EKΠΡΟΣΩΠΟΙ ή ΑΠΡΟΣΩΠΟΙ;

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίου του Στέφανου Ληναίου «Η ΑΛΥΣΙΔΑ», έπεσα πάνω σε ένα δραματικά προφητικό κείμενο.
Η «προφητεία» ουσιαστικά γίνεται πριν από 20 περίπου χρόνια…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ προσεκτικά.
EKΠΡΟΣΩΠΟΙ  ή  ΑΠΡΟΣΩΠΟΙ;
…..ας γυρίσουμε στην απλή, καθημερινή, πραγματικότητα.Και να
αναρωτηθούμε, όπως αναρωτιέται στη συλλογιστική του
ο Ευάγγελος Παπανούτσος:
Ποιός φταίει περισσότερο για την πρόοδο ή την
καταστροφή της ανθρωπότητας;Οι καλές και κακές “θεωρίες” ή
μήπως οι άνθρωποι που εφάρμοσαν αυτές τις “θεωρίες”;
Και συγκεκριμένα: τι ρόλο παίζουν,τελικά,οι βουλευτές που
εκλέγονται από τον κοσμάκη για να εφαρμόσουν αυτές τις “θεωρίες”;
EKΠΡΟΣΩΠΟΙ  ή  ΑΠΡΟΣΩΠΟΙ;
=========================
Η ώρα της  ευθύνης όλων των βουλευτών μας
.———-
Οι μέρες που περνάμε δεν νομίζω ότι είναι συνηθισμένες μέρες.
Και είναι ευθύνη όλων μας να πληροφορήσουμε και να πληροφορηθούμε γιατί δεν είναι συνηθισμένες. Να συνειδητοποιήσουμε, τουλάχιστον,ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια “συνηθισμένη” διαμάχη μεταξύ της Κυβέρνησης και κάποιων κοινωνικών τάξεων. Εχουμε να κάνουμε με κάποιες “κοσμογονικές” αλλαγές που σηματοδοτούν το άμεσο μέλλον όλων των κοινωνικών τάξεων και όλων των αυριανών κυβερνήσεων.
Ουσιαστικά, δηλαδή, το μέλλον του Εθνους μας.
Κι όταν λέμε “κοσμογονικές” αλλαγές, δεν εννοούμε βέβαια μόνο τις “εκσυγχρονιστικές” απαιτήσεις της Ευρωπαικής Ενωσης για τη ριζική αλλαγή της αγροτικής και, γενικότερα, της οικονομικής μας πολιτικής.
Εννοούμε και τις “εκβιαστικές” απαιτήσεις των “συμμάχων” μας για την “αφύσικη” αλλαγή όχι μόνο των δικών μας συνόρων αλλά και όλης της Βαλκανικής, με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίος όλος αυτός ο καταιγισμός των προβλημάτων, των καταλήψεων, των βραχονηνίδων, των προκλήσεων, των συγκλίσεων, των απειλών, των εξοπλισμών, των εξεγέρσεων και των..”συμμαχικών” συμβουλών και παρεμβάσεων, σε όλο το μήκος και τοπλάτος, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε όλα τα βαλκάνια..
Τον πρώτο λόγο βέβαια, στις “ασυνήθιστες” αυτές στιγμές, τον έχουν η Κυβέρνηση, τα Κόμματα και οι βουλευτές τους. Οχι όμως μιλώντας από καθέδρας και με ξύλινη ή λαικίστικη γλώσσα.
Αν δεν μιλήσουν στη γλώσσα οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης,  δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν στο μυαλό ή στην καρδιά των ελλήνων πολιτών.
.Κι όχι από κάποια τηλεπαραθυράκια αλλά εκεί, δίπλα τους. Κι όχι από  νεόκοπους συμβούλους αλλά από τους ίδιους τους Υπουργούς μας και από όλα τα στελέχη των Κομμάτων. Και μπροστάρηδες όλοι οι βουλευτές, όλων των Κομμάτων, ανεξαιρέτως.
Γιαυτό ακριβώς το λόγο, έχει ιδιαίτερη σημασία και ειδικό βάρος το ερώτημα δυό επιφανών πανεπιστημιακών μας καθηγητών που διαβάσαμε αυτές τις  μέρες. Και νιώθουμε την ανάγκη να συμμετάσχουμε κι εμείς στη συζήτηση που ελπίζουμε ότι θ’ακολουθήσει. Εκτός κι αν το καταβροχθήσει κιαυτό, δυστυχώς, το παμφάγο θηρίο της ένοχης σιωπής.
Οπως τρώγονται όλα τά ερωτήματα που ενοχλούν μερικές συνειδήσεις.
Ρωτούν οι καθηγητές μας, κ.κ.Τσάτσος και Τσουκαλάς:
“Τι θ’απογίνει στη χώρα μας το ύψιστο, κοινοβουλευτικό, λειτούργημα, δεδομένου ότι, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, έχει, πλέον, σε σημαντικό βαθμό, επαγγελματοποιηθεί και, συνακόλουθα, ιδιωτικοποιηθεί;”
Συμπτωματικά, βέβαια και όχι “προφητικά”, από αυτήν εδώ τη στήλη, είχαμε απευθύνει τα ίδια ακριβώς ερωτήματα εδώ και έξη χρόνια.
Γράφαμε συγκεκριμένα:
“Τώρα που βλέπουμε πια στις φανέλες των ποδοσφαιριστών να γράφονται με χοντρά γράμματα τα ονόματα διαφόρων εταιρειών και όχι της πόλης τους, λέτε να ήρθε η ώρα μιας ανεξέλεγκτης γενίκευσης αυτού του νέου φρούτου; Δηλαδή, π.χ., να εκδίδονται λογοτεχνικά ή και επιστημονικά βιβλία και στο εξώφυλό
τους αντί για τίτλο να έχουν τη μάρκα ενός απορρυπαντικού;
Και αργότερα, ποιός ξέρει, να επεκταθεί και στα Πανεπιστήμια ή, ακόμη και στην Ελληνική Βουλή .Φανταστείτε λοιπόν να δουν τα μάτια μας, μια μέρα, στην επίσημη είσοδο ενός Μουσείου μια ταμπέλα με το όνομα μιας εταιρείας τσιγάρων. Στην είσοδο της Βουλής το…έμβλημα κάποιου…αναψυκτικού. Και στο πέτο των βουλευτών, κονκάρδες με τα σήματα των μεγαλοχρηματοδοτών τους…..”
Κι έρχονται τώρα οι δυό καθηγητές μας και “σφραγίζουν” αυτήτην κυνική πραγματικότητα, απευθύνοντας αυτό το πικρότατο ερώτημα.
Σ’αυτές,λοιπόν τις σκληρές και “ασυνηθιστες” εθνικές και κοινωνικές μας στιγμές, οι Βουλευτές μας έχουν τον πρώτο λόγο για να ξαναποχτήσουν, όσοι έχουν χάσει, ηθελημένα ή αθέλητα, την αυτονομία τους και να ξυπνήσουν την, ηθελημένα ή αθέλητα, κοιμισμένη συνείδησή τους. Μαζί με τους Υπουργούς και όλα τα κομματικά στελέχη τους, όλοι μαζί, να αρχίσουν, σε 24ωρη βάση, μια διαρκή, άμεση, φιλική και,προπάντων, έξω από τα δόντια, λεπτομερειακή συζήτηση με τους ψηφοφόρους τους και  με  όλους  τους  Ελληνες πολίτες, για όλες αυτές τις”κοσμογονικές” αλλαγές που ετοιμάζουμε ή μας ετοιμάζουν. Στα σπίτια, στα καφενεία, στα χωριά, στα χωράφια, στις καταλήψεις, στις απεργίες, σε όλη την Ελλάδα, σε όλο τον Ελληνισμό.
Αν βέβαια είναι και όσοιείναι, ικανοί να το κάνουν. Οι άλλοι ας καθήσουν, κουτσομπολεύοντας,στο καφενείο της Βουλής, σιωπηλοί, έρημοι κι απρόσωποι-εκπρόσωποι των “ιδιωτικοποιημένων” συμφερόντων τους..
Εχουμε όλοι τις ευθύνες μας αυτές τις “ασυνήθιστες” μέρες. Οιβουλευτές μας όμως έχουν τις πιό πολλές. Ισως μάλιστα από την υπεύνη στάση τους, αυτές τις μέρες, εξαρτηθεί και το μέλλον της Βουλής μας. Αν θα ξαναβρεί το ρυθμό του ύψιστου λειτουργήματος της Πολιτικής ή χαθεί για πάντα στο βωμό των ξένων συμφερόντων. Και μαζί της,βέβαια, να χαθούν, για πάντα και αυτοί και η Δημοκρατία και η Ελλάδα…
==================================================================

–Στέφανος Ληναίος—«ΕΘΝΟΣ» –Φλεβάρης 1997 .—
( Από το βιβλίο του  « Η ΑΛΥΣΙΔΑ » –2003 –Εκδόσεις «ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ» )
Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4592 Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις