Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μετά το "τρίτο Μνημόνιο"

Της Μαρίνας Μάνη

Οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες, πλην αναμενόμενες. Το «πουλόβερ» του ΠΑΣΟΚ ξηλώνεται, η ΔΗΜΑΡ έφτασε στο τέλος της αντοχής της και η τριμερής κυβέρνηση που σχηματίσθηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου ολοκληρώνει τον βίο της.

Τελευταίο (αλλά μείζονος σημασίας) καθήκον της είναι να φέρει στη Βουλή τα μέτρα (Δευτέρα), να πετύχει την ψήφισή τους (Τετάρτη) και να «πάρει» το πολυπόθητο «ναι» από τους δανειστές για την εκταμίευση της δόσης – ολόκληρης ή τμηματικά, θα φανεί.

Κι επειδή αυτή η φοβερή τριετία απέδειξε ότι κάθε κυβέρνηση αντέχει μέχρι να ψηφισθεί το αντίστοιχο Μνημόνιο («τρεις κυβερνήσεις-τρία Μνημόνια») το ερώτημα προβάλλεται ανελέητο: Και μετά;

Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, το πρόγραμμα περιλαμβάνει κάλπες, αλλά όχι για να αναμετρηθούν οι «συνήθεις» πολιτικές δυνάμεις.

– Ο Αντώνης Σαμαράς φέρεται έτοιμος, μετά «την περιπέτεια των μέτρων» να αναλάβει πρωτοβουλία για τη διαμόρφωση μιας «μεγάλης ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς παράταξης», απευθύνοντας κάλεσμα συστράτευσης σε όσους βλέπουν εαυτόν μέσα σ΄ αυτήν και σήμερα τελούν εν αναμονή. Το εάν η ΝΔ θα παραμείνει βασικός κορμός της ή εάν το κόμμα που ίδρυσε πριν από 38 χρόνια ο Κων. Καραμανλής μετεξελιχθεί «είναι δεύτερο», κατά συνεργάτη του πρωθυπουργού. Προς το παρόν, εμφανίζεται ως πλεονέκτημα η συντεταγμένη πορεία της και η αρμονική συμβίωση όλων των εντός της τάσεων υπό τον κ. Σαμαρά.

– Ο Ανδρέας Λοβέρδος δηλώνει έτοιμος (επίσης «μετά την περιπέτεια των μέτρων») να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία του «ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού σχήματος» από δυνάμεις που δεν εκφράζονται πια από το ΠΑΣΟΚ και είτε περιθωριοποιήθηκαν είτε βρήκαν στέγη στη ΔΗΜΑΡ.

Κατά τους …ζυμωτές, τα δύο αυτά σχήματα θα διατηρούν μεν την οργανωτική τους αυτοτέλεια και θα προβάλλουν την δική τους «ιδεολογική οπτική», ωστόσο «θα συνομιλούν» και όπου χρειάζεται «θα συνεργάζονται». Με άλλα λόγια, η αντιπαράθεσή τους θα γίνεται «κατά τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα» και δεν θα θυμίζει σε τίποτα τη γνωστή αντιπαλότητα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ των τελευταίων τριών δεκαετιών.

Κατά ομολογία τους, ωστόσο, η επιτυχία των εγχειρημάτων (ή «του εγχειρήματος») θα εξαρτηθεί από την εικόνα που θα παρουσιάζει η χώρα στο αμέσως επόμενο διάστημα. «Καμία κοινωνία δεν αντέχει πέντε-έξι-εφτά χρόνια κρίσης, ύφεσης, ανεργίας, εξοντωτικών μέτρων όσα νέα σχήματα της εμφανίσεις», η επωδός.

Γι΄ αυτό προσβλέπουν στην άμεση βοήθεια των ευρωπαίων εταίρων «για να μη τιναχθούν όλα στον αέρα»…

Πέραν αυτής της (βασικής) παραμέτρου, τα επιπλέον εμπόδια δεν είναι λίγα.

Ένα ερώτημα είναι εάν θα μπει λουκέτο στο ΠΑΣΟΚ ή εάν θα παραμείνει μία μικρή, πλην ικανή, ομάδα (υπό τον Κ. Σκανδαλίδη, για παράδειγμα…) που θα παραλάβει τα κλειδιά για να δώσει τη μάχη της επιβίωσης – έστω και ως μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης.

Ένα άλλο είναι η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ: Μέχρι στιγμής συνεχίζεται η ανοδική (δημοσκοπικά) πορεία του και μένει να καταγραφούν τυχόν κέρδη από την προσχώρηση πρώην κορυφαίων ή επωνύμων της Ιπποκράτους – βλέπε Λούκα Κατσέλη ή Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.

Πολλά θα κριθούν από το αν θα μετασχηματισθεί επιτυχώς σε ενιαίο κόμμα, κυβερνητικών προδιαγραφών, καθώς στην αρχή αυτής της προσπάθειας άρχισαν να εκδηλώνονται οι πρώτες αντιδράσεις από τη λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» των Π. Λαφαζάνη και άλλων.

Στον αντίποδα όλων αυτών αναδύεται ως «πόλος» η Χρυσή Αυγή, η οποία βρέθηκε ήδη στη δημοσκοπική τρίτη θέση. Ο αντίλογος, εν προκειμένω, είναι ότι «η ΧΑ τρέφεται από την κρίση», οπότε «θα ξεφουσκώσει όσο μπαίνουμε σε τροχιά ανάπτυξης». Το «όσο» με το «εάν» ωστόσο απέχουν δραματικά…
capital.gr