Υπόδειγμα για το πείσμα και το μεγαλείο της ψυχής της αποτελεί μία μητέρα από την Κρήτη, που αποφάσισε να κυνηγήσει τα όνειρά της, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει μία θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η Δήμητρα Φραγκιαδάκη, μητέρα τριών παιδιών και κάτοικος Ηρακλείου, δεν είναι απλώς μια εξαίρεση, αλλά ένα φωτεινό παράδειγμα για το τι σημαίνει επιμονή, πίστη και δεύτερες ευκαιρίες.
Σε ηλικία μόλις 13-14 ετών, οι συνθήκες ανάγκασαν τη Δήμητρα να αφήσει το σχολείο. Τα χρόνια κύλησαν, οι ευθύνες μεγάλωσαν, και οι ρόλοι της ως σύζυγος, μητέρα και εργαζόμενη στην οικογενειακή καντίνα έγιναν προτεραιότητα. Όμως κάτι μέσα της δεν την άφηνε να ξεχάσει αυτό που είχε μείνει ημιτελές: το σχολείο.
Στα 50 της, πήρε την απόφαση κι επέστρεψε στα θρανία, επιλέγοντας το νυχτερινό ΕΠΑΛ. Δεν αρκέστηκε απλώς στην παρουσία, αλλά διακρίθηκε, απέκτησε τρία αριστεία, ενώ παράλληλα συνέχιζε να εργάζεται και να φροντίζει την οικογένειά της.
«Ήταν μια τριετία γεμάτη κόπο, ξενύχτια, αλλά και βαθιά ικανοποίηση. Δεν ήμουν απλώς μαθήτρια, ήμουν αποφασισμένη», αναφέρει η ίδια στο Κρήτη TV.
Η πρόκληση των Πανελλαδικών φαινόταν αρχικά ακατόρθωτη. Όμως οι καθηγητές της πίστεψαν σε αυτήν. Και αυτή η πίστη ήταν αρκετή για να ανάψει τη σπίθα. «Πήγα για την εμπειρία και είπα “ό,τι γίνει”» είπε, όμως τελικά, έγινε το ακατόρθωτο, η επιτυχία και είσοδος στο Πανεπιστήμιο.
«Είμαι χαρούμενη που πέρασα. Όμως περισσότερο χαίρομαι γιατί τα παιδιά μου με καμαρώνουν», λέει με φωνή γεμάτη συγκίνηση. Για τη Δήμητρα, η επιτυχία αυτή δεν είναι μόνο δική της αλλά και όλων όσοι στάθηκαν δίπλα της.
Το πανεπιστήμιο ανοίγει έναν νέο δρόμο. Όχι απλώς για μια νέα καριέρα, αλλά για μια ζωή με προσωπική δικαίωση, αυτοσεβασμό και έμπνευση.
Η Δήμητρα Φραγκιαδάκη από το Ηράκλειο ετοιμάζεται να καθίσει ως νέα φοιτήτρια στα έδρανα του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου. Επιτυχία που κρύβει πίσω της μια επιθυμία δεκαετιών, καθώς η Δήμητρα κατάφερε να κάνει πράξη το όνειρό της – που ήταν να τελειώσει το σχολείο, το οποίο είχε αφήσει στη μέση – αλλά και να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις, καταφέρνοντας να εισαχθεί στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του ΕΛΜΕΠΑ.
Στα 53 της χρόνια και έχοντας τρία παιδιά, 32, 28 και 27 ετών, η Δήμητρα λέει ότι αυτή η μεγάλη της επιθυμία έρχεται σήμερα με καθυστέρηση μεν, αλλά με μια χαρά που πραγματικά δεν μπορούσε να φανταστεί. Μιλώντας στη “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr, η Δήμητρα Φραγκιαδάκη αναφέρθηκε στην προσπάθειά της στο 4ο Εσπερινό ΕΠΑ.Λ. Ηρακλείου, στα μαθητικά θρανία που κάθισε στα 50 της χρόνια, την επιτυχία της και τι σκέφτεται να κάνει, όπως επίσης τα σχέδια για το πανεπιστήμιο. Κι όλα αυτά χωρίς να αφήνει τίποτα στην άκρη, αφού δηλώνει έτοιμη να συνδυάσει τις σπουδές της με την εργασία της στην καντίνα που διατηρεί με τον σύζυγό της, Κώστα, και τα παιδιά της. Όσον αφορά στο νέο της στοίχημα, η ίδια δεν κρύβεται πίσω από “στερεότυπα”, δείχνοντας πως, όταν θέλεις να κάνεις κάτι που σε εξελίσσει, δεν αφήνεις μόνο το σύμπαν να “συνωμοτήσει” για να το πράξεις, αλλά κάνεις κι εσύ ό,τι μπορείς, χωρίς να λες πως είναι αργά.
* Είχες σταματήσει το σχολείο όταν τελείωσες το Γυμνάσιο. Ποιες ήταν οι σκέψεις που σε οδήγησαν, μετά από τόσα χρόνια, να επιστρέψεις και πάλι στα θρανία;
«Η αλήθεια είναι πως η σκέψη δεν είχε φύγει ποτέ από το μυαλό μου, αφού ήθελα πολύ να συνεχίσω το σχολείο. Τότε, απλά, ήταν οι συγκυρίες τέτοιες που δεν το επέτρεψαν. Οι καταστάσεις της ζωής και πώς είχαν έρθει, αφού παντρεύτηκα και έκανα παιδιά νωρίς. Ήταν και η δουλειά από την άλλη, οπότε όλα αυτά δε με άφησαν να συνεχίσω κάτι που ήθελα πολύ. Τελείωσα το Γυμνάσιο, ωστόσο το Λύκειο δεν το ξέχασα ποτέ. Τώρα που τα παιδιά πήραν τον δρόμο τους και έχουν μεγαλώσει, σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω κάτι για μένα. Έτσι λοιπόν στα 50 χρόνια μου γύρισα στα θρανία και φοίτησα στο 4ο Εσπερινό ΕΠΑ.Λ. Ηρακλείου».
* Το στοίχημα ήταν να ολοκληρώσεις το σχολείο ή και να περάσεις στο πανεπιστήμιο;
«Για να είμαι ειλικρινής, το στοίχημα ήταν να τελειώσω το σχολείο με άριστα. Δόξα τω Θεώ, έχω αριστεία και από τις τρεις χρονιές στο σχολείο. Οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν ήταν ποτέ στη σκέψη μου. Νομίζω ότι η ιδέα γεννήθηκε με παρότρυνση και επιμονή από τις καθηγήτριές μου, οι οποίες νομίζω ότι πίστεψαν σε μένα και με “έσπρωξαν” να το κάνω. Είναι πάρα πολύ καλοί οι εκπαιδευτικοί σε αυτό το σχολείο και η επιμονή αυτή με οδήγησε να το κάνω, έστω για την εμπειρία. Διάβασα, έγραψα και η χαρά μου ότι τα κατάφερα είναι πολύ μεγάλη».
* Με τόσες υποχρεώσεις που είχες, πώς κατάφερνες να βρεις χρόνο για διάβασμα ή για μαθήματα σε φροντιστήριο κ.λπ.;
«Σε ό,τι αφορά την προετοιμασία μου για τις πανελλαδικές εξετάσεις, δεν έκανα φροντιστήρια κ.λπ. Το μόνο που έκανα ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς να είμαι επιμελής με τα μαθήματά μου, να διαβάζω και να κρατάω καλές σημειώσεις. Τίποτα άλλο δεν έκανα. Διάβασμα όσο μπορούσα με συνέπεια. Για τις σημειώσεις μου και τα τετράδια με τις εργασίες μου όμως, είμαι υπερήφανη. Η συγκέντρωση, η σταθερότητα, η αφοσίωσή μου και η προσπάθειά μου φαίνεται εκεί πραγματικά… στα τετράδια, που θα τα κρατώ πάντα».
* Τις ημέρες των πανελλαδικών, που έγραφες με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές σου εξετάσεις, είχε άγχος;
«Κατά ένα περίεργο λόγο, όχι, δεν είχα κανένα άγχος. Είχα πει στον εαυτό μου “πήγαινε, κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς και ό,τι γίνει”. Πώς να το σκεφτόμουν αλλιώς; Μετά από τόσα χρόνια, είχα καταφέρει να κάνω πράξη το όνειρό μου, που κάποιες φορές αναρωτιόμουν αν θα τα καταφέρω. Και μόνο ότι είχα φτάσει μέσα στο εξεταστικό κέντρο για να γράψω ήταν για μένα μια μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, μέσα μου ήξερα ότι θα περάσω στο πανεπιστήμιο. Με βοήθησε ο Θεός και η συνέπειά μου».
* Πέρασες στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής στο ΕΛΜΕΠΑ. Σκέφτεσαι να φοιτήσεις;
«Ναι, θα πάω να φοιτήσω και αυτό είναι κάτι που δεν το περίμενα ότι θα έρθει στη ζωή μου. Είναι κάτι που δεν το είχα ποτέ και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν οι καινούργιες εμπειρίες. Μου αρέσει να προσπαθώ και να βλέπω καινούργια πράγματα, να κάνω καινούργια πράγματα και να προχωρώ. Όλο αυτό, ανεξάρτητα από την ηλικία και τον χρόνο».
* Φοιτήτρια στα 53, δηλαδή;
«Ναι, εννοείται. Φοιτήτρια στα 53. Πότε δεν είναι αργά, είτε είσαι 20 είτε είσαι 60 ετών. Αρκεί να το θέλεις πραγματικά. Όταν το θέλεις, θα πρέπει τελικά να το κάνεις το βήμα. Για όσους το σκέφτονται πάντως, εμένα αυτή είναι η άποψή μου. Για τη μάθηση ποτέ δεν είναι αργά. Ούτε για τη μάθηση, ούτε για να κυνηγήσει κάποιος τα όνειρά του είναι αργά».
* Τα παιδιά σου πώς βλέπουν αυτήν την εξέλιξη;
«Τα παιδιά μου είναι τρισευτυχισμένα. Νομίζω ότι χαίρονται που η μαμά τους προχωράει και δε μένει πίσω. Το πιστεύω πραγματικά, ότι ένας χαρούμενος γονιός, που εξελίσσεται στη ζωή του, είναι ένα όμορφο παράδειγμα για τα παιδιά του».
Με πληροφορίες από το neakriti.gr