Οι μέρες περνούν και η Ελλάδα παραμένει μαζί με την Μέση Ανατολή στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. ΔΝΤ και Γερμανία προσπαθούν να βρουν λύση, με τους Αμερικανούς να πιέζουν, διότι τρέμουν μπρος στο ενδεχόμενο ελληνό-ρωσικής προσέγγισης λόγω της κρίσιμης κατάστασης στην οικονομία. Στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν ότι, όπου αναμειχθεί διπλωματικά η Ρωσία του Πούτιν, αποτελεί δύσκολος έως ανίκητος αντίπαλος.
Η Ρωσία, αυτό που είναι τώρα, το οφείλει πάνω απ’ όλα στην εξυπνάδα αλλά και την εμπειρία του Ρώσου Προέδρου, η οποία απορρέει από την θητεία του στις μυστικές υπηρεσίες. Σύμφωνα με τον Πούτιν η Ρωσία δεν έπρεπε να γίνει μια δυτική δημοκρατία με ευρωπαϊκά πρότυπα αλλά να αναπτύξει τον δικό της χαρακτήρα. Βασικό μέλημά του λοιπόν ήταν η αποκατάσταση της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος με την εκπόνηση ενός προγράμματος που θα αντιμετώπιζε την φτώχεια, θα ενίσχυε τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και θα ανέπτυσσε την βιομηχανική βάση της «Αρκούδας». Πάνω απ’ όλα, όμως, ήθελε να θέσει υπό κρατικό έλεγχο το πετρέλαιο και φυσικό αέριο της Ρωσίας και ότι άλλο είχε ξεπουλήσει ο Γιέλτσιν στις πολυεθνικές. Μεθοδικά και σταθερά, αφού έπιασε τους Αμερικανούς στον ύπνο με την εκλογή του, έθεσε υπό μεγαλύτερο έλεγχο τα ΜΜΕ και στράφηκε κατά των δισεκατομμυριούχων «ολιγαρχών» που είχαν πλουτίσει από τις χαώδεις ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν επί προεδρίας Γιέλτσιν.
Ο Ρώσος ηγέτης δεν εδραίωσε μόνο την κυριαρχία του εντός Ρωσίας αλλά σήμερα, σε βασικά διεθνή ζητήματα (Ιράν, Συρία, Παλαιστινιακό, Κόσοβο, Βαλκάνια), η θετική συνεργασία με το Κρεμλίνο είναι απαραίτητη. Κλειδί σ’ αυτήν την πορεία είναι η ενεργειακή άνοδος της Ρωσίας με το φυσικό αέριο να χρησιμοποιείται πολλάκις ως πολιτικό «όπλο». Και δεν συζητάμε για την τεχνολογία όπλων στην Ρωσία με τους διηπειρωτικούς πυραύλους, τα «ιπτάμενα» τανκ και ότι άλλο δεν μπορεί να χωρέσει ο νους του ανθρώπου. Επίσης λίγοι γνωρίζουν σήμερα ότι ο «Διεθνής Διαστημικός Σταθμός» είναι ρωσικής κατασκευής και ότι μόνο ρωσικά διαστημόπλοια πηγαινοέρχονται κουβαλώντας εφόδια και αστροναύτες. Μάλιστα το 2006 ο Πούτιν είχε δηλώσει ότι οι Αμερικανοί αστροναύτες πρέπει να πληρώνουν για να ανεβαίνουν.
Η Ευρώπη είναι ενεργειακά εξαρτημένη από την Ρωσία, αφού εισάγει το ¼ του φυσικού της αερίου. Μην ξεχνάμε την προ ολίγων ετών διαμάχη με την Ουκρανία, κατά την οποία η Ευρώπη «κρυολόγησε», αφού είχε διακοπεί η παροχή φυσικού αερίου. Η Gazprom (δηλαδή ο Πούτιν) κρατάει στο «χέρι» την Ευρώπη. Γι’ αυτό οι Βρυξέλλες προσπαθούν τόσο καιρό -ανεπιτυχώς ωστόσο- να απεμπλακεί η Ευρώπη από την ενεργειακή εξάρτηση από τους Ρώσους. Το σχέδιο της Ε.Ε. να μεταφέρει φυσικό αέριο από την Κεντρική Ασία στην Ευρώπη, παρακάμπτοντας τη Ρωσία, δεν προχωρά. Η οικονομική συγκυρία είναι δύσκολη και οι δυτικές εταιρείες βρίσκονται σε αδυναμία.
Το μεγαλύτερο αγκάθι όμως για την Δύση αποτελεί η άρνηση του Πούτιν να υποκύψει στην αποβιομηχανοποίηση στα πλαίσια της Ατζέντα 21 και να συναινέσει στην δημιουργία ενός κέντρου αποφάσεων στον πλανήτη, το οποίο οι μεγάλο-ιδιώτες και η παρέα τους ελπίζουν να εδραιωθεί με οικονομικό κραχ και ίσως γενίκευση σύρραξης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, αφού οι Ρώσοι δεν μπορούν να καμφθούν με διπλωματικά μέσα.
pygmi.gr