Και η εξωτερική πολιτική ακολουθεί
Το βλέπουμε καθαρά στο πρόγραμμα ReArm Europe, ένα πρόγραμμα και ένα δόγμα υψηλότατου προϋπολογισμού, μικρής νομιμοποίησης και ακόμα χαμηλότερης χρησιμότητας.
Το Politico αποκάλυψε χθες το στρατιωτικό σχέδιο της ΕΕ που σύμφωνα με το δημοσίευμα θα τεθεί σήμερα στο Κολλέγιο των Επιτρόπων για έγκριση.
Η ΕΕ έχει 5 χρόνια να προετοιμαστεί για ενδεχόμενο πόλεμο
Αυτό λέει η Κομισιόν!
Στο επίκεντρο είναι η ρωσική απειλή και η αβεβαιότητα όσον αφορά τη μελλοντική στάση των ΗΠΑ υπό τον πρόεδρο Τραμπ.
Δεν θα σχολιάσω αυτή τη στιγμή πώς ακούγεται αυτό το «σε 5 χρόνια» κι από πού προκύπτει.
Αλλά θα ρωτήσω: η ελληνική κυβέρνηση τι θέση παίρνει σε όλα αυτά; τι λέει ο Έλληνας Πρωθυπουργός; Οδηγείται η Ευρώπη σε πόλεμο κι εμείς μαζί της επειδή έτσι θέλουν οι ευρωπαϊκές ελίτ;
Εδώ η Ελλάδα είναι διπλά χαμένη, καθώς, από τη μία μετέχει στον σχεδιασμό για την αντιμετώπιση μιας απειλής που δεν την αφορά άμεσα – ας είμαστε ειλικρινείς: η ΕΕ τη Ρωσία βλέπει ως βασική απειλή όχι την Τουρκία.
Και από την άλλη, ενώ οι περισσότερες χώρες της ΕΕ μετέχουν ως παραγωγοί, η Ελλάδα μετέχει ως πελάτης.
Αυτός ο «εξοπλιστικός κεϋνσιανισμός»
Το γεγονός δηλαδή ότι οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες παραγγέλνουν τα δικά τους οπλικά συστήματα για να τονώσουν τη βιομηχανία τους, για την Ελλάδα είναι μια θηλιά στον λαιμό.
Μόλις πριν 10 μέρες, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας καμάρωνε ότι πέτυχε ελληνική συμμετοχή 25% στην τέταρτη φρεγάτα Belharra, μια φρεγάτα που ναυπηγείται στην Γαλλία φυσικά.
Αλήθεια, που είναι σήμερα ο Υπουργός Άμυνας κ. Πρωθυπουργέ;
Τι συμβαίνει; Γιατί δεν είναι εδώ να υπερασπιστεί την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής σας;
Εμείς δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε: η χώρα μας και ξεκινά με διπλάσιο ποσοστό αμυντικών δαπανών σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και ανταγωνίζεται την Τουρκία η οποία σχεδιάζει και παράγει η ίδια τα οπλικά της συστήματα.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια αδιέξοδη πορεία που υπονομεύει το μέλλον.
➡️Ομιλία στην Βουλή για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής