Η Σοφία Γλυκερία Ολυμπίου – Καζαντζίδου το γένος Χαλκιοπούλου. Αγαπήθηκε πολύ από το τηλεοπτικό κοινό, εμφανιζόμενη σε ρόλους κυρίως της καλής θείας,
Γεννημένη το 1935 στην Αθήνσ. Γόνος παλιάς θεατρικής οικογένειας. Ήταν κόρη των ηθοποιών Γιάννη Χαλκιοπούλου και Έλλης Λαλαούνη, εγγονή των παλαιότερων ηθοποιών Νίκου και Σοφίας Χαλκιοπούλου από την πλευρά του πατέρα της, ενώ από την πλευρά της μητέρας της η γιαγιά της ήταν η ηθοποιός Ολυμπία Δαμάσκου – Λαλαούνη.
Βγήκε στο θέατρο το 1954 παίρνοντας άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο, με το θίασο του Γιάννη Φύριου, στο έργο “Αγροτικό ρομάντζο”.
Το 1955 γνωρίζει τον κατά 25 χρόνια μεγαλύτερό της ηθοποιό Γιώργο Ολύμπιο, τον οποίο παντρεύεται και υιοθετεί το επώνυμό του.
Με τον Γιώργο Ολύμπιο σχηματίζουν θίασο, παρουσιάζοντας επί σειρά ετών πολλά έργα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και περιοδεύοντας σε πολλές επαρχιακές πόλεις.
Μεταξύ των έργων που παρουσίασαν αναφέρω : “Καινούργιος δρόμος” , “Ούτε γάτα ούτε ζημιά, “”Δελησταύρου και υιός”, “Ο Έρως θέλει ξύλο”, “Φιλήστε με”, “Το Μελτεμακι”, “Ένας βλάκας και μίσος”, “Το Στραβόξυλο”, “Γκόλφω”, “Ο Αγαπητικός της βοσκοπούλας”, “Μαρία Πενταγιώτισσα” και άλλα.
Επίσης εμφανίστηκε σε πολλά μουσικά θέατρα, εμφανιζόμενη σε επιθεωρήσεις με διάφορους θιάσους όπως : της Άννας και Μαρίας Καλουτά, του Γιάννη Γκιωνάκη, του Τάκη Μηλιάδη και του Νίκου Ρίζου. Καθώς και σε πολλούς περιοδεύοντες θιάσους παίζοντας πολυάριθμα έργα.
Μετά το θάνατο του άντρα της Γιώργου Ολυμπίου το 1970, συνεργάστηκε με το θίασο “Νέα Πορεία” του Γιώργου Χαραλαμπίδη. Εκεί εμφανίστηκε στα έργα : “Οι τριακόσιοι της Πηνελόπης”, “Κιλελέρ”, και “Αυτοκράτωρ Νοματαρχης”.
Αργότερα συνεργάστηκε με τον εταιρικό θιάσο “Ελεύθεροι καλλιτέχνες” του Φοίβου Ταξιάρχη , εμφανιζόμενη στο έργο του Δημητρίου Γουζέλη “Ο Χασης”. Είναι η εποχή που παντρεύεται τον δεύτερο άντρα της ηθοποιό Χριστόφορο Καζαντζίδη.
Στη συνέχεια τη βλέπουμε στο θίασο του Χρήστου Τσάγκα, στο έργο του Δημήτρη Κεχαίδη “Το πανηγύρι”. Με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, στο έργο του Στρατή Καρρά “Ο Μουγκός”. Ύστερα συνεργάζεται με το Θέατρο του Πειραιά του Τάκη Βουτέρη στο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου “Μάνα Μητέρα Μαμά”.
Αργότερα συνεργάζεται με το Ημικρατικό Θέατρο Κρήτης όπου εμφανίζεται στα έργα : “Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ” του Μπρεχτ, “Χειμερινή βοήθεια”, “Επί όρους ομιλία”, “Καινούργια δουλειά”, “Δικαιοσύνη” και “Φουρτουνάτος”.
Στη συνέχεια έρχεται η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν όπου εμφανίστηκε στα έργα : “Η κασέτα” της Λούλας Αναγνωστάκη, “Εσωτερικές φωνές” του Εντουάρντο ντε Φίλιππο και “Γέρμα” του Λόρκα .
Επίσης θα εμφανιστεί στο Θεσσαλικό Θέατρο του Κώστα Τσιάνου, στο έργο του Εντουάρντο ντε Φίλιππο “Φιλουμένα Μαρτουράνο”. Στη Νέα Ελληνική Σκηνή του Θύμιου Καρακατσάνη , με το έργο του Γιάννη Ξανθούλη “Η Βίδα”. Στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου στο έργο του Σαίξπηρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80 θα τη δούμε στη θεατρική επιχείρηση του Βαγγέλη Λιβάδα, με την επιθεώρηση “Ο Αγαπητικός της Δημητρουλας”, καθώς και στο έργο “Ζητείται τενόρος”.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 θα εμφανιστεί στη μεγάλη θεατρική επιτυχία της εποχής “Το έκτο πάτωμα” του Ζερι, με το θίασο Άννας Παναγιωτοπούλου – Νένας Μεντή – Χρήστου Βαλαβανίδη.
Από τα μέσα της δεκαετία του 90 τη βλέπουμε στο θίασο του Λάμπρου Τσάγκα στο έργο “Η σφήκα”. Καθώς και στο θίασο της Έλενας Ακρίτα Γιώργου Κυρίτση , στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ “Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός”.
Το 1997 θα συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, στην επιθεώρηση των Ρέππα – Παπαθανασίου “Βίρα τις άγκυρες”. Το 1999 θα τη δούμε ξανά στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, στο έργο “Harvest 2010”.
Έκτοτε θα συνεχίσει τις θεατρικές εμφανίσεις, αν και σποραδικά πλέον.
Το 2006 θα την δούμε με το θίασο της Άννας Παναγιωτοπούλου στο έργο “Η θεία από το Σικάγο”. Το καλοκαίρι του 2014 θα εμφανιστεί στην τελευταία της θεατρική παράσταση, με το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη “Ενέδρες της ζωής” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Στον κινηματογράφο είχε συμμετοχή σε 10 ταινίες, με πρώτη της εμφάνιση το 1960 στο έργο “Ο δολοφόνος αγαπούσε πολύ”. Ενώ ακολούθησαν οι ταινίες : “Τρελός και πάσης Ελλάδος” (1983), “Πήρες πτυχίο” (1985), “Απ’το χιόνι” (1993), “Ζωή χαρισάμενη” (1993), “Λευτέρης Δημακόπουλος” (1993), “Μιρουπαφσιμ” (1997), “Ο Κύριος με τα γκρι” (1997), “Ρ 20” (2004) και “Πανδώρα” (2006).
Αντιθέτως πλούσια υπήρξε Η τηλεοπτική της συμμετοχή , με πρώτη εμφάνιση το 1976 στο τηλεοπτικό σήριαλ “Οι Ατσιδες”, ενώ ακολούθησαν οι τηλεοπτικές σειρές: “Ο Ζητιάνος” (1982), “Το πάθος” (1984), “Τα καλύτερα τους χρόνια” (1989), “Επικίνδυνη λήψη” (1990), “Ζητώ γνωριμία” (1990), “Μαύρη Χρυσαλίδα” (1990), “Οι τρεις χάριτες” (1991), “Οι μεν και οι δεν” (1993), “Το δις εξαμαρτείν” (1993), “Ντόλτσε Βίτα” (1995), “Ασυνήθεις ύποπτοι” (1996), “Οι Θειο…σεβουμεμοι” (2000), “Άκρος οικογενειακό” (2001) που αγαπήθηκε από το τηλεοπτικό κοινό ως θεία Τζούλια, “Φάε την σοκολάτα σου” (2003), “7 θανάσιμες πεθερές” (2004), “Και… sera sera” (2005), “Αν υπήρχες θα σε χώριζα “(2007).
Είχε πλούσια συμμετοχή σε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο, καθώς και σε θεατρικά έργα για την εκπομπή “Το θέατρο της Δευτέρας”.
Υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών από το 1955.
Έφυγε από τη ζωή στις 25 Σεπτεμβρίου 2017
Ερευνα – Κειμενο Λευτέρης Παντουλας