Ο πρωτογενής τομέας σε ολόκληρη την Ευρώπη – αναπόδραστα και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση – και στη χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και πρωτόγνωρες προκλήσεις:
Εκτίναξη του κόστους παραγωγής. Μειωμένες τιμές παραγωγού. Δυσανάλογα υψηλές τιμές για τον καταναλωτή. Καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Λειψυδρία. Ζημιές ή και ολική απώλεια ζωϊκού κεφαλαίου από επιδημίες. Συχνότερη και εντονότερη εκδήλωση ακραίων καιρικών φαινομένων. Ανεπαρκής ανθεκτικότητα των υποδομών στην σφοδρότητα των θεομηνιών. Καθυστερήσεις στην καταβολή αποζημιώσεων και ενισχύσεων.
Προβλήματα υπαρκτά και ιδιαίτερα οξυμένα τα τελευταία χρόνια. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που να εγείρουν ζήτημα επιβίωσης για μεγάλα τμήματα του αγροτικού κόσμου. Γι αυτό και οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι και δεκτικοί απέναντι στους Έλληνες αγρότες και κτηνοτρόφους. Να ακούμε τη φωνή τους, να καταλαβαίνουμε την αγωνία τους.
Φίλες και φίλοι,
Επανερχόμενος στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πρωτογενής τομέας θέλω να τονίσω εμφατικά ότι δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε και πολύ περισσότερο να αγνοήσουμε την κατά την γνώμη μου μεγαλύτερη.
Αναφέρομαι στην απίσχνανση της περιφέρειας. Τη γήρανση του αγροτικού πληθυσμού. Την απροθυμία των νέων να ακολουθήσουν το αγροτικό επάγγελμα και την τάση φυγής από τον τόπο τους.
Τάση που δυστυχώς ενισχύεται και λειτουργεί ως αντικίνητρο για την παραμονή των ανθρώπων της υπαίθρου στη γη τους από την κατάργηση κρίσιμων δομών και υπηρεσιών στην περιφέρεια: Σχολεία, Αστυνομικά Τμήματα, ταχυδρομικά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα.
Κυρίες και Κύριοι,
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μπροστά σε αυτή δεν χωρούν ούτε εξωραϊσμοί , ούτε υπεκφυγές. Η σημασία του πρωτογενούς τομέα για την επισιτιστική ασφάλεια, για την οικονομία, την περιφερειακή ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, είναι τεράστια.
Η επαπειλούμενη ερήμωση της υπαίθρου συνιστά μείζονα εθνική απειλή. Ειδικά σε προμαχώνες του Ελληνισμού, όπως η Θράκη. Να έχουμε πάντα στο νου μας ότι μια πολιτική αποτροπής απειλών είναι περισσότερο πειστική όταν οι αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις ενισχύονται από μια σφύζουσα από ζωή παραμεθόριο. Η αποτελεσματική προάσπιση των συνόρων προϋποθέτει ακμαία και με υψηλό φρόνημα περιφέρεια.
Τώρα λοιπόν και όχι αύριο, με αίσθημα εθνικής και κοινωνικής ευθύνης, σε πνεύμα συνεννόησης και με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση απαιτείται η εκπόνηση, χρηματοδότηση και υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τη στήριξη του αγροτικού κόσμου και την βιώσιμη ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας.
Βασικός πυλώνας ενός τέτοιου σχεδίου πρέπει να είναι οι σύγχρονοι συνεταιρισμοί που λειτουργούν ως επιχειρηματικές μονάδες, επενδύοντας στην έρευνα, την ποιότητα και την εξωστρέφεια. Το μοντέλο της Ισπανίας είναι ένα καλό παράδειγμα: Συνεταιρισμοί με εξαγωγικό προσανατολισμό, υιοθέτηση βιομηχανικών προτύπων παραγωγής , επαγγελματικές διοικήσεις, απευθείας συμβάσεις με κέντρα λιανικής πώλησης… Αποτέλεσμα όλων αυτών; Διαπραγματευτική ισχύς και υψηλές τιμές παραγωγού.
Και βέβαια ένα πιο κοντινό εξαιρετικό παράδειγμα η ΣΕΚΕ. Παράδειγμα υιοθέτησης καλών πρακτικών. Παραγωγή και εμπορία προϊόντων υψηλής ποιότητας. Σταθερά ανοδικές εξαγωγικές επιδόσεις. Σταθερά αυξανόμενο εισόδημα για τους συνέταιρους παραγωγούς. Yψηλή κερδοφορία που μας δίνει τη δυνατότητα να επιστρέφουμε στην κοινωνία ένα μέρισμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.