Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Σύμφωνα με το Βαλκανικό Περισκόπιο, (https://echedoros.blog/2023/11/08/) στον ρωσικό κυβερνητικό ιστότοπο «Pravo» αναφέρεται ότι: «Την 1η Νοεμβρίου 2023 τερματίστηκε η Συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας για το άνοιγμα του Γενικού Προξενείου της Ελληνικής Δημοκρατίας στη Μόσχα».
Με άλλα λόγια μπήκε ΣΤΟΠ από τους Ρώσους στο ελληνικό προξενείο της Μόσχας, αυτό δείχνει δυστυχώς και την διάρρηξη των σχέσεων της σημερινής κυβέρνησης (όχι του έθνους) με την Ρωσία, αν όμως ο σημερινός κυβερνήτης που έχει στην κυβέρνηση του όλα τα «ορφανά» του ΠΑΣΟΚ είχε εντρύφηση έστω και λίγο στα όσα έλεγε ένας ηγέτης όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου θα θυμόταν ότι είχε πει ότι, τα μικρά κράτη πρέπει να τα έχουν καλά όσο γίνεται με όλους, σοφή κουβέντα και μακάρι αυτά που κάνει η σημερινή κυβέρνηση να μην τα βρούμε μπροστά μας σε θέματα που καίνε τον ελληνισμό και παραμένουν ανοιχτά.
Να θυμηθούμε ότι έτρεξε από τους πρώτους να δώσει όπλα προς την Ουκρανία, αφαιρώντας τα μάλιστα από τα νησιά του Αιγαίου, καταστρατηγώντας την πάγια τακτική της χώρας μας, που σε παρόμοιες περιπτώσεις έστελνε υγειονομικό υλικό ή νοσηλευτικό προσωπικό και όχι οπλισμούς που χειροτερεύουν τα πράγματα.
Να θυμηθούμε ότι στην Ρωσία παρά τα όποια προβλήματα έχουν υπάρξει κατά καιρούς οφείλουμε ένα μεγάλο μέρος από το ότι σήμερα είμαστε απαλλαγμένοι από την οθωμανική αυτοκρατορία και τουρκοκρατία, ενώ ως Ελλάδα ανέκαθεν είχαμε ιστορικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με την ομόδοξη Ρωσία.
Ιστορικούς γιατί έπαιξε καίριο ρόλο στην προσπάθεια του Έθνους να κατακτήσει την ελευθερία του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και θρησκευτικούς λόγω της Ορθοδοξίας. Η «ευμενής ουδετερότητα» της Ρωσίας κατά το 1821 που έβαλε τις βάσεις για την απελευθέρωση της χώρας μας, ήταν μεν αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό, της ευφυούς πολιτικής του Ιωάννη Καποδίστρια που μετέτρεψε τον Αγώνα του 1821 από αποστασία ταραξιών, σε εθνική επανάσταση των Ελλήνων, αλλά και του τσάρου Αλέξανδρου Α’ ό οποίος είχε φιλελληνικά αισθήματα,
Στον ατυχή πόλεμο του 1897 για την χώρα μας που παραλίγο να μας στοιχίσει νέα κατοχή, μια και ήδη οι Οθωμανοί είχαν ήδη ανακαταλάβει το σύνολο της Θεσσαλίας, η Μόσχα με την μεσολάβηση της σταμάτησε την τουρκική προέλαση περαιτέρω όταν ο τσάρος Νικόλαος Β’, έπεισε τον Σουλτάνο να διατάξει κατάπαυση του πυρός, με το σχετικό πρωτόκολλο να υπογράφεται στην περιοχή της Λαμίας στο χωριό Ταράτσα στις 8 Μαΐου 1897. Για καλή τύχη όμως της Ελλάδος και χάρη στην συμφωνία, που επεξεργάστηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Αυστρία, Ρωσία, Ιταλία) και υπογράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 22 Νοεμβρίου 1897, η χώρα μας πήρε ξανά πίσω την Θεσσαλία που την είχε απωλέσει στο πεδίο της μάχης και έβαλε τις βάσεις για την απελευθέρωση της μεγαλονήσου Κρήτης.
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι «αχάριστων ευεργέτης νεκρών δανείζεις», είναι ντροπή λοιπόν για το έθνος μας να μην θυμάται ποιοι στάθηκαν δίπλα του στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, εξυπηρετώντας παράλληλα και τα εθνικά τους συμφέροντα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνάμε, γιατί όταν το κάνουμε είτε σε ατομικό επίπεδο, είτε σε κυβερνητικό ή εθνικό είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε τα ίδια ίσως και χειρότερα. Αυτός είναι και ο λόγος που η εθνική μας εξωτερική πολιτική μας απαιτεί ισορροπία που αυτή την στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει.