Θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη λέξη “επιτυχία”, ως “τη θετική έκβαση μιας προσπάθειας”. Η έγκριση για την εκταμίευση της δόσης για την Ελλάδα, δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “επιτυχία”, καθώς, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αντώνη, ήταν πάντοτε δεδομένη. Συμπληρωματικά, λαμβάνοντας υπόψη την κινδυνολογία που καλλιεργήθηκε από τα ΜΜΕ εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από το ευρώ, αλλά και τις ολέθριες συνέπειες που θα επέφερε αυτή στις χώρες της ευρωζώνης και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, θα έλεγε κανείς, ότι μάλλον χάρη τους κάναμε.
Παρακολουθώ συζητήσεις “έγκριτων” δημοσιογράφων και πολιτικών προσώπων που ανήκουν στη συγκυβέρνηση και μου έρχεται να βάλω τα γέλια, αλλά και τα κλάματα. Μιλούν για τα 52.5 δισεκατομμύρια που δανειστήκαμε, σαν να μας τα έχουν χαρίσει ή τα κερδίσαμε στους λαχνούς που μοίρασαν φέτος, οι ισχυρές χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης. Ας δούμε όμως την κατάσταση, χρησιμοποιώντας μερικά στοιχεία, από την ταινία “Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας” με τον Johnny Depp.
(To παρακάτω κείμενο προορίζεται για άτομα μέχρι 6 ετών, καθώς και ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας)
Ο Τσάρλι Γουόνκα αγαπούσε τη σοκολάτα. Από την πρώτη φορά που δοκίμασε όταν ήταν μικρός, ήξερε ότι αυτό το πάθος, θα του άλλαζε τη ζωή. Για καλή του τύχη, ο πατέρας του ήταν διακεκριμένος οδοντίατρος και μπόρεσε να του δώσει μερικά χρήματα, ώστε να ανοίξει το πρώτο του ζαχαροπλαστείο. Τα όνειρα του όμως δε σταματούσαν εκεί.
Έτσι, πήρε το πρώτο του δάνειο και επέκτεινε την επιχείρηση. Μετά πήρε και δεύτερο και τρίτο.. μέχρι που κατόρθωσε να αποκτήσει αυτό που πάντα ήθελε. Ένα τεράστιο εργοστάσιο σοκολάτας, στο μέγεθος ενός μικρού χωριού, το οποίο είχε τα πάντα, από μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, μέχρι ποτάμια στα οποία έρεαν σοκολατένια νερά. Το εργοστάσιο απασχολούσε εκατοντάδες υπαλλήλους, οι οποίοι ζούσαν σε ειδικά διαμορφωμένα σπίτια εντός των συνόρων του τα οποία ήταν επίσης κατασκευασμένα από σοκολάτα.
Τα είχε πια όλα… Το μοναδικό πρόβλημα τώρα ήταν, πως τα έξοδα του εργοστασίου, ήταν πολύ περισσότερα από τα έσοδα. Οι οικονομικοί του σύμβουλοι του συνέστησαν να μειώσει τον τεράστιο αριθμό υπαλλήλων, να μειώσει το ενεργειακό κόστος και να πάψει να λειτουργεί το δαπανηρό ποτάμι σοκολάτας, αλλά ο ίδιος δεν άκουγε κουβέντα. Η κατάσταση επιδεινώθηκε και ο Τσάρλι πήγε πάλι στην τράπεζα.
Έχοντας υποθηκεύσει την οποιαδήποτε προσωπική του περιουσία, κατά το προηγούμενο δάνειο, ο Τσάρλι αναγκάστηκε να βάλει σε υποθήκη, το σπίτι όπου έμενε ο υπερήλικας πια πατέρας του. Τους πρώτους μήνες όλα ήταν καλά για τον ίδιο. Τα λειτουργικά κόστη όμως, παρέμεναν ζημιογόνα.
Και ήρθε η οικονομική κρίση. Οι πωλήσεις έπεσαν κατακόρυφα, ενώ τα λειτουργικά έξοδα.. αυξήθηκαν. Στο έκτακτο συμβούλιο που συγκάλεσαν οι οικονομικοί αναλυτές της εταιρίας, ο Τσάρλι ήταν ανένδοτος. Η λειτουργία του εργοστασίου θα παρέμενε ως είχε, ακόμα καν αυτό θα σήμαινε την αναστολή της λειτουργίας του. Έτσι και έγινε.
Μερικές εβδομάδες μετά, ο Τσάρλι σηκώθηκε, φόρεσε το καλό του κοστούμι και το ακριβό ρολόι χειρός, που του είχε χαρίσει ο πατέρας του και κατευθύνθηκε προς την τράπεζα. Θα ζητούσε ένα νέο μεγάλο δάνειο, υποθηκεύοντας αυτή τη φορά, το ίδιο το εργοστάσιο. Ο διευθυντής, παιδικός του φίλος κοίταξε τα χαρτιά του εργοστασίου και είπε:
“Αξιότιμε Κύριε Γουόνκα,
Απ’ότι βλέπω εδώ, έχετε ένα τεράστιο υπόλοιπο από το προηγούμενο σας δάνειο. Βλέπω επίσης, πως εδώ και λίγους μήνες, το εργοστάσιο σας δεν παράγει απολύτως τίποτα και συνεπώς δεν παρουσιάζει έσοδα, ενώ τα λειτουργικά του έξοδα, αυξάνονται με αριθμητική πρόοδο. Τέλος, διαβάζω πως επιθυμείτε να πάρετε το συγκεκριμένο δάνειο, όχι για να επανεκκινήσετε την παραγωγή της, εξαιρετικής ομολογουμένως, “σοκολάτας Γουόνκα”, αλλά για να πληρώσετε τους 620 υπαλλήλους σας και να τεθεί ξανά σε λειτουργία το “σοκολατένιο ποτάμι”. Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να εγκρίνω αυτό το δάνειο, αλλά πιστέψτε με, η μη έγκρισή του, έχει να κάνει περισσότερο με το δικό σας καλό και το καλό της επιχείρησης σας, παρά με το καλό της τράπεζας”.
Και ο Τσάρλι, έκλεισε το εργοστάσιο σοκολάτας, για πάντα. L1
ramnousia.com