Ευρωπαική πολιτική για το μεταναστευτικό. Η Ελληνική περίπτωση.

Γράφει ο Κώστας Π.

Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο με μία απλή διαπίστωση. Ευρωπαική πολιτική για το μεταναστευτικό δέν υπάρχει. Κατά μία έννοια βέβαια ο όρος ‘Ευρωπαική πολιτική’ για οτιδήποτε δέν υπάρχει με την έννοια ότι η Ευρώπη – ακόμα – δέν είναι μία και ενιαία ώστε να διαθέτει συγκεκριμένες πολιτικές για διάφορα ζητήματα αλλά αυτό είναι μιά άλλη κουβέντα.

Φαίνεται πάντως ότι η ανυπαρξία ευρωπαικής πολιτικής στό μεταναστευτικό ζήτημα είναι κάτι πού ενοχλεί τήν ευρωπαική επιτροπή η οποία δείχνει να προσπαθεί αν μη τι άλλο να δεί απο πρώτο χέρι τι σκέφτονται οι ευρωπαίοι πολίτες πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι ενθαρρύνει δράσεις πού αφορούν ακριβώς αυτό, βοηθάνε δηλαδή τούς ευρωπαίους πολίτες να πούν την άποψή τους ελεύθερα και άμεσα , χωρίς τα κομματικά ή άλλα φίλτρα , και υπόσχεται ότι αυτή η άποψη θα λειφθεί υπόψιν απο αυτούς πού διαμορφώνουν τις πολιτικές πάνω στό μεταναστευτικό.

Εννοούμε τήν διαδικτυακή πλατφόρμα Puzzled by Policy http://join.puzzledbypolicy.eu/el-gr/home.aspx , η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς για τον σκοπό πού περιγράφαμε προηγουμένως.

Οσο αρνητικά διακείμενος και αν είναι κανείς με την Ευρώπη  γενικώς,  και εμείς οι Ελληνες έχουμε πολλούς ενδεχομένως λόγους να μήν είμαστε τελευταία και πολύ φιλικοί μαζί της, δέν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία κινείται πρός την θετική κατεύθυνση.

Στήν Ελλάδα τό μεταναστευτικό ζήτημα είναι ένα πολύ φορτισμένο ζήτημα. Στήν Ελλάδα ζούν σήμερα 1,5 εκατομύρια μετανάστες. Μέ ένα πληθυσμό πού δέν ξεπερνά τα 10 εκατομύρια , οι 1,5 εκατομύριο μετανάστες είναι πολλοί. Πραγματικά είναι πολλοί. Καί μόνο αυτός ο αριθμός το δείχνει ξεκάθαρα δεδομένου ότι καμμία κοινωνία , όσο οργανωμένη και αν είναι δέν μπορεί να απορροφήσει χωρίς προβλήματα το 15% τού πληθυσμού της , πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας και ενδεχομένως διαφορετικών εξιών και προτύπων.

Μέ αυτήν τήν έννοια η ελληνική περίπτωση είναι ιδιάζουσα μέσα στην Ευρώπη. Η ελληνική περίπτωση γίνεται ακόμα πιό ιδιάζουσα εάν σκεφτεί κανείς ότι η χώρα μας είναι η βασική πύλη εισόδου μεταναστών για όλη την Ευρώπη (!) και το πράμα γίνεται εκρηκτικό εάν συνυπολογίσει κανείς ότι η Ελλάδα έχει την ατυχία να γειτονεύει με την Τουρκία η οποία έχει συγκεκριμένες απόψεις για το ζήτημα τών μεταναστών και τον χειρισμό του στις σχέσεις της με τη χώρα μας, για τις οποίες δέν χρειάζεται να επεκταθούμε .

Γιά όλους αυτούς τούς λόγους όμως η Ελλάδα θα έπρεπε να θεωρείται ειδική στό μεταναστευτικό ζήτημα μέσα στην ευρωπαική οικογένεια. Τί να μας πεί για την μετανάστευση πχ ένας Ολλανδός ο οποίος βλέπει μετανάστες μόνο στίς ειδήσεις;

Η Ελλάδα – θέλοντας και μή – θα έπρεπε να έχει τον πρώτο λόγο στην διαμόρφωση τών ευρωπαικών πολιτικών για το μεταναστευτικό. Θά έπρεπε δηλαδή οι σχετικές αποφάσεις πού αφορούν σέ ολόκληρη τήν Ευρώπη να παίρνονται σέ γραφεία στην Αθήνα.

Ομως αυτό δυστυχώς δέν το βλέπουμε.

Αντ’ αυτού βλέπουμε μιά Ευρώπη να έχει ‘παρκάρει’ 1,5 εκατομύριο φτωχούς ανθρώπους σέ μιά χώρα πού δυσκολεύεται πλέον να ταίσει τούς δικούς της. Η Ευρώπη έτσι βολεύεται βέβαια και κάνει ότι δέν καταλαβαίνει ότι αυτοί οι 1,5 εκατομύριο εκεί θα ήθελαν να πάνε, στη Γερμανία, στο Βέλγιο, στο Λουξεμβούργο (γιατί όχι;) και στό κάτω κάτω εκεί θα πάνε εάν οι Ελληνες αποφασίσουν να τούς αφήσουν να το κάνουν.

Οι πολίτες θα πρέπει να πάρουμε τη υπόθεση στα χέρια μας. Μπορούμε και πρέπει να πείσουμε αυτούς πού διαμορφώνουν τις πολιτικές για την μετανάστευση ότι τόν πρώτο λόγο ούτως ή άλλως θα έπρεπε να έχουν αυτοί πού υφίστανται τις συνέπειες τών όποιων αποφάσεων. Διότι μιά απόφαση πού παίρνει η τάδε χαρτογιακάς στις Βρυξέλες κοιτάζοντας νούμερα και γραφήματα πάνω στην οθόνη ενός κομπιούτερ επηρεάζει άμεσα τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων πού κατοικούν πχ στα Πατήσια, επονομαζόμενα τελευταίως και Χάρλεμ.

Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις