Οι σπουδαίοι μουσικοί του “Παιδιού της Αφροδίτης”

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ….
ΕΣΤΙΑ, σημερα…

Δημήτρης Καπράνος

Οι σπουδαίοι μουσικοί του “Παιδιού της Αφροδίτης”

Η επί δέκα χρόνια ενασχόλησή μου,επαγγελματικά, με την ελληνική ποπ-ροκ σκηνή, με έφερε σε επαφή με σπουδαίους καλλιτέχνες. Είχα την τιμή να γνωρίσω (και να παίξουμε μαζί σε ένα πάρτυ) τον Ντέμη Ρούσοο (αργότερα, γίναμε πολύ καλοί φίλοι, ως τα τελευταία του), τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, του οποίου το μοναδικό Hammond B3” πήγαινα και χάζευα όπου έπαιζαν οι Forminx (άλλο ένα είχε ο Άλκης Κακαλιάγκος, των Olympians, στην Θεσσαλονίκη), τους επίσιης σπουδαίους μουσικούς Σπύρο Μεταξά, Γιάννη Σπάθα, Χρήστο Περτσινίδη,Νίκο Πολίτη, Δημητρη Πολύτιμο, Τζώνυ Λαμπίτσι, Βασίλη Ντάλα, Γιώργο Τρανταλίδη, Χριστόφορο Κροκίδη, Αντώνη Τουρκογιώργη (συνυπήρξαμε για ενα διαστημα σε γκρουπ), Γιάννη Μπεμπεριάν και πολλούς άλλους, που έγραψαν ο καθένας την δική του σελίδα σ’ αυτο που ονομάσαμε (που λέει ο λόγος) “Ελληνικό ροκ”..
Θα ήθελα σήμερα να διαβάσετε λίγα λόγια του σπουδαίου ντράμερ και συνθετη Λουκά Σιδερά, αφού σημειώσω ότι μόλις άκουσα το “Rain and tears”, την ευφυέστατη αυτή αναπροσαρμογή του “Κανόνος” του Πάχεμπελ , δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου. Ετσι ήμασταν τότε. Δακρύζαμε με την μουσική, όχι με τις αναθυμιάσεις.Λέει, λοιπόν, ο Λουκάς Σιδεράς, ο μόνος επιζών απο τους τρεις μουσικούς που μας χάρισαν “Το παιδί της Αφροδίτης”…
“Οι Aphodite’s Child ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ο ήχος ήταν του Βαγγέλη. Το πώς διαχειριζόταν τα μουσικά όργανα ήταν παγκόσμια πρώτη.
Χρησιμοποιούσε συγχρόνως τρία κλαβιέ, ψάχνονταν με το “έκο”.
Είχε έναν ήχο τεράστιο για την εποχή.Συν η φωνή του Ντέμη βέβαια.
Ο Ντέμης Ρούσσος, πριν φύγουμε για το εξωτερικό τραγουδούσε σε νορμάλ τόνους. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου από το ”Rain and Tears” τον έβαλε να τραγουδήσει σε υψηλούς τόνους και αποκάλυψε μια ταυτότητα φωνής- την οποία φυσικά και διέθετε, είχε φωνάρα ο άνθρωπος-που την ξεχωρίζεις ανάμεσα σε εκατό άλλες. Κι εγώ βάραγα με άλλο τρόπο τα τύμπανα. Έδινα έναν πιο έντονο ήχο.Σε όλα τα γκρουπ τον πρώτο λόγο έχει η φωνή. Όμως στην περίπτωση των Aphrodite’s Child ήταν και το υπόλοιπο κομμάτι πολύ ιδιαίτερο.
Είναι ευχάριστο να είσαι κομμάτι ενός θρύλου. Ήμουν τυχερός που συναντήθηκα με αυτά τα ονόματα. Ο Βαγγέλης ήταν κορυφαίος ηλεκτρονικός μουσικός και ο Ντέμης είχε εκείνη την φωνή και πούλησε μόνος του 65.000.000 δίσκους.
Επίσης, το συγκρότημα βασίσθηκε σε μια βαθιά φιλία. Δεν ήταν επαγγελματική η σχέση μας. Δεν θυμάμαι ποτέ να έχουμε βρισθεί.
“Πώς είναι να τους βλέπεις να διαπρέπουν παγκοσμίως,να εκτινάσσονται στην κορυφή και η δική σου μουσική πορεία να μην εξελίσσεται με παρόμοιο τρόπο; ρωτθυηκρ ο Σιδεράς.
“Εντάξει, ντράμερ ήμουν… τί να κάνω; Είναι κάτι που δεν το γράφω στο βιβλίο ‘The Aphrodite’s Child story”, γιατί τελειώνω την ιστορία στο
”666” και τη διάλυση του γκρουπ. Στο άλμπουμ ”666” (σημ. Συντ: μετειχε και η Ειρήνη Παππά)τραγουδω το κομμάτι ”Break”, το οποίο θα μπορούσε να είναι δίσκος 45 στροφών, είναι το μόνο τραγούδι που δεν έχει σχέση με την Αποκάλυψη του Ιωάννη.Ήταν μια ιδέα του Βαγγέλη, κάτι σαν αποχαιρετιστήριο.
Προσπάθησα, μέσω της εταιρείας,να προμοτάρω αυτό το κομμάτι, αλλά δεν θέλησαν. Έτσι είναι το ριζικό του καθενός. Έκανα πολλά πράγματα μετά. Δεν είχαν επιτυχία,αλλά μουσικά απωθημένα δεν έχω”….
Απλώς, να θυμίζω ‘οτι στην κηδεία του Ντέμη Ρούσσου ήμασταν καμιά πενηνταριά και εφέτος δεν ειδα σε κενένα από τα μεγάλα και μικρότερα Φεστιβάλ ένα έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Βεβαίως, ουδείς εκ των δυο υπήρξε ενταγμένος σε κόμμα και ουδείς εκ των δυο ετράφη με δημόσιο χρήμα!