Βρίσκομαι γιά μία ακόμη φορά στήν Κύπρο.
Ανήκω στήν γενιά πού μεγάλωσε μέ τόν θρυλο του «Διγενη», του στρατηγου Γεωργίου Γρίβα, πού γιά τέσσερα χρόνια, από ένα κρησφύγετο στό κέντρο της Λεμεσου, σέ ένα υπόγειο δωμάτιο κάτω από τόν …νεροχύτη ενός μικρου σπιτιου, κατηύθυνε τόν επιτυχη απελευθερωτικό αγωνα εναντίον μιας φθινούσης Αυτοκρατορίας.
Δημήτρης Καπράνος, από τήν εφημερίδα «Εστία»
Ο θρύλος του Διγενή και ο αγώνας της ΕΟΚΑ
Όποτε περνω από εκεινο τό σημειο, θαυμάζω τό πως ένας βραχύσωμος Έλληνας στρατιωτικός οργάνωσε τήν τελειότερη συνωμοτική ομάδα καί κατηύθυνε έναν μοναδικό, παγκοσμίως, αγωνα χωρίς νά έχει γνώση του πεδίου, αλλά μέ βάση μόνο τίς πληροφορίες πού έφθαναν σέ αυτόν μέσω «συνδέσμων».
Ηταν τόση η μαεστρία μέ τήν οποίαν οδήγησε τήν ΕΟΚΑ στήν ελευθερία της Μεγαλονήσου, πού όταν τελείωσε ο αγωνας, αδέλφια μάθαιναν ότι ηταν καί οι δύο μέλη της ΕΟΚΑ χωρίς νά γνωρίζει ο ένας ότι καί ο αδελφός του ηταν στήν οργάνωση!
Η γενιά της Ένωσης και η αγάπη για την Ελλάδα
Σ’ αυτήν, λοιπόν, τήν Κύπρο, γιά τήν οποία, στά χρόνια του αγωνα της ΕΟΚΑ μέ έπαιρνε ο πατέρας μου στίς διαδηλώσεις καί άκουγα τήν ουρανομήκη ιαχή «Έ-έ-ένωσις!».
Όταν ρώτησα «γιατί φωνάζουν γιά τήν ΑΕΚ», ο πατέρας κάθισε καί μου τά εξήγησε όλα. Έτσι μεγαλώναμε τότε, ζυμωνόμασταν μέ τήν Ελλάδα καί περνουσε στό αιμα μας η αγάπη γιά τήν πατρίδα.
Η απογοήτευση για τη μη Ένωση
Θυμαμαι ακόμη τήν πίκρα των γονιων μου όταν, τελικά, η Κύπρος δέν ενώθηκε μέ τήν Ελλάδα, αλλά έγινε «ανεξάρτητη» καί θυμαμαι επίσης τήν απορία μας, ως δημοσιογράφος πιά, τό 1974, όταν ακούσαμε όσα ειπε ο Μακάριος στόν ΟΗΕ, λίγο πρίν έλθει η αποφράς 24η Ιουλίου του 1974.
Το Συνέδριο «Ναυτιλιακή Κύπρος 2025» και το καλώδιο
Στήν Κύπρο, λοιπόν, γιά τό Ναυτιλιακό Συνέδριο «Ναυτιλιακή Κύπρος 2025» (γι’ αυτό θά τά πουμε τίς προσεχεις ημέρες, αλλά μέ κύριο θέμα τό …καλώδιο!).
«Έπεσε ο γενικός ή απλως κάηκε κάποια ασφάλεια;» ρώτησα άνθρωπο πού βρίσκεται δίπλα στόν Πρόεδρο Χριστοδουλίδη (ο οποιος λίγο πρίν, μπαίνοντας στό Συνέδριο έκανε τίς δηλώσεις τίς οποιες ήδη γνωρίζετε) καί η απάντηση ηταν:
«Οι σχέσεις μας μέ τήν Ελλάδα ειναι πιό δυνατές από ποτέ… ο πρωθυπουργός δέν γνώριζε τά περί της ενστάσεως του ΑΔΜΗΕ…»
«Ναί, αλλά δέν ειναι περίεργο νά απαντα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σέ μιά εταιρεία;» πρόλαβα νά ρωτήσω, γιά νά εισπράξω ένα πλατύ χαμόγελο. «Οι σχέσεις των δύο χωρων μας ειναι άριστες» μου ειπε ο εξ απορρήτων του Προέδρου ενω, δίπλα μου ακριβως, ο Νικος Χριστοδουλίδης χαιρετουσε τούς εκθέτες, πού τόν περίμεναν περίπτερα στόν μικρό εκθεσιακό χωρο του Συνεδρίου.
Εντυπώσεις και παρατηρήσεις
Ο καιρός θά δείξει, τελικως, άν έπεσε ο διακόπτης, άν είχαμε ηλεκτροπληξία ή άν έπεσε απλως μιά ασφάλεια η οποία εύκολα σηκώθηκε.
Νά σημειώσω καί κάτι ακόμη πού μου έκανε εντύπωση. Κάθε φορά, στό συνέδριο, πού γίνεται κάθε δύο χρόνια, τό υφυπουργειο Ναυτιλίας της Κύπρου καί τό Ναυτικό Επιμελητήριο Κύπρου, δίνουν μαζί τήν καθιερωμένη δεξίωση. Αυτή τήν φορά έγινε χωριστά: Κυριακή τό Επιμελητήριο, Δευτέρα τό υφυπουργειο.
Ελλάδα ειναι, όπως καταλαβαίνετε, η Κύπρος. Μέ όλα τά γνωρίσματα…