Κωτούλα ως έναν άνθρωπο σοβαρό, με έντονη αίσθηση του καθήκοντος, χαμογελαστό, χαμηλών τόνων και πρόθυμο να βοηθάει όποτε του το ζητούσαν. Διακρινόταν για το ήθος, τον επαγγελματισμό και το πάθος του για το αεροπλάνο. Έλεγε: «Όσο νερό φορτώνω, τόσο πρέπει να ρίξω στην φωτιά. Ούτε σταγόνα πίσω…».****Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί το καλοκαίρι του 2009 στην Κεφαλλονιά. Είναι το μοιραίο P.Z.L. M-18 Dromader με χειριστή τον εκλιπόντα Ήρωα Σμήναρχο Στέργιο Κωτούλα!
Όσο θα υπάρχουν ήρωες, που θα ξεχνούν τον εαυτό τους, που θα “σπαταλούν ασυλλόγιστα” την ζωή τους, για τα ιδανικά, για την πατρίδα και για τον συνάνθρωπο, τόσο θα μπορούμε να ελπίζουμε, τόσο θα πιστοποιούμε ότι η Ελλάδα, η πηγή της ψυχικής ευγένειας, της τιμής, του φωτός, της αλήθειας, της δόξας, θα ζει, κόντρα στους καιρούς… ****
ΣΜΗΝΑΡΧΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣΑΘΑΝΑΤΟΣ ****
Στο Video ρίψη του Στέργιου Κωτούλα
Επικίνδυνες οι πτήσεις
Οι επιχειρήσεις αεροπυρόσβεσης είναι υψηλού ρίσκου «high risk». Κατά την κρίσιμη διαδικασία της βύθισης του αεροπλάνου μέσα στους καπνούς και μέχρι τη στιγμή του «βομβαρδισμού» όπου όλες οι κινήσεις του χειριστή γίνονται εξ όψεως και χωρίς τη βοήθεια των οργάνων. Επομένως απαιτείται εμπειρία και χειρουργικές κινήσεις από την πλευρά του χειριστή. Μία πτήση αεροπυρόσβεσης καθορίζεται από τέσσερις βασικούς παράγοντες:
– Το ύψος
– Την ταχύτητα
– Την γωνία βύθισης
– Τις δυνάμεις επιτάχυνσης ελιγμών, τα περίφημα «G». Ωστόσο, σε κάθε πτήση αεροπυρόσβεσης υπάρχουν οι αστάθμητοι παράγοντες. Ο χειριστής του πυροσβεστικού αεροπλάνου ξεκινάει την αποστολή χωρίς να γνωρίζει:
– Την μορφολογία του εδάφους.
– Αν υπάρχουν ανοδικά ή καθοδικά ρεύματα.
– Το είδος της φωτιάς. Αν δηλαδή καίγονται μόνο δέντρα, αν υπάρχουν δεξαμενές ή σπίτια.
Είναι σαφές ότι ο πύρινος πόλεμος από αέρος διεξάγεται υπό ακραίες συνθήκες. Γι αυτό τα περισσότερα από τα 32 ατυχήματα με τους 19 νεκρούς της τελευταίας 35ετίας οφείλονται στις ριψοκίνδυνες αλλά αναπόφευκτες πτήσεις και το αίσθημα της αυτοθυσίας που διακατέχει τους πιλότους των πυροσβεστικών αεροσκαφών.