Άθλιες περσόνες του δημοσίου, καθηγητές, πολιτικοί, παρακράτος, είστε νεκροί και δεν το ξέρετε. Αυτός πέρασε στην Αθανασία..
O Δημήτρης Λιαντίνης…
.
…είναι ακόμα παρών (έμεινε στην ιστορία σαν σήμερα)
.
Από το liberopoulos.gr
.
“Σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τον αυτοθέλητο θάνατο του Δημήτρη Λιαντίνη. Για όσους άγγιξε η σκέψη του, τούτη η χρονιά δεν συνιστά μια απλή επέτειο. Είναι η απόδειξη ότι ενώ όλα περνούν από δίπλα μας και χάνονται στο χρόνο, ο λόγος του μεγάλου αυτού Έλληνα στοχαστή αντιστέκεται στη φθορά του. Ο Λιαντίνης, δέκα χρόνια μετά, είναι ακόμα παρών. Παρών, σε ένα υπόγειο κοινωνικό ρεύμα που σωπαίνει, αλλά διαμαρτύρεται“. (Απο την ιστοσελίδα www.liantinis.gr)
.
Σαν και σήμερα, 1 Ιούνη 1998, ο μέγας σκεπτόμενος Έλληνας του 20ού αιώνα, ανέβαινε στον Ταύγετο, έμπαινε στο λαγούμι που είχε ετοιμάσει, έσερνε πάνω του την πλάκα και περνούσε αυτοθέλητα από τη ζωή στο θάνατο, ουσιαστικά στην αθανασία…
Χτες, παλιοί μαθητές του δάσκαλου και νέοι αναγνώστες των βιβλίων του, συγκεντρώθηκαν στη Λιαντίνα, το χωριό που τον γέννησε και τον άνδρωσε, και σε ένα συμπόσιο μνήμης, ήπιαν και χόρεψαν στη μνήμη του…
Διαβάζοντας τα βιβλία του Λιαντίνη, την μοναδική βιογραφία του απο τον Δημήτρη Αλικάκο, αλλά και μπαίνοντας στην ιστοσελίδα του, θα ζήσετε τον πανεπιστημιακό άνδρα, που οι συνάδελφοί του ακόμη δεν έχουν τιμήσει κατά πως του αξίζει…
…είναι ακόμα παρών (έμεινε στην ιστορία σαν σήμερα).
Από το liberopoulos.gr
.
“Σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τον αυτοθέλητο θάνατο του Δημήτρη Λιαντίνη. Για όσους άγγιξε η σκέψη του, τούτη η χρονιά δεν συνιστά μια απλή επέτειο. Είναι η απόδειξη ότι ενώ όλα περνούν από δίπλα μας και χάνονται στο χρόνο, ο λόγος του μεγάλου αυτού Έλληνα στοχαστή αντιστέκεται στη φθορά του. Ο Λιαντίνης, δέκα χρόνια μετά, είναι ακόμα παρών. Παρών, σε ένα υπόγειο κοινωνικό ρεύμα που σωπαίνει, αλλά διαμαρτύρεται“. (Απο την ιστοσελίδα www.liantinis.gr)
.
Σαν και σήμερα, 1 Ιούνη 1998, ο μέγας σκεπτόμενος Έλληνας του 20ού αιώνα, ανέβαινε στον Ταύγετο, έμπαινε στο λαγούμι που είχε ετοιμάσει, έσερνε πάνω του την πλάκα και περνούσε αυτοθέλητα από τη ζωή στο θάνατο, ουσιαστικά στην αθανασία…
Χτες, παλιοί μαθητές του δάσκαλου και νέοι αναγνώστες των βιβλίων του, συγκεντρώθηκαν στη Λιαντίνα, το χωριό που τον γέννησε και τον άνδρωσε, και σε ένα συμπόσιο μνήμης, ήπιαν και χόρεψαν στη μνήμη του…
Διαβάζοντας τα βιβλία του Λιαντίνη, την μοναδική βιογραφία του απο τον Δημήτρη Αλικάκο, αλλά και μπαίνοντας στην ιστοσελίδα του, θα ζήσετε τον πανεπιστημιακό άνδρα, που οι συνάδελφοί του ακόμη δεν έχουν τιμήσει κατά πως του αξίζει…
…Δεν μ’εμπνέουν τηλεοπτικοί λαπάδες μα πνευματικές λαμπάδες…
Αχ βρε Λιαντίνη. Μας άφησες νωρίς. Κύριοι δημόσιοι υπαλληλίσκοι που αυτοαποκαλείσθε πανεπιστημιακοί, διδαχτείτε από αυτό τον άνθρωπο που έπαιρνε άνθρακες και έφτιαχνε διαμάντια. Εσείς παίρνετε διαμάντια (παιδιά) και τα ρίχνεται στα σκατά. Ντροπή σας εφήμερες υπάρξεις.
(Πανεπιστήμιο Πειραιά: Ιδού τι πληρώνουμε για να… σπουδάζουν δωρεάν ανυπακοή ορισμένοι αιώνιοι αλλά και εφήμεροι φοιτητές)
Πανεπιστημιακό άσυλο. Ολόκληρη η συζήτηση που γίνεται επί τούτου είναι άκυρη.
Οι μεν ισχυρίζονται πως είναι αδύνατον να εφαρμόζεται ο νόμος αν υφίσταται το άσυλο και οι δε υπονοούν –χωρίς να το λένε ευθέως- ότι το άσυλο καλύπτει τα πάντα κι η αστυνομία δεν πρέπει να επεμβαίνει ποτέ σε πανεπιστημιακούς χώρους, ακόμα κι αν μερικοί τραμπούκοι έχουν βάλει σε καζάνι τον πρύτανη κι ετοιμάζονται να τον βράσουν.
Αμφότερες πλευρές αποπροσανατολίζουν από την ουσία της υπόθεσης.
Όσοι επιδιώκουν την κατάργηση του ασύλου ή δεν γνωρίζουν τους νόμους ή θέλουν, στα λόγια πάντοτε, να αναλάβουν το ρόλο του δικαστή Ντρεντ.
Όσοι φρίττουν με την ιδέα της εισόδου της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο, ακόμα κι όταν διαπράττονται κακουργήματα, μάλλον δεν θέλουν άλλους να βολτάρουν στα προσοδοφόρα χωράφια τους.
Δεν χρειάζεται να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο για να εφαρμόζεται ο νόμος.
Mε τις διατάξεις του νόμου 1268/82 που ψηφίστηκε επί ΠAΣΟK καθιερώθηκαν τα ακόλουθα για το πανεπιστημιακό άσυλο:
Παράγραφος 1: «H ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα AEI».
Συνεπώς, το άσυλο καλύπτει ιδέες όχι απόπειρες δολοφονίας, πραξικοπηματικές παύσεις εκλογών, εμπόριο ναρκωτικών και πώληση παράνομου λογισμικού και αντιγράφων μουσικών CD.
Παράγραφος 7: «H επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια των αρμοδίων οργάνων των AEI επιτρέπεται μόνο εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής».
Εκ τούτου μπορούμε να συμπεράνουμε πως το κράτος διά του Παυλόπουλου θα μπορούσε να στέλνει την αστυνομία ανά μισάωρο στα πανεπιστήμια μια και τα κακουργήματα που διαπράττονται στους χώρους που χρυσοπληρώνει ο λαός είναι συχνότατα.
Μεγαλύτερη εγκληματικότητα σημειώνεται στο Καποδιστριακό, το Δημοκρίτειο, το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το Αριστοτέλειο και τα ΤΕΙ Πειραιά παρά στο Ζεφύρι, την Κυψέλη, την οδό Γερανίου και τα ίδια τα Ζωνιανά!
Αυτά για να μην τρελαθούμε…
Οι μεν ισχυρίζονται πως είναι αδύνατον να εφαρμόζεται ο νόμος αν υφίσταται το άσυλο και οι δε υπονοούν –χωρίς να το λένε ευθέως- ότι το άσυλο καλύπτει τα πάντα κι η αστυνομία δεν πρέπει να επεμβαίνει ποτέ σε πανεπιστημιακούς χώρους, ακόμα κι αν μερικοί τραμπούκοι έχουν βάλει σε καζάνι τον πρύτανη κι ετοιμάζονται να τον βράσουν.
Αμφότερες πλευρές αποπροσανατολίζουν από την ουσία της υπόθεσης.
Όσοι επιδιώκουν την κατάργηση του ασύλου ή δεν γνωρίζουν τους νόμους ή θέλουν, στα λόγια πάντοτε, να αναλάβουν το ρόλο του δικαστή Ντρεντ.
Όσοι φρίττουν με την ιδέα της εισόδου της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο, ακόμα κι όταν διαπράττονται κακουργήματα, μάλλον δεν θέλουν άλλους να βολτάρουν στα προσοδοφόρα χωράφια τους.
Δεν χρειάζεται να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο για να εφαρμόζεται ο νόμος.
Mε τις διατάξεις του νόμου 1268/82 που ψηφίστηκε επί ΠAΣΟK καθιερώθηκαν τα ακόλουθα για το πανεπιστημιακό άσυλο:
Παράγραφος 1: «H ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα AEI».
Συνεπώς, το άσυλο καλύπτει ιδέες όχι απόπειρες δολοφονίας, πραξικοπηματικές παύσεις εκλογών, εμπόριο ναρκωτικών και πώληση παράνομου λογισμικού και αντιγράφων μουσικών CD.
Παράγραφος 7: «H επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια των αρμοδίων οργάνων των AEI επιτρέπεται μόνο εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής».
Εκ τούτου μπορούμε να συμπεράνουμε πως το κράτος διά του Παυλόπουλου θα μπορούσε να στέλνει την αστυνομία ανά μισάωρο στα πανεπιστήμια μια και τα κακουργήματα που διαπράττονται στους χώρους που χρυσοπληρώνει ο λαός είναι συχνότατα.
Μεγαλύτερη εγκληματικότητα σημειώνεται στο Καποδιστριακό, το Δημοκρίτειο, το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το Αριστοτέλειο και τα ΤΕΙ Πειραιά παρά στο Ζεφύρι, την Κυψέλη, την οδό Γερανίου και τα ίδια τα Ζωνιανά!
Αυτά για να μην τρελαθούμε…