Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Και μη βρεθεί δημοσιογράφος, από εκείνους που αντί να ενημερώνουν… «ημερώνουν και αποκοιμίζουν» την κοινή γνώμη, να μου πει ότι ο παραλληλισμός μου σήμερα είναι «ατυχής ή υπερβολικός», γιατί θα τον στολίσω «απρεπέστατα!…»
Θυμωμένος; Υπερβολικά!
Όπως υποθέτω ότι είναι κάθε Έλληνας και Ελληνίδα καθώς περνούν εβδομάδες, μήνες, χρόνια από τον Μάη του 2010 και την πρόσκληση των κκ Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου στην τρόικα …
Θυμωμένος αυτός και αυτή που ΔΕΝ έχουν πια απασχόληση, δεν βρίσκουν δουλειά, ΔΕΝ έχουν ως επαγγελματίες προοπτικές και ελπίδες…
Θυμωμένοι οι γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους τα οποία τα σπούδασαν με τόσες θυσίες και στερήσεις να κοιτάζουν με μελαγχολία και δάκρυα τα πτυχία τους…
Σημερινοί γονείς που μεγάλωσαν με γιαγιάδες και παππούδες καθώς οι γονείς τους είχαν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς για να βρούνε δουλειά, αποχαιρετούν τώρα τα δικά τους παιδιά που ξενιτεύονται για να βρούνε δουλειά…
Θυμωμένοι, δεν υποθέτω αλλά διαπιστώνω ότι είμαστε ΟΛΟΙ οι Έλληνες συνταξιούχοι που χτες 30 Ιανουαρίου και σήμερα 31 Ιανουαρίου του «σωτηρίου έτους επιστροφής στην…ανάκαμψη» (φτύνω τις οικονομικές τους γνώσεις και τα πτυχία τους) είδαμε τις συντάξεις μας ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΕΣ!..
Θυμωμένοι, εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες, σε ανεξέλεγκτο πλέον βαθμό, με τις αποφάσεις του Αντώνη, του Βαγγέλη και του Φώτη, που διαδέχτηκαν τις αποφάσεις του Γιώργου, του Βαγγέλη και του Αντώνη, που είχαν διαδεχθεί τις αποφάσεις του Λουκά του Αντώνη και του Γιώργου να… ικανοποιήσουν τον ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ της εισαγόμενης τρόικας των τοκογλύφων…
Βράζει το ελληνικό αίμα, φουσκωμένες οι φλέβες στους κροτάφους, στα μπράτσα του Λαού καθώς ΚΑΝΕΙΣ δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει για λάθος χειρισμούς από «πρόθεση» (αυτό εμπίπτει στην θεματολογία της Εθνικής προδοσίας και εγκληματικής απιστίας προς την Υπηρεσία) ή «ασχετοσύνη» (αυτό εμπίπτει στην εγκληματική βλακεία Κατόχων εξουσίας) που εμπιστεύτηκαν Κρατικά Ταμεία στα χέρια αδαών και ηλιθίων…
Δηλαδή, χωρίς να θέλω να προσβάλλω τον αποδέκτη του, μου έρχεται στη θύμηση εκείνο το γνωστό αλλά ξεχασμένο παλιό ερώτημα για το εάν έχουμε να κάνουμε στα δρώμενα της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής με «απατεώνες ή βλάκες;»
Φοβήθηκε ο Ηρώδης τον Χριστό, τον νεογέννητο «Βασιλιά» και καθώς δεν μπορούσε να εντοπίσει «Το Θείο Βρέφος» έδωσε την εγκληματική εντολή «σφάξτε όλα τα νήπια!» βουλιάζοντας σε θρήνο και οδυρμό την Ιουδαία…
Τι φοβήθηκαν από τον Ελληνικό Λαό, μισθωτούς, μεροκαματιάρηδες, επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες, και απασχολούμενους στην Παιδεία επιστήμονες οι Άρχοντες και μας «ρημάζουν» από το Μάη του 2010;
Τελικά γιατί τους τρομάζουν ακόμη και οι συνταξιούχοι;
Μήπως επειδή εμείς ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ την Ιστορία μας και σίγουρα θα την μεταφέρουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας;
Γιατί διέλυσαν, μεθοδικά, συστηματικά θα έλεγε κανείς, τον Οικονομικό ιστό, καταστρέφουν καθημερινά τον κοινωνικό ιστό και μαζί το αίσθημα της αλληλεγγύης, και γέμισαν τους δρόμους με ζητιάνους και ζητιάνες και τις εσοχές των καταστημάτων με αστέγους;
Με κυρίευσε απελπισία, βούρκωσαν τα μάτια μου, θόλωσε μπροστά μου το πληκτρολόγιο… Σκούπισα τα δάκρυα από τα μάτια…
Γιατί υπακούουν τόσο πειθήνια στις προσταγές της εισαγόμενης τρόικας τα μέλη της εγχώρια τρόικας και ενώ μειώνουν τα εισοδήματα σε μια χώρα με κλειστές πια τις «κάνουλες των Τραπεζών» μας ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ με αναφορές στο ότι τα «δύσκολα πέρασαν» και η ανάκαμψή της οικονομίας…έρχεται;
Καρφωμένη στο νου η αντιπαλότητα του ηρωικού «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» και του ταπεινωτικού «σφάξε με αγά μου να αγιάσω…»
Και μετά η Επιταγή:
«Τη ρωμιοσύνη ΜΗ την κλαίς…»
ΛΥΤΡΩΘΗΚΑ!…