“Πατρίδα” (ακρυλικό σε καμβά – Γενεύη, 2004)
Γράφει ο Γιώργος Σγούρδος
Λωζάννη, 21 Απριλίου 2012
Δυστυχώς, εμείς οι Έλληνες της Διασποράς, δεν είναι δυνατό να ψηφίσουμε στον τόπο διαμονής μας στο εξωτερικό. Ως Έλληνες και υπεύθυνοι πολίτες που νοιαζόμαστε για την τύχη της πατρίδας μας, έχουμε χρέος να πάμε στην Ελλάδα και να ψηφίσουμε στις Εθνικές Εκλογές της 6ης Μαϊου 2012.
Βεβαίως, η παρτίδα είναι στημένη. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι φτιαγμένοι από εκείνους -τους δύο- που εναλλάσσονται στην εξουσία και δεν επιθυμούν ανατροπές. Κάνουν εκλογές επειδή πιστεύουν πως θα τις κερδίσουν. Ειδάλλως, δεν θα προκηρύσσονταν πρόωρες εκλογές -αυτό είναι προφανές. Το Σύστημα διαθέτει πολλά όπλα για να φέρει εις πέρας το
σχέδιό του. Ας αναφέρουμε μερικά μόνο από αυτά. Γνωρίζουμε πως ο εκλογικός νόμος, δίνοντας bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, επιτρέπει στα δύο πρώην “μεγάλα” κόμματα να συγκυβερνήσουν ακόμα και με χαμηλά ποσοστά. Σαμαράς-Βενιζέλος μιλούν για αυτοδυναμία, όμως δε μπορούν να κρύψουν τον …έρωτά τους (με την εξουσία), αδιαφορώντας για το τίμημα (την υποδούλωσή μας). Επίσης, όσοι παρακολουθούμε στοιχειωδώς την επικαιρότητα και τις διάφορες αναλύσεις, διαπιστώνουμε ότι τα ΜΜΕ ενεργούν συντονισμένα ως φερέφωνα της τρόικας και της κατοχικής -μη εκλεγμένης, υπενθυμίζω- κυβέρνησης Παπαδήμου, παραπληροφορούν και διχάζουν τον λαό, νοθεύοντας ουσιαστικά το εκλογικό αποτέλεσμα. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, δημιουργούνται στο “παρά πέντε” διάφορα πολιτικά μαγαζάκια που βγάζουν στις βιτρίνες τους ψευτο-αντιμνημονιακή πραμάτεια, για να απορροφήσουν, κατά το δυνατόν χωρίς κραδασμούς για το Σύστημα, την οργή και αηδία του εκλογικού σώματος προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Κάποια από αυτά τα μαγαζάκια ονειρεύονται μάλιστα συμμετοχή σε μελλοντική κυβέρνηση… Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ας μην δώσουμε λευκή επιταγή στους φαύλους. Είναι χρέος μας να εκφραστούμε στην κάλπη αυτές τις κρίσιμες ώρες για την πατρίδα μας.
Μεταξύ άλλων, τα ψηφισθέντα Μνημόνια και όλα τα παρελκόμενα, αποτελούν ουσιαστικά (όπως λέει χαρακτηριστικά ο Μίκης Θεοδωράκης) εθελούσια παράδοση -χωρίς στρατιωτική ήττα- της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας! Επιθυμούμε άραγε την συνέχιση και εδραίωση της υποδούλωσης της πατρίδας μας στα διεθνή κερδοσκοπικά συμφέροντα, μέσω των φαύλων πολιτικών και των τεχνοκρατών που διορίζει, εντελώς απροκάλυπτα, η τρόικα; Ή μήπως θέλουμε να παλέψουμε για μια πατρίδα ανεξάρτητη, περήφανη, που θα νοιάζεται πάνω απ’ όλα για τον ελληνικό λαό και όχι αποκλειστικά (όπως αποδεικνύεται ως τώρα) για την εξυπηρέτηση του χρέους (=των κερδοσκόπων); Είναι Χρέος μας να δώσουμε αυτή τη μάχη για την ελευθερία των συμπατριωτών μας που φορτώθηκαν το κόστος της ασυδοσίας και ατιμωρησίας μιας άθλιας πολιτικής ελίτ (=πολιτική κρίση, η αφετηρία του κακού στην Ελλάδα), που επιβαρύνθηκε από μια οικονομική κρίση που μόνο ελληνική δεν είναι.
Ο δρόμος προς την έξοδο από την πολυεπίπεδη (πολιτική-οικονομική-κοινωνική) κρίση δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, σε καμιά περίπτωση. Θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και από τις διεθνείς ισορροπίες που θα διαμορφωθούν προσεχώς (εν αναμονή των εκλογών στη Γαλλία, κλπ), κυρίως όμως θα εξαρτηθεί από το αν αποκτήσουμε, επιτέλους, πατριωτική κυβέρνηση που θα εμπνέει σεβασμό: στους Έλληνες και στους ξένους. Μια αληθινά ελληνική κυβέρνηση, που θα εκφράζει δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας και θα υπερασπίζεται το συμφέρον των Ελλήνων (αντίθετα από τους σημερινούς καρπαζοεισπράκτορες στα διεθνή φόρα, τους οσφυοκάμπτες-υποτακτικούς “οικονομικών δολοφόνων” τύπου Τόμσεν και Ράιχενμπαχ), θα μπορεί να έχει λόγο σεβαστό, θα μπορεί να εμπνεύσει τον λαό, θα μπορεί να παράξει έργο. Δύσκολο; Ναι. Εφικτό; Δεν ξέρω. Μόνο αν το επιλέξουμε -και αγωνιστούμε γι’ αυτό με όλες μας τις δυνάμεις- θα γνωρίζουμε. Είναι τόσοι οι αστάθμητοι παράγοντες, είναι τόσο ρευστό το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, που προσφέρεται για τη γνωστή -και επιτυχημένη ως τώρα- συνταγή προπαγάνδας του Συστήματος, που θέτει στον λαό μας ψευτοδιλήμματα του τύπου “εμείς ή το χάος”, “εμείς ή ακυβερνησία”, “ευρώ ή δραχμή”, με σκοπό την τρομοκράτησή μας, το “μάντρωμά” μας στα ξωφλημένα τους πολιτικά μαγαζιά. Όμως ο λαός ξύπνησε… κι εμείς, οι Έλληνες της Διασποράς, γνωρίζουμε τί συμβαίνει. Είμαστε οργισμένοι και επιθυμούμε ανατροπή. Έχουμε όλοι μας συγγενείς και φίλους στην Ελλάδα, διαβάζουμε άρθρα, μαθαίνουμε τί συμβαίνει, πονάμε. Όμως με …”τιτιβίσματα” στο twitter, με “like” στο facebook και με χαριτωμένες αναρτήσεις στο προφίλ -την ώρα που ο εχθρός μας επιτίθεται ανφάς- δεν κερδίζεται η μάχη. Είμαστε αποφασισμένοι, πάμε να ψηφίσουμε. Ενημερώνουμε τον περίγυρό μας. Παίρνουμε μέρος στην εκλογική μάχη, ενώ παράλληλα ετοιμαζόμαστε για την “επόμενη μέρα”. Με χαλύβδινη πίστη, υπομονή κι επιμονή, αγωνιζόμαστε για μια πατρίδα ελεύθερη.
Επιτέλους, τέρμα οι αναλύσεις περί “συλλογικής ευθύνης”, τέρμα πια το αυτομαστίγωμα! Δεν τα φάγαμε μαζί. Πολλούς από μας, τους περισσότερους θαρρώ, η Ελλάδα μας έδιωξε με κάποιον τρόπο (ας μην το αναλύσουμε περισσότερο εδώ). Όμως αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να ρίξουμε πίσω μας μαύρη πέτρα -είμαστε Έλληνες! Μας αφορούν άμεσα αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Ο Ελληνισμός μπορεί να μην έχει σύνορα, έχει όμως καρδιά, κι αυτή λέγεται Ελλάδα. Το “κυκλοφορικό σύστημα” της πατρίδας μας είναι σε άθλια κατάσταση, παραμελημένο, τα αγγεία είναι φραγμένα λόγω χρόνιου εθισμού στην “κακή χοληστερόλη” (=φαυλοκρατία), στον αμοραλισμό των κομματικών στρατών (με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Παπανδρέου)… Η καρδιά μας, η Ελλάδα μας, κινδυνεύει με αφανισμό. Μαζί της κινδυνεύει και η επιβίωση της Ελληνικότητας όπου γης, η δυνατότητα των παιδιών μας να μιλούν στο μέλλον τη γλώσσα του Ομήρου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, ο οποίος αναφέρεται εδώ και δεκαετίες στις παθογένειες του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας, λέει χαρακτηριστικά:”Ζούμε το ιστορικό μας τέλος, αλλά όχι ηρωικά. Απλώς παρακολουθούμε, δίχως επίγνωση, την κηδεία μας” (Η Καθημερινή, 20.09.2010).
Στον ξένο τόπο όπου βρεθήκαμε πριν από χρόνια, φυτεύουμε κάθε τόσο κι έναν σπόρο Ελληνικότητας με την ελπίδα να δώσει καρπούς για τις επόμενες γενιές. Να μείνει ζωντανή η Α-λήθεια (να μην επέλθει η Λήθη). Μέχρι πρόσφατα, η καταγωγή μας ήταν αντικείμενο ευμενών σχολίων από τους ξένους, μάλιστα στις συναναστροφές μας με αυτούς γινόμασταν από την πρώτη στιγμή συμπαθείς συνομιλητές. Η Ελληνικότητά μας, ακόμα κι αν, στα μάτια των περισσότερων ξένων, αντικατόπτριζε τα επιτεύγματα της Κλασικής Ελλάδας κι ελάχιστες φορές κάτι πιο πρόσφατο (όπως συνέβη και με τους Φιλέλληνες της εποχής της Επανάστασης του 1821), αυτή η, έστω, κάπως “ντοπαρισμένη” Ελληνικότητα αποτελούσε ως πρόσφατα “διαβατήριο αποδοχής” και ευμένειας από τους ξένους. Όσο κι αν αποτελεί ακόμη ζητούμενο για μας, το τί ακριβώς είναι αυτή η Ελληνικότητα και ποια είναι τα βασικά συστατικά της στοιχεία που θα πρέπει να καλλιεργήσουμε και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας, εμείς νιώθουμε την ζεστασιά της, γνωρίζουμε πως παραμένει ζωντανή, έστω κι αν δε μπορούμε να την ψηλαφίσουμε. “Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει.” (Οδυσσέας Ελύτης). Μέχρι πρόσφατα, η Ελληνικότητά μας, αυτή η σπιθίτσα της παλιάς φλόγας που γέννησε τον θαυμαστό Φιλελληνισμό, είχε μια αόρατη γλυκιά δύναμη κι επίδραση στους ξένους.
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όλα άλλαξαν άρδην μέσα σε 2 μόλις χρόνια. Μεσολάβησαν οι περιοδείες του Γιώργου Παπανδρέου και των λοιπών μελών του θιάσου της συμφοράς (Θ.Πάγκαλου, Γ.Παπακωνσταντίνου και άλλων “προθύμων”) με στόχο την δυσφήμιση των Ελλήνων ως διεφθαρμένων και τεμπέληδων, καθώς και πλήθος ανακριβών, ταπεινωτικών για τους Έλληνες, δημοσιευμάτων στα διεθνή ΜΜΕ. Σήμερα, κάθε φορά που αναφέρουμε σε κάποιον ξένο την καταγωγή μας (κάποιοι μάλιστα ντρέπονται και το αποφεύγουν!) δεχόμαστε -το λιγότερο- ειρωνικά σχόλια, ενίοτε δε, σχόλια άκρως προσβλητικά. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ένα τοπικό περιοδικό της γερμανόφωνης Ελβετίας, σε πρόσφατο δημοσίευμά του, παρομοίασε τους γαλλόφωνους Ελβετούς με τους Έλληνες -καθότι είναι ευρέως διαδεδομένη η άποψη πως οι γερμανόφωνοι είναι πιο εργατικοί από τους γαλλόφωνους (κάτι που δεν αληθεύει, βάσει μελετών). Το θέμα έλαβε μεγάλη έκταση, αναπαράχθηκε από πολλά ΜΜΕ σε όλες τις τοπικές γλώσσες, ενώ οι Ελληνικές Αρχές (Πρεσβεία, Προξενείο) -καθώς παρακμάζουν κι εκείνες, όπως και “τα κεντρικά”- δεν μπήκαν στον κόπο ν’ απαντήσουν. Μετά από αυτά, φανταστείτε πώς νιώθει ένας Έλληνας που ζει κι εργάζεται στην γαλλόφωνη Ελβετία και καλείται ν’ αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας… Δεν αντέχω ν’ αφιερώσω περισσότερο χώρο και ενέργεια σε αυτή την άθλια σκευωρία, την οργανωμένη -με συγκεκριμένους στόχους- δυσφήμιση των Ελλήνων. Το θέμα μας είναι η Απελευθέρωση.
Τέρμα λοιπόν τα ψέματα. Ας βοηθήσουμε να λάμψει το Φως, η Αλήθεια. Γνωρίζουμε πως το φαύλο Σύστημα που μας έδιωξε από την πατρίδα μας, δημιουργήθηκε, ενθαρρύνθηκε και γιγαντώθηκε με ευθύνη των ίδιων πολιτικών που έχουν το θράσος και μας υπόσχονται σήμερα πως θα μας σώσουν! Βενιζέλος! Σαμαράς! Δε γνωρίζουν τίποτα για το Έγκλημα! Ο Βενιζέλος μάλιστα έβαλε την υπογραφή του στην υπόθεση για την οποία ο Άκης Τσοχατζόπουλος φυλακίστηκε (προσωρινώς, μέχρι τις 6 Μαϊου, μετά θα βγει έξω με κάποια “καλή” δικαιολογία -να μου το θυμηθείτε!). Στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα κατά την οποία τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα -προγιαγιά του Αντώνη Σαμαρά- αυτοκτονεί παίρνοντας δηλητήριο… Ο δισέγγονός της, 70 χρόνια μετά, προσφέρει στους Έλληνες το δηλητήριο για σωτηρία…
Έχουμε μνήμη και γνώση. Οι υπεύθυνοι για τα διαπραχθέντα Εγκλήματα πρέπει να τιμωρηθούν -κι αυτό είναι ένα ακόμη διακύβευμα της 6ης Μαϊου…
Συμμετέχουμε λοιπόν στις εκλογές και στέλνουμε το μήνυμά μας.
Δεν συναινούμε στο Εθνικό Έγκλημα. Δε νομιμοποιούμε την Προδοσία.
Μαύρο σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και στα δεκανίκια τους: τα μνημονιακά, κρυφο-μνημονιακά και ψευτο-αντιμνημονιακά παραμάγαζα.
Ψηφίζουμε ελεύθερα. Ψηφίζουμε πατρίδα ελεύθερη.
Επιλογές υπάρχουν, ψάξτε το. .
Copyright 2025 © ΟΛΥΜΠΙΑ
Made by minoanDesign