Οι "ξοφλημένοι"…

Έχει και τα καλά του το Μνημόνιο. Καταπίνει πολιτικούς, τους απαξιώνει σε χρόνο dt.

Ευλογία είναι αυτό. Δείτε για παράδειγμα πόσα χρόνια έσερνε ο Καρατζαφέρης τον λαικισμό του από κανάλα σε κανάλα. Χρειάσθηκαν κάτι μήνες συγκυβέρνησης για να απαξιωθεί εντελώς, να ξεφουσκώσει, ένας παραγινωμένος  πολιτικός πελτές.

Το φαινόμενο Καρατζαφέρη δείχνει βέβαια και τον πολιτική μαλθακότητα στην οποία βούλιαζε για χρόνια η κοινωνία μας. Παρακολουθούσαμε αποχαυνωμένοι έναν ρήτορα, εκ του προχείρου, ο οποίος είχε μαζέψει δίπλα του ένα τσούρμο πολιτικούς τυχοδιώκτες να κερδίζει διαρκώς έδαφος και παρουσία στη βουλή.

Είχαμε φθάσει σαν πολίτες  σε τέτοια προσωπική σύγχυση που δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε το αυτονόητο. Τους καιροσκόπους, τους πολιτικάντηδες, εκείνους που γυαλίζει το μάτι τους για αρπαχτή. Και τέτοιοι δυστυχώς υπάρχουν σ’ όλα τα κόμματα-όχι μόνο στο ΛΑΟΣ.

Μόνο που όλους αυτούς εμείς τους στείλαμε στη βουλή. Εγώ κι εσύ που σήμερα τους λοιδορούμε. Εμείς, οι πολίτες, δεν είχαμε την ωριμότητα να επιλέξουμε με σοβαρότητα τους εκπροσώπους μας. Στείλαμε στη βουλή έναν απίστευτο συρφετό, δίχως αξιολόγηση, δίχως κριτήρια: από cover girls έως συνδαιτημόνες τοκογλύφων και από αχυρανθρώπους της σκοτεινής διαπλοκής έως  μέντιουμ, αστρολόγους και σεξολόγους.

Στείλαμε ανθρώπους που εγκατέλειπαν στις κρίσιμες ψηφοφορίες τα έδρανα της βουλής και με την ίδια ευκολία πουλούσαν την ψήφο τους σε συμφέροντα πάσης φύσεως.

Την γύμνια αυτού του πολιτικού πληρώματος έρχεται να αναδείξει βίαια η κρίση, η ανέχεια, το οικονομικό τέλμα. Μαζί και τη γύμνια της προσωπικότητας καθενός από μας.

Αρκεί να καθίσει κανείς σε πολυσύχναστα μέρη και να κόβει φάτσες. Να δει έναν έναν ξεχωριστά τους περαστικούς. Σπάνια θα περάσει από μπροστά σου μια έξυπνη φάτσα, ένα σπιρτόζικο βλέμμα. Οι περισσότεροι παραμιλάνε ενώ από τους υπόλοιπους η ανοησία ξεχειλίζει. Ρατσιστικό ακούγεται αυτό. Μόνο που είναι ο δικός τους ρατσισμός, ο ρατσισμός της ηλιθιότητας που πληρώνουμε όλοι: Η ψήφος τους μετράει το ίδιο όσο και η δική σου στη κάλπη.

Αφήσαμε για το τέλος την ανεκδιήγητη Παπαρήγα. Χρειάσθηκε το Κίνημα της Πατάτας για να ξεγυμνώσει τον προσωπικό της σταλινισμό, την ανεπάρκειά της, το μίσος για οτιδήποτε δεν ελέγχει η ίδια, για ότι την ξεπερνάει.

Η γαντζωμένη την εξουσία Παπαρήγα, ο βερμπαλιστής Καρατζαφέρης, ο ολίγιστος Παπανδρέου, είναι οι πρώτοι πολιτικοί αρχηγοί που βγήκαν εκτός λειτουργίας εξαιτίας του Μνημονίου. Ακολουθούν με φόρα οι Σαμαράς και ο (μάλλον) τελειωμένος Βενιζέλος.

Και έπεται συνέχεια…