Η διεθνής τοκογλυφία που αγκαλιάζει “βασικούς μετόχους” υποθηκεύοντας λαούς

…Το γιατί ο Αλ. Παπαδόπουλος δεν είχε καμμία θέση στην κυβέρνηση το είχαμε γράψει στις 20/7. Για την κυρία Κατσέλη και την θέση οργανωμένου αυτοευτελισμού που αποδέχτηκε, θα τα πούμε σε λίγο.
Έχουμε προαναγγείλει την αποκάλυψη της μεγαλύτερης ληστείας του Ελληνικού δημοσίου με κέντρο ενορχήστρωσης την “καρδιά της ΕΕ”, τη Γερμανία. Πρόκειται για ένα έργο σε αγαστή συνεργασία και καλλιέργεια με ντόπιους βαρώνους, πολιτικούς ακόμα και με το κοινό έγκλημα που πολλάκις βαφτίστηκε “τρομοκρατία” και σκοπό είχε να φιμώσει αυτές τις φωνές που ορθώνονταν ενάντια στον κεντρικό σχεδιασμό.
Το ερώτημα λοιπόν που απασχολεί κάθε Έλληνα είναι πως η θεωρητική προστασία της ΕΕ που θα έπρεπε αν μη τι άλλο να διαφυλάξει τα κονδύλια της επέτρεψε να γίνει αυτό το πλιάτσικο των κοινοτικών πόρων από ημέτερους και καθεστωτικούς. Η απάντηση είναι απλή:
Κάθε υπερτιμολόγηση δημοσίου έργου, οδηγεί σε διόγκωση του Εθνικού δανεισμού. Κάθε εσωτερική κρίση, οδηγεί σε αύξηση του κόστους δανεισμού. Και βέβαια, κανένα κονδύλι της ΕΕ δεν είναι “Δωρεά” αλλά συνοδεύεται από ένα πλέγμα χρηματοπιστωτικής ανταπόδοσης.
Εάν το κονδύλι χρησιμοποιηθεί για παραγωγική υποδομή, έχει καλώς, θα αποφέρει μελλοντικά έσοδα. Όταν όμως χρησιμοποιείται για τα περιβόητα δημόσια – Ολυμπιακά κλπ έργα χωρίς την παραμικρή μελλοντική ανταποδοτικότητα, τότε δεν διαφέρουν από τα τραπεζικά “διακοποδάνεια” όπου περνάς καλά αλλά μετά αποπληρώνεις τους τόκους της καλοπέρασης σου. Τα χρήματα τα έχει ήδη καρπωθεί κάποιος τρίτος.
Στην περίπτωση μας λοιπόν, μια κάστα Γερμανοτραφών ανέλαβαν τη βρώμικη δουλειά. Εάν δεν τσάκιζε η μπίζνα Siemens – Saic ίσως να μη μαθαίναμε ποτέ τίποτα. Εάν δεν στέρευε το μαύρο χρήμα που οδήγησε τη φάμπρικα σε απαγωγές τύπου Παναγόπουλου ίσως να πιστεύαμε ακόμα σε παραμύθια περί “μαφίας” ή “αντάρτικου πόλεως”. Τώρα που το απόστημα δείχνει να σπαει, θα μετρήσουμε τους πραγματικούς κοινωνικούς αγωνιστές και θα ξεκαθαρίσουμε τον τίμιο από τον απατεώνα. Να είστε σίγουροι ότι οι δεύτεροι αρρωσταίνουν στην εφαρμογή οποιουδήποτε “συμφώνου σταθερότητας” γιατί απλά κλείνει τη βάνα των κρατικών διαρροών ότι δεν έγινε δηλαδή τα προηγούμενα χρόνια, θέτοντας σαφείς μηχανισμούς ελέγχου.
Ένα μεγάλο μέρος της Αλήθειας κρύβεται στη δήλωση του Αλέκου Παπαδόπουλου, η πορεία του οποίου δείχνει σε ποιό στρατόπεδο κατατάσσεται. Διαβάστε με προσοχή:
“προτιμώ την πειθαρχία του Συμφώνου για μια νοικοκυρεμένη οικονομία παρά να δω τη χώρα μου να κατασπαράσσεται από τη Διεθνή Τοκογλυφία στο όνομα μιας αριστερής φιλολαϊκής αφέλειας”.
Διαβάστε εδώ τις πρακτικές της διεθνούς τοκογλυφίας και βγάλτε τα συμπεράσματα σας για το πως υποθηκεύονται τα δημόσια αγαθά. Έπεται η αποκάλυψη των ντόπιων “περσόνων”. Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις