Του Νίκου Τοπούζη* 
Ο πιο δραστήριος πολιτικός άνδρας και προβεβλημένος διπλωμάτης ολόκληρης της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι άλλος από τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου. Η φιλοσοφία που ενστερνίζεται ο τούρκος ΥΠΕΞ εκφράζεται μέσω του βιβλίου του «Το στρατηγικό βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας», όπου γίνεται λόγος για προσπάθεια αναβίωσης του Οθωμανικού παρελθόντος των γειτόνων. Μεγαλεπήβολα σχέδια σε έναν γρήγορα μεταλλασσόμενο κόσμο που πραγματικά τάραξαν τα ύδατα στον χώρο των think tanks των διεθνών σχέσεων και γεωστρατηγικών μελετών!
Η πρώτη πράξη στο έργο ανασύστασης του ζωτικού χώρου των Οθωμανών δεν ήταν άλλη από τη περίφημη «πολιτική μηδενικών προβλημάτων» έναντι των γειτόνων. Πολλοί αφελείς ρομαντικοί «αναλυτές» προέβλεψαν τη μετατροπή της Τουρκίας σε μια δύναμη ειρήνης και ευημερίας στη περιοχή, ένα πρότυπο ισλαμικής δημοκρατίας ή ακόμη και ένα πρότυπο οικονομικής ευμάρειας, ανάπτυξης και καλής γειτονίας όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο! Η φράση όμως «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες» είχε αυτή τη φορά εφαρμογή στις προθέσεις ενός μεγάλου αντιπάλου του Ελληνισμού, του Τούρκου ΥΠΕΞ. Αυτό που εννοούσε ο κ. Νταβούτογλου, και που κατάλαβαν αργότερα οι τουρκολάγνοι της ελληνικής πολιτικής σκηνής και οι ρομαντικοί διεθνιστές, ήταν πως ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ. Μέσω της αναζωογονημένης της οικονομίας αλλά και της υπεροπλίας (ποσοτικά μόνο)των Ενόπλων δυνάμεων της, η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει το συμφέρον της ως Δίκαιο στην περιοχή, και αυτό το ονομάζει «Πολιτική μηδενικών προβλημάτων»! το περίφημο δηλαδή ΔΟΓΜΑ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ.
Δυστυχώς όμως για τους Τούρκους οι σχεδιασμοί τους ξεπέρασαν κατά πολύ τις δυνατότητες του κρατικού τους μηχανισμού. Το πρώτο κράτος που αντέδρασε ήταν το Ισραήλ που ήρθε σε ευθεία ρήξη με το καθεστώς του κ. Ερντογάν προσπαθώντας να αποφύγει τη πιθανή γιγάντωση της Τουρκίας. Μέσω στενής συνεργασίας με τους Κούρδους του Ιράκ αλλά και με την Κύπρο στα χρυσοφόρα πεδία της Αν. Μεσογείου, οι Ισραηλίτες διαχώρισαν τη θέση τους και κατέστησαν σαφές πως δεν θα επιτρέψουν τη διατάραξη της ισορροπίας ασφάλειας που έχουν δημιουργήσει στη περιοχή για την επιβίωση τους κράτους τους. Η Κύπρος στηριζόμενη στο κοινό γεωοικονομικό πεδίο συνεργασίας με το Ισραήλ αντέταξε σθεναρή άμυνα στον Νεοσουλτανισμό των κ. κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου και συνεχίζει τις έρευνες προς αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη περιοχή. Η επόμενη , χρονολογικά, χώρα που αντέδρασε ήταν η Βουλγαρία. Η ύπαρξη μεγάλη μουσουλμανικής μειονότητας στη βόρεια πλευρά της Ροδόπης καθώς και η ανυπαρξία κράτους για πολλά χρόνια μετά την πτώση του κουμμουνισμού, έδωσε την ευκαιρία στην ΜΙΤ να αναπτύξει παρόμοια δράση με την Ελληνική Θράκη. Έντονη δηλαδή προσπάθεια εκτουρκισμού των μουσουλμάνων που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν καμία φυλετική συγγένεια με τους ανατολίτες τούρκους. Η κυβέρνηση του κ. Μπορίσωφ αντέδρασε έντονα και όξυνε τις σχέσεις με τη Τουρκία, σε βαθμό που να περιοριστεί η δράση των πρακτόρων της ΜΙΤ στα βόρεια σύνορα μας.
Η επόμενη πράξη στη καταστροφική για τους ίδιους διπλωματία των Τούρκων ήταν η ένθερμη υποστήριξη τους στη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη». Αυτή η λάθος επιλογή του κ. Νταβούτογλου έχει φέρει την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου με την Συρία, αλλά και με τον στενότερο σύμμαχο της Συρίας που δεν είναι άλλος από το Ιράν! Ένας διμέτωπος αγώνας έναντι αυτών των δύο κρατών μόνο είναι βέβαιο πως θα γονατίσει τους γείτονες εξ’ ανατολής πρώτα οικονομικά και μετά στρατιωτικά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, άλλοι δύο πονοκέφαλοι προέκυψαν για τους Τούρκους επιτελείς που δεν είναι άλλοι από το Ιράκ και την Αρμενία. Εδώ και 20 περίπου χρόνια, από τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, οι Τούρκοι στρατηγοί πραγματοποιούσαν επιδρομές κατά του βορείου Ιράκ για να κυνηγήσουν Κούρδους αντάρτες. Μία συνήθης τακτική του τουρκικού στρατού που δεν είχε βέβαια αποτέλεσμα, αποτελούσε όμως καλή άσκηση των στρατευμάτων σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου. Με μια σχετική σταθερότητα πλέον, η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης, αν και αδύναμη και ελλιπώς εξοπλισμένη, απαγόρευσε στους Τούρκους να διασχίσουν ξανά τα σύνορα και διεμήνυσε πως θα υπερασπιστεί του πατρώου εδάφους!! Η τελευταία πράξη του δράματος στη κατάρρευση του δόγματος Νταβούτογλου ήταν η απόφαση της μικρής και αδύναμης Αρμενίας να υποδεχθεί στο έδαφος της επιπλέον συστοιχίες του ρωσικού υπέρ-όπλου, του αντιαεροπορικού S-400 Triumph. Ένα όπλο που έχει τη δυνατότητα να εγκλωβίσει και να καταρρίψει τουρκικά αεροσκάφη και πυραύλους σε απόσταση τετρακοσίων χιλιομέτρων!
Το στρατηγικό βάθος του Νταβούτογλου δηλαδή μετατράπηκε σε στρατηγική περικύκλωση της Τουρκίας μέσω του λάθους της ταυτόχρονης διπλωματικής επίθεσης σε ΟΛΕΣ τις γειτονικές χώρες.
Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα και πάλι η Ελλάδα! Τα φοβικά σύνδρομα και η πρωτοφανής υποχωρητικότητα της Ελληνικής διπλωματίας έχουν επιτρέψει στον κ. Νταβούτογλου όχι μόνο να δηλώνει περίτρανα πως η πολιτική του έχει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά και να έρχεται στην Ελλάδα με αέρα άλλης εποχής, Οθωμανικής… Ο φόβος, η δειλία, η έλλειψη ικανών συμβούλων εξαιτίας της κομματοκρατίας εντός του Υπουργείου Εξωτερικών έχουν οδηγήσει στη Φιλανδοποίηση της Ελλάδος και συρρικνώνουν μέρα με τη μέρα τον ζωτικό μας χώρο δίνοντας στον Τουρκικό επεκτατισμό το «οξυγόνο» που του έχουν στερήσει όλοι οι υπόλοιποι ρεαλιστές γείτονες. Το χειρότερο δυνατό σενάριο για τους Τούρκους αυτή τη στιγμή, την ώρα που ξεκίνησαν οι ευθείες στρατιωτικές συγκρούσεις με τη Συρία, είναι η όξυνση της αντιπαράθεσης στο Αιγαίο ή στη Θράκη. Η μεταστάθμευση μεγάλου αριθμού αεροσκαφών στα ανατολικά της χώρας, μεγάλου αριθμού αρμάτων μάχης αλλά και του συνόλου των σύγχρονων μονάδων πυροβολικού από τη Θράκη στα σύνορα με τη Συρία, θα έφερνε σε εξαιρετικά δυσχερή σχέση τη Τουρκία σε περίπτωση θερμού επεισοδίου με την Ελλάδα. Και το χειρότερο για τους Τούρκους θα ήταν η μεγάλη διασπορά του Στόλου τους σε όλη την Αν. Μεσόγειο εξαιτίας της Συριακής κρίσης. Θα τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο ως και ανέφικτο να έχουν τον κατάλληλο χρόνο στον κατάλληλο τόπο ικανό αριθμό σκαφών επιφανείας για να αντιμετωπίσουν ένα συμβάν στο Αιγαίο. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ θερμό επεισόδιο με τη Τουρκία. Όμως σε μία σχέση κρατών, όπου το casus belli αποτελεί θεμέλιο λίθο στη διαμόρφωση της πολιτικής των Τούρκων, η μη δυνατότητα λόγω διασποράς δυνάμεων ελέγχου ακόμη και ενός θερμού επεισοδίου, αποτελεί τον φόβο όλων των επιτελών της γειτονικής χώρας. Με άλλα λόγια η πολιτική που ακολουθούν ο κ. Αβραμόπουλος αλλά και ο κ. Παναγιωτόπουλος αποτελούν αυτή τη στιγμή τη σανίδα σωτηρίας του ισλαμικού καθεστώτος της Άγκυρας.
Το ΥΠΕΞ και το ΥΠΕΘΑ χρειάζεται να επιδείξουν απλώς ρεαλισμό, όπως και οι υπόλοιπες προς τη Τουρκία γειτονικές χώρες, ώστε να συρρικνώσουν τον μεγαλοϊδεατισμό του κ. Ερντογάν και να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί την εξαίρεση στη στρατηγική πανωλεθρία του δόγματος Νταβούτογλου…
*Νίκος Τοπούζης
Ιστορικός Συγγραφέας