Αυτό έγινε πολύ πριν ξεκινήσει ο Χριστόφορος Κολόμβος…
Το ότι οι Βίκινγκς διέσχισαν τον Ατλαντικό πολύ πριν τον Χριστόφορο Κολόμβο είναι καλά εδραιωμένο. Οι μύθοι τους μίλαγαν για αποστολές στις ακτές του σημερινού Καναδά: στο Helluland, το οποίο οι μελετητές έχουν προσδιορίσει ως Baffin Island ή Labrador, Markland (Labrador ή Newfoundland) και Vinland (Newfoundland ή μια περιοχή νοτιότερα). Το 1960 τα απομεινάρια των σκανδιναβικών κτιρίων βρέθηκαν στο Newfoundland.
Αλλά δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι κάποιος εκτός της βόρειας Ευρώπης, είχε ακούσει, μέχρι τώρα, για την Αμερική μέχρι το ταξίδι του Κολόμβου το 1492. Ένα έγγραφο από ακαδημαϊκό περιοδικό “Terrae Incognitae” του Paolo Chiesa, καθηγητή Μεσαιωνικής Λατινικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, αποκαλύπτει ότι ένας Ιταλός μοναχός αναφέρθηκε στην αμερικανική ήπειρο σε ένα βιβλίο που έγραψε στις αρχές του 14ου αιώνα.
Το 2015 ο κ. Chiesa ανίχνευσε σε μια ιδιωτική συλλογή στη Νέα Υόρκη, το μόνο γνωστό αντίγραφο του Cronica universalis, που γράφτηκε αρχικά από έναν Δομινικανό μοναχό (Τάγμα του Αγίου Δομινίκου), τον Galvano Fiamma, μεταξύ 1339 και 1345. Το βιβλίο κάποτε ανήκε στη βιβλιοθήκη της βασιλικής του Sant ‘ Ambrogio στο Μιλάνο. Κατά τους Ναπολεόντειους χρόνους, το μοναστήρι διαλύεται και το περιεχόμενό του διασκορπίζεται. Ο ιδιοκτήτης του Cronica άφησε τον Chiesa να φωτογραφίσει ολόκληρο το βιβλίο και, επιστρέφοντας στο Μιλάνο, ο καθηγητής έδωσε τις φωτογραφίες στους μεταπτυχιακούς μαθητές του για να τις ερευνήσουν. Προς το τέλος του έργου, μια από τις μαθήτριες, η Giulia Greco, βρήκε ένα απόσπασμα στο οποίο ο Galvano, αφού περιέγραψε την Ισλανδία και τη Γροιλανδία, γράφει: «Πιο δυτικά υπάρχει μια άλλη χώρα, που ονομάζεται Marckalada, όπου ζουν γίγαντες. σε αυτή τη γη, υπάρχουν κτίρια με τόσο τεράστιες πλάκες από πέτρα που κανείς δεν θα μπορούσε να τις κατασκευάσει, εκτός από τεράστιους γίγαντες. Υπάρχουν επίσης πράσινα δέντρα, ζώα και μεγάλη ποσότητα πτηνών ».
Ο Chiesa αναφέρει ότι, οι γίγαντες ήταν μια τυπική διακόσμηση μακρινών τόπων στη σκανδιναβική λαογραφία και πράγματι ο Galvano προειδοποίησε ότι, “κανένας ναύτης δεν μπόρεσε ποτέ να γνωρίζει τίποτα με βεβαιότητα για αυτήν τη γη ή για τα χαρακτηριστικά της”. Ο Δομινικανός ήταν επιμελής αναφέροντας τις πηγές του. Τα περισσότερα ήταν λογοτεχνικά. Όμως, ασυνήθιστα, απέδωσε την περιγραφή του για τη Μαρκαλάδα στην προφορική μαρτυρία «ναυτικών που συχνάζουν στις θάλασσες της Δανίας και της Νορβηγίας».
Ο Chiesa πιστεύει ότι τα στοιχεία αυτά μεταφέρθηκαν πιθανώς στον Galvano από ναυτικούς στη Γένοβα, το πλησιέστερο λιμάνι στο Μιλάνο και την πόλη στην οποία ο Δομινικανός μοναχός είναι πιθανό να έχει σπουδάσει για διδακτορικό.
Η διατριβή του εγείρει ένα νέο ερώτημα: γιατί η ανατολική ακτή της Αμερικής δεν εμφανίζεται σε κανένα γνωστό χάρτη της περιόδου; Αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση γιατί ο Κολόμβος, ένας Γενουάτης, ήταν έτοιμος να ξεκινήσει σε αυτό που οι περισσότεροι σύγχρονοι θεωρούσαν ένα κενό χωρίς γη