Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Η Ελλάδα συνεχίζει τη διεθνή της απομόνωση. Η κρίση μας οδηγεί έτι περαιτέρω σε μια επιπρόσθετη επιχειρηματική αποξένωση. Μεγάλες διεθνείς εταιρείες εγκατέλειψαν ή ήδη σχεδιάζουν να αποχωρήσουν τη χώρα μας. Πολύ λίγες εταιρείες κάνουν το αντίστροφο και έρχονται ή παραμένουν στην Ελλάδα. Ήδη εγκατέλειψαν τη χώρα πολλές πολυεθνικές, όπως, για παράδειγμα, είναι οι NOKIA, BP, ALDI, FNAC, PLUS, CARREFOUR, BIOTEST, BNP PARIBAS, THAI AIRWAYS, SONY PICTURES, COFACE, INTERATTICA, SHELL, SATURN και πάει λέγοντας. Σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα εταιρείες, όπως είναι, λόγου χάρη, οι MOBIL, MERCEDES BENZ, RENAULT, NOVARTIS, UNIVEL, BRISTOL-MAYERS SQUIBB, BAYER, NEWEDGE, CADBURY HELLS-KRAFT, SOCIETE GENERALE, BANCO COMERCIAL PORTUGEUES, και ούτω καθεξής. Άσε δε που η ΦΑΓΕ μετακόμισε στο
Λουξεμβούργο και η 3Ε «κουβαλήθηκε» στο Λονδίνο.
Φαίνεται ότι ο ευσεβής πόθος της μεταπολιτευτικής Αριστεράς γίνεται πραγματικότητα: η κρίση έδιωξε και διώχνει, επιτέλους, τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια. Κατανοώ κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος όλους αυτούς που λένε «στον αγύριστο να πάνε τα μονοπώλια». Κατανοώ επίσης πολύ καλά όλους αυτούς που κατηγορούν τις πολυεθνικές για την «μη πληρωμή των αναλογούντων φόρων, ή την εφαρμογή των πρακτικών του transfer-pricing». Και ούτω καθεξής. Ομοίως, περισσότερο από όλα αυτά, κατανοώ και με χαροποιεί το γεγονός ότι οι Έλληνες στράφηκαν στα Ελληνικά προϊόντα (πρόσφατη σχετική έρευνα το υπογράμμισε περίτρανα). Πράγματι, αντί της όποιας cola, μπορούμε να πιούμε αντιστοίχως κάτι το Ελληνικό. Ας το πιέσουν παραπάνω αυτό οι Έλληνες διαφημιστές. Να επιδείξουν καλύτερα ακόμη αντανακλαστικά.
Γίνεται εμφανές ότι η Ελλάδα χάνει ζωτικό χώρο και επιχειρηματικό έδαφος στη Νότιο-Ανατολική Ευρώπη. Μέρα με τη μέρα χάνει την αίγλη της και δεν είναι πλέον το πάλαι ποτέ μητροπολιτικό κέντρο στα Βαλκάνια και στην γύρω ευρύτερη περιοχή. Δεν «περνάει» βλέπετε στις διεθνείς επιχειρήσεις η «νοοτροπία ΣΥΡΙΖΑ». Ούτε «περνάει» στις ίδιες η ανατρεπτική ιδέα του να γίνουμε «πλατεία Ταχρίρ». Καλώς ή κακώς, το σενάριο αυτό δεν παίζει. Πουθενά στον κόσμο. Απλά, οι εν λόγω εταιρείες, τα «μαζεύουν» και πάνε, λχ., Βουλγαρία ή Τουρκία. Αυτό μετέπειτα μας μετατρέπει (πολύ γοργά) σε μια χώρα τύπου του πρώην ανατολικού μπλοκ. Και πάλι, «κανένα πρόβλημα με αυτό», λένε αρκετοί. Και πάλι τους κατανοώ, ξανά. Αλλά, «καθ’ υποτροπή», εκ νέου σκέπτομαι την βαθιά ύφεση, την δραματική ανεργία και την τεράστια καταστροφή της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό, με τα ανάλογα φυσικά σχετικά δραματικά αποτελέσματα.
Μια αισιόδοξη νότα, μέσα σε όλα αυτά τα πρωτοφανή δρώμενα, συνθέτει το γεγονός ότι κάποιες λίγες πολυεθνικές δεν αποχωρούν και, αντιθέτως μάλιστα, επενδύουν στην Ελλάδα. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν οι εταιρείες, όπως είναι, λόγου χάρη, οι: COCA-COLA (3E), ΗΕINEKEN (ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ), FRIESLAND CAMPINA (NOYNOY), PHILIP MORRIS (ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ), UNILEVER (ΕΛΑΪΣ), DIXONS (ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ), MICROSOFT, NESTLE, DIAGEO, KRAFT FOODS, LIDL, BARILLA, DELHAIZE (ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ), κλπ. Φαίνεται, δηλαδή, ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης τον Ιούνιο έβαλε ένα μικρό τέλος στην μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα. Κάποιες πολυεθνικές προσδοκούν πλέον σε κάποιες μεταρρυθμίσεις και σε ορισμένες προωθητικές ενέργειες, ώστε η Ελλάδα να μπει κάποια στιγμή σε τροχιά ανάπτυξης.
Μετά δε και την επίσκεψη της κας Μέρκελ, οι πολυεθνικές έχουν το νου τους «καρφωμένο» στο τι και στο πως θα χειρισθεί η κυβέρνηση τα νέα μέτρα και την τελική πρόταση-σχέδιο (που η ίδια θα νομοθετήσει), για τη συνολική αντιμετώπιση της κρίσης. Πέραν του ότι πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις έκαναν τα δικά τους σχέδια, για το ενδεχόμενο της επιστροφής της χώρας στη δραχμή, αυτό που είναι καθίσταται πλήρως επιβεβλημένο είναι το εξής: οι επιτακτικές πανευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για την σταθεροποίηση του κλίματος και της κατάστασης στην Γηραιά Ήπειρο. Η απραξία αποτελεί το ισοδύναμο της στασιμότητας και της αστάθειας.