Στην Ελλάδα, πρόσφατη έκθεση της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF, έδειξε ότι περισσότερα από 439.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Στην Έκθεσή της, με τίτλο “Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2012”, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF και συντάχθηκε για λογαριασμό της, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, σκιαγραφείται η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα του σήμερα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Έκθεσης, όσον αφορά στην κατηγορία “Φτώχεια και παιδί”:
Το 37,1% και το 18,4% των φτωχών παιδιών, διαβιούν σε νοικοκυριά που δηλώνουν αντίστοιχα αδυναμία ικανοποιητικής θέρμανσης και ελλείψεις βασικών ανέσεων στο νοικοκυριό.
Επί της ουσίας τα παιδιά εγγράφονται στις μετρήσεις της φτώχειας ως διαβιούντα σε νοικοκυριά που εμπίπτουν στην κατηγορία των φτωχών.
Στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. τα ποσοστά της παιδικής φτώχειας αυξήθηκαν. Στις δύο μεγαλύτερες χώρες και οικονομίες της ευρωζώνης, τη Γαλλίας και τη Γερμανίας σημειώνουν τη μεγαλύτερη αύξηση.
Τα μονογονεϊκά νοικοκυριά επηρεάζονται περισσότερο από την φτώχεια.
Στην ίδια ομάδα των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά, εμφανίζονται διαφορές, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
Στην ηλικία εκείνη, όπως η εφηβεία κατά την οποία η ψυχολογία, οι ανάγκες και οι ανησυχίες του παιδιού διευρύνονται, το φτωχό νοικοκυριό φαίνεται να πιέζεται περισσότερο να ανταπεξέλθει στην ικανοποίηση.
Το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι 23% ενώ αντίστοιχα για το σύνολο της Ευρώπης είναι 20,5%.
Στην χαμηλότερη θέση είναι η Βουλγαρία με 26,8% και στην καλύτερη θέση η Δανία με 10,9% (Eurostat, 2010).
Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat, 2010).
Φτωχά νοικοκυριά είναι το 20,1% του συνόλου. Το 33,4% των φτωχών νοικοκυριών είναι μονογονεϊκά.
Το 2010 το 28,7% των νοικοκυριών με παιδιά βρισκόντουσαν σε φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό. Ιδιαίτερα στα νοικοκυριά με παιδιά 12-17 ετών το ποσοστό εκτινάσσεται στο 34,7% (Eurostat).
Η UNICEF Ελλάδος προτείνει στοχευμένες πολιτικές για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας όπως:
Συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, με διευκόλυνση των εργαζομένων μητέρων από τις επιχειρήσεις, ευρύτερες υπηρεσίες φύλαξης των παιδιών, ελαστικότητα ωραρίου κ.α.
Ένταξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις δημόσιες πολιτικές (mainstreaming).
Συσχέτιση της παιδικής φτώχειας με τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Παροχές σε είδος (δωρεάν γεύματα στα σχολεία, σχολικές φόρμες και σχολικά είδη πρώτης ανάγκης).
Μετάβαση από την ιδρυματική φροντίδα στο θεσμό της αναδοχής.
Στοχευμένες πολιτικές για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ώστε να μειώνουν την παιδική φτώχεια.
Εισαγωγή κωδικού στον προϋπολογισμό του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την παιδική ηλικία.