Πληρώνουμε τώρα τήν εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι μόνον κατά τήν περίοδο της κρίσεως αλλά καί χρόνια πρίν

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΟΥΜΕ υπερμέτρως τήν παραγγελία της τετάρτης φρεγάτας Belharra πού απεφασίσθη μέ πολυετη καθυστέρηση.

Ούτε θά μεμψιμοιρίσουμε γιά τό κόστος της. Μας δίδεται όμως η ευκαιρία νά προβουμε σέ κάποιες επισημάνσεις σχετικά μέ τήν άμυνα της χώρας καί τήν εξέλιξη του εξοπλιστικου μας προγράμματος συνολικά.

Tου Ευθ. Π. Πέτρου

Πρίν όμως παμε σέ αυτό, ειναι σκόπιμο νά επισημάνουμε τό μεγάλο πρόβλημα του προσωπικου. Έγιναν κάποια θετικά βήματα όσον αφορα στήν βελτίωση των αποδοχων των στρατιωτικων. Όμως τό ηθικό δέν έχει επανέλθει στό επίπεδο πού ηταν κάποτε. Τά στελέχη εξακολουθουν νά παραιτουνται καί η προσέλευσις υποψηφίων είτε αξιωματικων καί υπαξιωματικων, είτε ακόμη καί επαγγελματιων οπλιτων, παραμένει χαμηλή.

Καί μέ θητεία εννέα καί 12 μηνων ούτε οι μονάδες στελεχώνονται επαρκως ούτε αξιόπιστη εφεδρεία μπορει νά διαμορφωθει. Πόσω μαλλον πού η εφεδρεία ειχε εγκαταλειφθει γιά δεκαετίες…

Αλλά γιά νά επανέλθουμε στά εξοπλιστικά. Οι τέσσερεις σύγχρονες φρεγάτες προσθέτουν σημαντικές δυνατότητες στό Πολεμικό Ναυτικό. Όμως η δομή δυνάμεων προβλέπει 13 πλοια αυτης της κατηγορίας, γιά νά μπορει ο Στόλος νά ανταποκρίνεται στήν αποστολή του. Καί τά υπόλοιπα ειναι ηλικίας 30 έως καί 47 ετων. Τόσο η διατήρησίς τους σέ ενέργεια όσο καί κάποιες ιδέες περί εκσυγχρονισμου τους συνιστουν ημίμετρα.

Πληρώνουμε τώρα τήν εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι μόνον κατά τήν περίοδο της κρίσεως αλλά καί χρόνια πρίν. Νά θυμίσουμε ότι υπηρχε απόφασις του ΚΥΣΕΑ του 2007 γιά αγορά φρεγατων Fremm (του προδρόμου μοντέλου της Belharra) καί τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης. Αποφάσεις πού ουδέποτε ετέθησαν σέ εφαρμογή. Έτσι τώρα τρέχουμε νά καλύψουμε κενά. Άν από τότε ειχαν αγορασθει τέσσερεις Fremm καί ειχαν εκσυγχρονισθει τέσσερεις ΜΕΚΟ (υπηρχε σχετική απόφασις), σήμερα, μέ τίς τέσσερεις Belharra, θά ήμασταν στό προσδωκόμενο επίπεδο.

Καί τό πρόβλημα δέν σταματα εδω. Τά ταχέα σκάφη –καί κατά κύριον λόγον τά πυραυλοφόρα, ξεπερνουν τά 20 έτη της ηλικίας τους. Κάτι πρέπει νά γίνει καί γιά αυτά. Καλή ειναι η τοποθέτησις πυραύλων Spike σέ κάποια περιπολικά, αλλά δέν λύνεται τό πρόβλημα. Καί έπονται τά υποβρύχια, τά πλοια αμφιβίων επιχειρήσεων, τά πλοια ναρκοπολέμου πού επίσης πρέπει νά μπουν σέ πρόγραμμα αντικαταστάσεως. Ευτυχως πού χάρη στίς δωρεές εφοπλιστων έχουμε πλοια υποστηρίξεως.

Εν πάση περιπτώσει, ελπίζουμε πλέον νά ακολουθηθει ένα πρόγραμμα ώστε νά μήν ξαναμείνουμε πίσω. Νά διευκρινίσουμε πάντως ότι οι αναφορές μετά τήν απόφαση του ΚΥΣΕΑ στήν δυνατότητα των φρεγατων νά φέρουν βαλλιστικούς καί άλλους πυραύλους προσβολης χερσαίων στόχων ελάχιστα έχουν νά κάνουν μέ τήν αποστολή τους. Τά πολεμικά πλοια προορίζονται γιά τήν άσκηση θαλασσίου ελέγχου καί τήν προστασία κυριαρχίας καί κυριαρχικων δικαιωμάτων της χώρας. Η προσβολή στόχων βαθειά στήν εχθρική ενδοχώρα ειναι αποστολή της Πολεμικης Αεροπορίας, η οποία διαθέτει καί τά κατάλληλα πυρομαχικά.

Δέν έχει λοιπόν κανένα νόημα νά μειώνονται οι δυνατότητες αεραμύνης καί προσβολης ναυτικων στόχων των πλοίων μας, προκειμένου νά αποκτήσουν όπλα προσβολης ξηρας πού ειναι εκτός της αποστολης τους καί εκτός του τακτικου δόγματος επιχειρήσεων.

Απ’ εναντίας πρέπει νά έχουμε στό μυαλό μας ότι χρειαζόμαστε τόν Στόλο προκειμένου νά επιβάλλουμε τήν παρουσία μας καί νά αποτρέψουμε τήν επιβολή τετελεσμένων όπως τό τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Η κατάργησις του παρανόμου αυτου μνημονίου θά επιτευχθει μόνον διά της ισχύος, διά της ναυτικης ισχύος. Άν νομίζει κανείς ότι θά τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις μέ τήν Λιβύη (τίς οποιες πάντως καλως διεξάγουμε) γιά τήν οριοθέτηση ΑΟΖ, μαλλον δέν γνωρίζει τά δεδομένα της διεθνους διπλωματίας.

Καί κάτι τελευταιο. Κάποτε οι φρεγάτες καί τά υποβρύχιά μας ναυπηγουντο στήν Ελλάδα. Μέ βάση σχέδια ξένων οίκων, αλλά πάντως η κατασκευή των πλοίων γινόταν εδω. Ομοίως πάμπολλα συστήματα καί πυρομαχικά των Ενόπλων Δυνάμεων κατασκευάζονταν εδω μέ τήν αμυντική βιομηχανία νά έχει μετατραπει σέ «ατμομηχανή» γιά τήν οικονομία της χώρας. Σήμερα οι δυνατότητές της ειναι κατά πολύ υποδεέστερες αυτων πού ειχε κατά τήν δεκαετία του ’80. Αυτό θά έπρεπε νά απασχολει, όχι μόνον τό Υπουργειο Εθνικης Αμύνης, αλλά ολόκληρη τήν Κυβέρνηση. Ιδιαιτέρως όταν έχουμε απέναντί μας μιά Τουρκία, πού ξεκίνησε από τό μηδέν πρίν από 50 περίπου χρόνια καί σήμερα ειναι 11η στήν παγκόσμια κατάταξη.