Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας
Οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες, αλλά και αναμενόμενες.
Η τελευταία φιλομνημονιακή κυβέρνηση καταρρέει, το τελευταίο της καθήκον είναι να φέρει προς ψήφιση στην βουλή τα μέτρα, να πάρει από τους δανειστές την πολυπόθητη δόση, και να κλείσει ο κύκλος της, όπως της κυβέρνησης Παπανδρέου και αργότερα αυτής του Παπαδήμου.
Για να επιβεβαιωθεί η ρήση του Ζώρζ Κλεμανσώ: Ότι στην πολιτική, διαδέχεται κανείς ηλίθιους και αντικαθίσταται από ανίκανους.
Και φυσικά προβάλλεται το ανελέητο ερώτημα: Και μετά τι; Κάλπες; Αλλά με ποιους;
Επειδή κατά την πλειοψηφία, η φιλομνημονιακή προσπάθεια απέτυχε, μια λύση υπάρχει: ΣΥΡΙΖΑ…!
Ήρθε η ώρα κάθε κατεργάρης να πάει στον πάγκο του. Έφτασε η στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει αν πραγματικά έχει πρόταση διακυβέρνησης, η προτιμά την επίζηλη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Γιατί μπορεί ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις στην πολιτική, να είναι, να βρεις ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου και να μπεις μπροστά του, αλλά αυτό το πλήθος, κάποια στιγμή, πρέπει να το οδηγήσεις και να το εκπροσωπήσεις. Κάτι που μέχρι αυτή την στιγμή σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν το έχετε δείξει, αλλά έχετε κάνει το ακριβώς αντίθετο.
Γιατί κάθε φορά που είναι έτοιμο να καταρρεύσει το φιλομνημονιακό μπλοκ, με τις φοβικές δηλώσεις των ηγετών και ηγετίσκων σας, το στήνετε πάλι όρθιο στα πόδια του.
Αυτό το παιχνίδι το ζήσαμε και προεκλογικά, με την επιλεγμένη αναφορά του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα ότι «το νόμισμα δεν είναι φετίχ», καθώς και την έκφραση απορίας του, για το «αν έχει σημασία αν θα είναι ευρώ ή δραχμή», την Παρασκευή 4 Μαΐου, δυο ήμερες πριν τις εκλογές και αφού είχε κλείσει η προεκλογική περίοδος.
Tι άλλο από ξεκάθαρη αυτοϋπονόμευση ήταν οι δηλώσεις αυτές και την στιγμή μάλιστα που στις κρυφές δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πρώτο κόμμα και θα έπαιρνε το μπόνους των 50 εδρών;
Έχει κανείς την αμφιβολία, ( αν δεν είναι πολιτικά αφελής ) ότι αυτές οι δηλώσεις δεν έσπρωξαν την ΝΔ στην πρωτιά και την εξουσία;
Το ζούμε και τώρα με τις δηλώσεις Λαφαζάνη, όποια και αν είναι η προσπάθεια να το μαζέψετε. Το συνηθισμένο βρώμικο πολιτικό παιχνίδι.
Βάζουμε κάποιον να κάνει τον λαγό και οι υπόλοιποι τρέχουμε να τον μαζέψουμε. Αυτό μπορεί να λειτουργεί μερικές φορές, αλλά κάποια στιγμή μας ξεσκεπάζει.
Το ζούμε εδώ και 6 μήνες από τις εκλογές, γιατί αν και τους είπατε ότι θα είμαστε απέναντι σας, ότι θα είμαστε στο σβέρκο σας, περιορίσατε την παρουσία σας σε ΑνδρεοΠαπανδρεϊκές κορώνες και άσφαιρα πυρά στην βουλή, εξαντλώντας την αγωνιστικότητα σας, στην στείρα αντιπαράθεση με την Χρυσή Αυγή.
Που είναι το κόμμα του 4.5% που ήταν στους δρόμους, όταν η ανεργία ήταν στο 10%, που ήταν στις πλατείες όταν δεν υπήρχε μνημόνιο, που ήταν στα πεζοδρόμια όταν δεν υπήρχαν οι οριζόντιες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, τα χαράτσια, οι έκτατες εισφορές, οι φόροι κ.τ.λ.
Βολευτήκατε με το 27%, αυξήσατε τις έδρες σας, κάνατε τους εμετικούς εναγκαλισμούς σας με το βαθύ ΠΑΣΟΚ, με αυτό που αποκαλούσατε σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, για να επιβεβαιώσετε την άποψη που λέει ότι όταν πεθαίνει το παλιό χωρίς να έχει γεννηθεί το νέο, μπορεί να βρεθούμε στη γειτονιά των τεράτων.
Μας είπατε αυτά που θέλαμε να ακούσουμε, μας πείσατε ότι είσαστε άξιοι, πιστέψαμε ότι είσαστε μαζί μας, μας συγκίνησαν τα λόγια σας, γι’ αυτούς που έκλεψαν τα όνειρά μας, που μας γονάτισαν οικονομικά, που στέρησαν το μέλλον μας.
Βγείτε μπροστά και αν πιστεύετε ότι η πολιτική τους οδηγεί την χώρα στον γκρεμό, καταγγείλτε την, ότι λόγω της δυσαρμονίας που υπάρχει μεταξύ λαού και κυβέρνησης, δεν έχουν πια καμία νομιμότητα, βγείτε στους δρόμους και ρίξτε τους, διαφορετικά πείτε μας:
“Λυπούμαστε πολύ, αλλά μας δώσατε περισσότερα από αυτά που θέλαμε, από αυτά που προσδοκούσαμε, από αυτά που επιθυμούσαμε. Όλο αυτό είναι πολύ μεγάλο για εμάς, μας ξεπερνά, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να το διαχειριστούμε”.
Αν δεν την θέλετε την δύναμη που σας δώσαμε, τολμήστε να την αρνηθείτε.
Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις κάτι, που δεν το επιθυμείς πραγματικά.
Σύντροφοι του Σύριζα. Τα μεγάλα κάρα θέλουν και βαρβάτα άλογα.
Και τα δικά σας είναι κουτσά…
Και αναρωτιέται κανείς τι γίνεται από δω και πέρα;
Τους μεν δεν τους θέλει ο λαός.
Οι άλλοι δεν επιθυμούν.
Οι υπόλοιποι δεν στηρίζουν έναν από αυτούς.
Όλοι μαζί δεν συμφωνούν.
Οι νεκροί δεν ανασταίνονται.
Και εγώ δεν νοιώθω καλά τελευταία.
Το πλήρες αδιέξοδο.
Δυστυχώς, είναι η μοιραία κατάληξη μιας χώρας, που προετοιμάστηκε για την εξαφάνιση της.
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν είναι μόνο η πατρίδα της δημοκρατίας, αλλά και της τραγωδίας.
Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.
Διονύσιος Σολωμός