Πορεία σταθερά προς τα εμπρός : προς τον γκρεμό…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Δυό και πλέον χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα της εισβολής της ξένης κατοχικής δύναμης, που  ίσαμε σήμερα διαφεντεύει τούτο τον τόπο, τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο : κάθε μέρα που περιμένουμε να ανατείλει, περιμένουμε επίσης ότι θα είναι πολύ χειρότερη από το χτες : και ως προς τούτο, δυστυχώς δεν διαψεύδονται οι μαύρες αυτές προσδοκίες.

Το τι πιστεύω σήμερα, είναι ακριβώς ό,τι πίστευα και δημόσια εξέθετα ως σκέψεις και εκτιμήσεις, όχι μονάχα από την «επίσημη» ημερομηνία κατά τη οποία η πατρίδα μας υποδουλώθηκε, τον Μάιο του 2010, μα και αρκετά πριν, όταν υποστήριζα ότι η έλευση του ΔΝΤ, δεν επρόκειτο να μας λύσει κανένα πρόβλημα, το αντίθετο μάλιστα. Οι λόγοι για τους οποίους σταθερά ισχυρίζομαι ότι μέχρι και τις εκλογές του Μαΐου – Ιουνίου 2012 η χώρα τελούσε υπό ξένη κατοχή, ότι η ΣΥΝΟΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ, και επι της ουσίας, το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, ήταν συνταγματικά και κοινωνικά ανομιμοποίητη, ότι τα Μνημόνια ήταν αδιέξοδα και θανατηφόρες επιλογές, ότι εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα συμφέροντα των δανειστών και ΚΑΘΟΛΟΥ του ελληνικού λαού, ότι ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ έμειναν στον απυρόβλητο και ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ κλήθηκαν να πληρώσουν γι’ ακόμα μια φορά, τα συνήθη υποζύγια, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, και τουλάχιστον ισχύουν μέχρι τούτη τη στιγμή. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ουδέ καν η κυβέρνηση : η παρούσα κυβέρνηση, είναι ουσιαστικά η συνέχεια της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ που είχε αρχίσει από την εποχή Παπαδήμου, και μάλιστα, ως «νέα» κυβέρνηση, δεν έχει παρά να εφαρμόσει, ό,τι η ίδια κυβερνητική συμμαχία είχε συμφωνήσει πριν τις πρόσφατες εκλογές. Αν υπάρχει κάτι το νέο, αυτό είναι η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το χειρότερο δε όλων, για να επανέλθουμε στην αρχή του δράματος, προ δύο ετών, δεν ήταν τόσο το οικονομικό, όσο το ζήτημα ότι η πατρίδα μας ετίθετο υπό καθεστώς ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΚΧΩΡΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, παρά τους βαυκαλισμούς όσων προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι πρόκειται για μερική εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, και βεβαίως ποιοι είναι εκείνοι που ομιλούν για μερική εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας; Εκείνοι που δεν έχουν την εξουσία ΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, και δεν την είχαν από πρώτης στιγμής, να λαμβάνουν αποφάσεις για τόσο σημαντικά ζητήματα, όπως π.χ., το αν οι δόσεις του φόρου εισοδήματος θα είναι σε 5, 6 ή 8, αποφάσεις ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ, ήταν της ουσιαστικής εισηγητικής αρμοδιότητας κάποιου υποδιευθυντή ή διευθυντή  του υπουργείου οικονομικών.

Η Τρόϊκα από τη πρώτη στιγμή, εισήλθε με όλους τους τύπους και τους κανόνες του εισβολέα – νικητή, αποθρασυνόμενη βεβαίως και από την παντελή έλλειψη αντίστασης και μαχητικής διάθεσης από πλευράς του εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος. Και κυρίως γνωρίζοντας, πως οι δύο κύριοι ίσαμε τα τότε πυλώνες του δικομματισμού στη χώρα, ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ πίστευαν τα ίδια πράγματα, πέρα από την ανέξοδη «ηρωική» ρητορεία της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν σχετικώς πλειοψηφόν κυβερνητικό κόμμα, κάτι που επαληθεύεται στις μέρες μας στο έπακρο.

Η Τρόϊκα εισήλθε στη χώρα με τις «μπάντες». «Εκτελούσε» εν ψυχρώ όποιον έβρισκε μπροστά της. «Τι είσαι εσύ»; Ιδιωτικός υπάλληλος; ‘Αρπαξε τούτο το νομοσχέδιο που σε πάει μισθολογικά 20-30 χρόνια πίσω, και εργασιακά κάπου δύο αιώνες ακόμα πιο πίσω, για να έχεις να ασχολείσαι και κάτι κι έχεις να παίρνεις και άλλα στη συνέχεια. «Τι είσαι εσύ»; Συνταξιούχος του ιδιωτικού τομέα; ‘Αρπαξε τούτο το νομοσχέδιο που σε πάει μισθολογικά 20-30 χρόνια πίσω, για να έχεις να ασχολείσαι και κάτι κι έχεις να παίρνεις και άλλα στη συνέχεια. «Τι είσαι εσύ»; Αγρότης; Ελεύθερος επαγγελματίας; Φαρμακοποιός; Φορτηγατζής; ‘Αρπαξε τούτο το νομοσχέδιο που σε οδηγεί στην εξαθλίωση και στην αγκαλιά των ολιγοπωλίων (εν ονόματι του «ανοίγματος» του επαγγέλματος), για να έχεις να ασχολείσαι και κάτι κι έχεις να παίρνεις και άλλα στη συνέχεια. «Τι είσαι εσύ»; Δημόσιος υπάλληλος, συνταξιούχος του δημοσίου; ‘Αρπαξε τούτο το νομοσχέδιο που σε πάει μισθολογικά 20-30 χρόνια πίσω, και εργασιακά κάπου δύο αιώνες ακόμα πιο πίσω, για να έχεις να ασχολείσαι και κάτι κι έχεις να παίρνεις και άλλα στη συνέχεια. «Τι είναι τούτα; Επικουρικά Ταμεία, που πάει να πει ότι το Κράτος δεν έχει βάλει ούτε ένα ευρώ, και είναι καθαρά χρήματα των εργαζόμενων; Δεν έχει σημασία : τα πάντα κατάσχονται». «Τι είσαι εσύ»; Η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της; ‘Αρπαξε τούτα τα Μνημόνια που σε 20-30 χρόνια πίσω στο βιοτικό επίπεδο, και σε επίπεδο κοινωνικών παροχών ακόμα παραπίσω, για να έχεις να ασχολείσαι και κάτι κι έχεις να παίρνεις και άλλα στη συνέχεια. Και σε «αφελή ερωτήματα» του τύπου : μα εγώ δεν είχα καμία συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι και στη μεγάλη λεηλασία ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, η απάντηση είναι αυτή του κάθε κατακτητή : υπάρχει η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ. Για κάθε ένα κατοχικό στρατιώτη που σκοτώνει η Αντίσταση, θα εκτελούνται 100 «γηγενείς». Κάθε κατοχικό «δικαιικό σύστημα», κάθε κατακτητής, είχε και έχει πάντα τη δική του «λογική», την δική του περί «δικαίου αντίληψη».

Κάπως έτσι είχε κάνει τότε τη θριαμβευτική του είσοδο στην κατακτημένη χώρα ο νέος κατακτητής.

Και ακριβώς με την ίδια νοοτροπία και την ίδια διάθεση πορεύεται ίσαμε τα σήμερα.

Και φυσικά, δεν ήμουν ο μόνος που επρέσβευα ό,τι επρέσβευα.

Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις