Ενδεικτικά αναφέρουμε τα αγαπημένα «The Road to Hell», «Josephine», «Fool (If You Think it’s Over)», «On the Beach» και, φυσικά, το «Driving Home for Christmas», ένα τραγούδι που ξεκίνησε από μια τυχαία διαδρομή και κατέληξε να γίνει ο απόλυτος χριστουγεννιάτικος ύμνος
Πριν γίνει η φωνή που θα συντρόφευε εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο, ο Chris Rea, παιδί ενός Ιταλού και μιας Ιρλανδής, ένιωθε ξένος στην ίδια του την πόλη, το Μίντλεσμπρο. Η καθημερινότητά του τη δεκαετία του ’50 μοιραζόταν ανάμεσα στο εργοστάσιο παγωτών του πατέρα του και σε σκληρές χειρωνακτικές δουλειές. «Ξεκίνησα τη ζωή μου ως “περιθωριακός”», είχε εξομολογηθεί ο ίδιος.
Σε ανάρτηση του ο Χρήστος Ξανθάκης αναφέρει:
γνώρισα τον Chris Rea
πριν από καμιά εικοσπενταριά χρόνια στο Λονδίνο.
με είχε στείλει εκεί η “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, σε συνεννόηση με τη δισκογραφική του, για να του πάρω συνέντευξη επ’ ευκαιρία καινούριου δίσκου.
τότε γινόσαντε αυτά, τώρα κλάφτα.
τέλος πάντων γαμήθηκε η πτήση, σκυλογαμήθηκεη διαμονή, πήγα στο ραντεβού φουρτουνιασμένος.
το πήρε χαμπάρι.
κι αντί να μου πουλήσει παραμύθα για τη νέα του και υπερκαταπληκτική δουλειά,
μου ‘πιασε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων.
ήταν να τα πούμε είκοσι λεπτά, έγραψε στα παπάρια του τον μάνατζερ, κάτσαμε μια ώρα.
όταν βγήκα, είχα αυτή την αίσθηση που σου προκύπτει όταν ακούς τα τραγούδια του:
ένας φίλος σου, σε πάει τσάρκα στο ηλιοβασίλεμα!
άντε γειά σου παλικαράκι μου,
you finally get to drive home for Christmas…
Η μουσική «μπήκε» στη ζωή του στα 22 του
Η μουσική «μπήκε» στη ζωή του στα 22 του, όταν εγκατέλειψε τις σκέψεις για τη δημοσιογραφία και βρέθηκε στο συγκρότημα Magdalene, αντικαθιστώντας τον David Coverdale (μετέπειτα ηγετική μορφή των Whitesnake).
Η σόλο πορεία του ξεκίνησε το 1974, αλλά η αληθινή αποδοχή δεν ήρθε εύκολα. Παρόλο που οι ΗΠΑ τον υποδέχτηκαν θερμά με το «Fool (If You Think It’s Over)» και μια υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, ο Chris Rea ένιωθε συχνά παγιδευμένος στα γρανάζια της μουσικής βιομηχανίας.
Όπως μεταδίδει εκπρόσωπος της οικογένειάς του, ο θάνατος του καλλιτέχνη επήλθε μετά από μια «γεμάτη ζωή», η οποία όμως είχε και περιόδους έντονης αμφισβήτησης. Ο ίδιος δεν δίσταζε να περιγράψει τις συνθήκες στον χώρο του θεάματος με «σκληρά» λόγια, παρομοιάζοντας τις εσωτερικές διαδικασίες των εταιρειών με έναν «τεράστιο σωρό από κοπριά που σιγοβράζει. Δεν είχα κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό, δεν ήξερα τι να κάνω».
Η τύχη του άλλαξε οριστικά στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Με το άλμπουμ «Water Sign» άρχισε να κερδίζει το ευρωπαϊκό κοινό, ενώ το 1987, το «Dancing With Strangers» τον έφερε επιτέλους στην κορυφή της βρετανικής αγοράς.
Ο Chris Rea κατάφερε το ακατόρθωτο: να γίνει ένας από τους πιο εμπορικούς τραγουδιστές της εποχής του, παίζοντας μια μουσική που συνδύαζε blues, pop και soft rock, χωρίς ποτέ να ακολουθεί πιστά τις μόδες της κάθε περιόδου.
Ο Rea αντιμετώπισε μια σειρά από προβλήματα υγείας κατά τη διάρκεια της ζωής του. Το 2001 διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να υποβληθεί σε αφαίρεση του παγκρέατος μαζί με τμήματα του στομάχου και του λεπτού εντέρου του. Μάλιστα, η επίπονη αυτή επέμβαση τον κατέστησε διαβητικό.
Το 2016 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο περιέγραψε ως «μια πολύ τρομακτική στιγμή… Μου πέρασε από το μυαλό ότι η αντίληψή μου για τον τόνο της φωνής μου είχε “εξαφανιστεί”. Και χρειάστηκε πολλή πειθώ από τους ανθρώπους, που έλεγαν ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό που παίζεις».
Το 2017 κατέρρευσε στη σκηνή κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στην Οξφόρδη και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να αναρρώσει.