Ο Φιλοκτήτης στην Ελληνική μυθολογία ήταν γιος του βοσκού Ποίαντα και της Μεθώνης, που έτυχε να περνά από την Οίτη όταν ο Ηρακλής ζητούσε από το γιο του Ύλλο να ανάψει την πυρά για να τον κάψει, αλλά εκείνος δίσταζε.
Από τους παρευρισκόμενους μόνο ο Φιλοκτήτης πήρε την πρωτοβουλία κι έτσι ο ήρωας του χάρισε το τόξο του και τα δηλητηριασμένα βέλη του για να τον ευχαριστήσει. Στην πορεία ο Φιλοκτήτης έγινε βασιλιάς 4 πόλεων στην περιοχή της Θεσσαλίας νότια των Τεμπών (Μελίβοια, Μυθώνη, Θαυμακία, Ολιζών) και συμμετείχε στην Τρωική Εκστρατεία με 7 πλοία.
Όμως σε ένα νησάκι τη Χρύση κοντά στη Λήμνο, τον δάγκωσε στο πόδι ένα φίδι (μια Ύδρα) και είχε αφόρητους πόνους. Ήταν η θεά Ήρα που τον εκδικήθηκε έτσι, γιατί είχε βοηθήσει τον Ηρακλή.
Οι άλλοι Έλληνες τον παράτησαν μόνο του, μη υποφέροντας τις κραυγές του και τη βρώμα της πληγής. Με το τόξο του Ηρακλή μπόρεσε να επιβιώσει, σκοτώνοντας πουλιά και θηράματα για δέκα χρόνια όσο κράτησε ο Τρωϊκός πόλεμος. Τότε ο μάντης Έλενος, γιος του Πριάμου, αποκάλυψε χρησμό πως ο Φιλοκτήτης με το τόξο του Ηρακλή θα συμβάλει στην πτώση της Τροίας.
«Φιλοκτήτης», έργο του Ζαν-Ζερμέν Ντρουέ, Μουσείο Καλών Τεχνών, Σάρτρ (1786-1788).
Έτσι οι Έλληνες στέλνουν τον Οδυσσέα και τον γιο του Αχιλλέα να τον πείσουν να βοηθήσει συμμετέχοντας στον πόλεμο και θα γιατρευτεί από τα παιδιά του Ασκληπιού(αυτό είναι και η υπόθεση της τραγωδίας ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ του Σοφοκλή. Πείθεται ο Φιλοκτήτης και γιατρεύεται και μάλιστα μετά με το βέλος τραυμάτισε θανάσιμα τον Πάρη, αδελφό του Έκτορα και παιδί του Πριάμου.
Τελειώνοντας ο πόλεμος με την πτώση της Τροίας ο Φιλοκτήτης επιστρέφει αμέσως στην πατρίδα του, όπως λέει στην Οδύσσεια Γ 190. Ενώ στο Θ 219 Οδύσσεια ο Οδυσσέας λέει στους Φαίακες ότι “μόνο ο Φιλοκτήτης με ξεπερνούσε στο τόξο”.
Πηγή: el.wikipedia.org