Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Ιανουαρίου

Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Χοζεβίτης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ίερομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Διάκονος και ΕΛΛΑΔΙΟΣ ο λαϊκός
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΕΑΣ ο ‘Ελαμίτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κων/πολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Οσιομάρτυρας
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο “Εγκλειστος
ΜΝΗΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΕΡΙΝΟΣ
Αναλυτικά
Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ
Στην Καρθαγένη της Αφρικής, εκεί όπου ο ήλιος ρίχνει τις πιο καυτές ακτίνες του και ή ασιτία δέρνει αλύπητα ακόμα και σήμερα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, γεννήθηκε ή Αγία Δομνίκη. Όταν έφτασε σε νεαρή ηλικία, για προσωπικούς λόγους έρχεται στην Κωνσταντινούπολη, το 384, μαζί με άλλες σαράντα συνομήλικες. Τότε αυτοκράτορας ‘ ήταν ο Μέγας Θεοδόσιος και Πατριάρχης ο Νεκτάριος. Μόλις γνωρίζει τη Δομνίκη ο Πατριάρχης, διακρίνει τις αγνές της προθέσεις και αμέσως τη βαπτίζει και μετά την κάνει μοναχή. Στη χριστιανική μοναχική ζωή διακρίνεται νωρίς ή Αγία για την πίστη της, το ζήλο, την αφοσίωση της στη φιλανθρωπία και, προπάντων, για την αγνότητα της ψυχής της, αποδεικνύοντας και αυτή με τη ζωή της τα λόγια του Κυρίου μας στους μαθητές Του και, κατ’ επέκταση, σε όσους Τον ακολουθούν: “Σεις τώρα είσθε καθαροί. Και σας έχει καθαρίσει ο λόγος της αληθείας, πού σας έχω πει και διδάξει”1. Ή ηθική καθαρότητα της Αγίας Δομνίκης, συνδυασμένη με την αξιοθαύμαστη ταπεινοφροσύνη της, είχε τέτοια απήχηση στη συνείδηση της Εκκλησίας μας, ώστε να την κατατάξει στο χορό των Αγίων της. 1. Ευαγγέλιο Ιωάννου ιε’ 3
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Αγάπη τή κρείττονι, καταυγασθείσα τον νουν, ασκήσει εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε όθεν Μοναζουοών σε, όδηγόν φωτοφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης, δια βίου και λόγου. Ω πρέσβευε θεοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Χοζεβίτης
Ό όσιος Γεώργιος γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Κύπρου από γονείς ευσεβείς. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό πού τον έλεγαν Ηρακλείδη. Αυτός λοιπόν, όταν ακόμα ζούσαν οί γονείς τους, πήγε στους αγίους τόπους για να προσκυνήσει. Αφού προσκύνησε, κατόπιν πήγε στη Λαύρα του Καλαμώνας και εκεί έγινε μοναχός. ο δε Γεώργιος παρέμεινε κοντά στους γονείς του. Αργότερα πέθαναν οι γονείς του και ο Γεώργιος έμεινε ορφανός. Τότε τον παρέλαβε μαζί με την κληρονομιά του ο θείος του, πού είχε μια μοναχοκόρη και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του. ο Γεώργιος όμως δεν ήθελε να παντρευτεί και έφυγε στον άλλο του θείο, πού ήταν ηγούμενος σ’ ένα Μοναστήρι. Άλλ’ επειδή ο προηγούμενος θείος του πίεζε τον αδελφό του ηγούμενο ν’ αφήσει τον Γεώργιο να φύγει από το μοναστήρι, ο Γεώργιος έφυγε κι από ‘κει και πήγε στον αδελφό του Ηρακλείδη στη Λαύρα του Καλαμώνος. Άλλ’ επειδή ήταν νεαρός τον οδήγησε στη Μονή της Ύπεραγίας Θεοτόκου, την λεγόμενη Χοζεβά. Εκεί πλέον ο Γεώργιος αφού έγινε μοναχός, έζησε αυστηρά ασκητική μοναχική ζωή. Ή φήμη της αρετής του ήταν μεγάλη και τα άγια έργα του δίδαξαν πολλούς. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Γεωργήσας τον λόγον Πάτερ της χάριτος, δικαιοσύνης έδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, ως την ένθεον ζωήν αϊρετισάμενος, όθεν της δόξης κοινωνός, ανεδείχθης του Χριστού, Γεώργιε θεοφόρε’ ώ και πρεσβεύεις άπαύστως, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Περισσότερα στο αφιέρωμα για τους Κυπρίους Αγίους
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Μαρτύρησαν στις αρχές του 4ου αιώνα επί Διοκλητισνού και Μαρκιανού διοικητή Αιγύπτου (290). ο Ίουλιανός ήταν από την ‘Αντινούπολη της Μέσης Αιγύπτου. ο γάμος του με τή Βασίλισσα (έτσι ονομαζόταν ή γυναίκα του) δεν τους έδωσε παιδί. Άλλα παιδιά τους θεωρούσαν τα φτωχά και τα ορφανά. Όταν το 303 κηρύχτηκε διωγμός κατά των χριστιανών, ο Ιουλιανός και ή Βασίλισσα για να αποφύγουν την ειδωλολατρική βία, πήγαν, ο μεν σε ανδρικό μοναστήρι, ή δε σε γυναικείο. Άλλ’ ή σκληρή δίωξη από τον ειδωλολάτρη διοικητή της Αιγύπτου Μαρκιανό, έφτασε μέχρι αυτά τα μοναστήρια. Τότε ο Ιουλιανός συνελήφθη και ιδιαίτερα αυτός βασανίστηκε σκληρά. ο γιος όμως του Μαρκιανού, Κέλσιος, πού σεβόταν τους χριστιανούς, είπε στον πατέρα του να πάψει τα σκληρά βασανιστήρια. Εκείνος αρνήθηκε. Και ο Κέλσιος τότε ομολόγησε τον Χριστό, με αποτέλεσμα να τον θανατώσει ο ίδιος ο πατέρας του. Λίγο αργότερα, μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια, παρέδιδαν στον στεφανοδότη Χριστό τις ψυχές τους ο Ιουλιανός και ή σύζυγος του Βασίλισσα. Μαζί τους δε και ένας ιερέας ονόματι Αντώνιος, καθώς και κάποιος από τους Δήμιους, αλλά και άλλοι πολλοί άνδρες. Επίσης και κάποιος εκ νεκρών αναστάς Αναστάσιος και 20 Στρατιώτες. Ή μνήμη όλων των πιο πάνω Αγίων, άγνωστο γιατί, επαναλαμβάνεται και την 21 η Ιουνίου.
Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Ή Αγία αυτή ήταν σύζυγος του ηγεμόνα πού θανάτωσε τον “Αγιο Ιουλιανό και μητέρα του Αγ. Κελσίου. Πίστεψε στον Χριστό από τα θαύματα πού έγιναν κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ίερομάρτυρας
Μαρτύρησε και αυτός στο διωγμό του Διοκλητιανοϋ κατά της Εκκλησίας. Ήταν Ιερέας στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και έσπειρε τον καλό σπόρο στην πόλη/Όταν οί ναοί του Χρίστου κλείστηκαν, αυτός έκανε θεία λειτουργία σ’ ένα μυστικό ευκτήριο οίκο. Καταγγέλθηκε, αρνήθηκε την αναγνώριση των διαταγμάτων του διωγμού και έμεινε σταθερός στην ομολογία του Χρίστου. ο διοικητής Ούρβανός (298) διέταξε τη φυλάκιση του. Όταν ξαναδήλωσε την πίστη του, μαστιγώθηκε σκληρά. Κατόπιν ξερίζωσαν τα νύχια από τα χέρια και τα πόδια του και έπειτα άνοιξαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια, και τις πληγές έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες από ρητίνη. Άλλ’ ο Καρτέριος ύπέμεινε νικηφόρα, εφαρμόζοντας το λόγο του απ. Παύλου: “τίς υμάς χωρίσει από του Χριστού; θλίψις ή κίνδυνος ή μάχαιρα;” (Ρώμ. η’ 35). Και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Διάκονος και ΕΛΛΑΔΙΟΣ ο λαϊκός
Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες ήταν από τη Λιβύη. Συνελήφθησαν διότι ομολογούσαν τον Χριστό και οδηγήθηκαν στον ανθύπατο και άρχοντα της Λιβύης, Επειδή επέμεναν στην πίστη του Χριστού, τους καταξέσχισαν και έτσι παρέδωσαν οί “Αγιοι τίς ψυχές τους στα χέρια του Θεού και ανέβηκαν νικηφόροι στα ουράνια.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ
Από τους λόγιους και πολύπειρους ασκητές της ερήμου, πού σοφά αποφθέγματα τους βρίσκονται στο Γεροντικό. Απεβίωσε ειρηνικά. ο Οσιος Αγαθών είναι εκείνος περί του οποίου γράφεται εν τω Γεροντικώ, ότι άκούοντες τινές, ότι έχει μεγάλην διάκρισιν, ηθέλησαν να τον δοκιμάσωσιν αν όργίζηται όθεν είπον εις αυτόν “Σύ είσαι ο Αγαθών; άκούομεν ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος”. ο δε Οσιος είπε” “Ναι, ούτως έχει ή αλήθεια”. Πάλιν είπον “Σύ είσαι ο Αγαθών, ο φλύαρος και κατάλαλος;”. ο όσιος όπεκρίθη’ “Ναί, εγώ είμαι”, Οι δε πάλιν είπον “Σύ είσαι ο Αγαθών ο αιρετικός;” ο όσιος άπεκρίθη· “Δεν είμαι αιρετικός”. Εκείνοι δε παρεκάλεσαν αυτόν λέγοντες· “Διατί τάς μεν αλλάς ύβρεις εδέχθης, ταύτην όμως δεν έβάστασας;” Άπεκρίθη ο γέρων “Έκείνας μεν έδέχθην, διότι είναι όφελος εις την ψυχήν μου, το δε αιρετικός είναι χωρισμός από του Θεού και δια τούτο δεν το έδέχθην”. Οί δε άκούσαντες έθαύμασαν την διάκρισιν του και άπηλθον ώφεληθέντες.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Ή πατριαρχεία του διήρκησε από το 705 μέχρι το 711. Τα χρόνια εκείνα τάραζαν την Εκκλησία και το Κράτος οί αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού και του Μονοθελητισμού, παρόλο πού είχαν καταδικασθεί από την Δ’ και ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδο. ΟΊ οπαδοί των αιρέσεων αυτών ήταν πάρα πολλοί στη Συρία, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία, και βοήθησαν τους Άραβες στην κατάκτηση των χωρών αυτών και την απόσπαση τους από το Βυζάντιο. Ενώ όμως ή ανάκτηση τους ήταν αδύνατη, υπήρχε μερίδα – κυρίως αιρετικών ανθρώπων, πού επέμενε ότι ήταν δυνατό να ανακτηθούν οι χώρες εκείνες, εάν το Βυζάντιο καταργούσε τις δυσμενείς για Μονοφυσίτες και Μονοθελήτες αποφάσεις της Δ’ και ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου. Πράγμα πού δυστυχώς συνέβη από τον αυτοκράτορα Φιλιππικό. ο Πατριάρχης Κύρος αντιστάθηκε σθεναρά στη διαταγή του αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα αυτός να τον έκθρονήσει και να τον κλείσει στη Μονή της Χώρας. Εκεί ο Κύρος πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με ήσυχη τη συνείδηση ότι περιφρόνησε την απειλή του άσεβους αυτοκράτορα, δέχθηκε το διωγμό του και ήταν έτοιμος να δεχθεί και το θάνατο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Γεννήθηκε στη Σεβάστεια της Αρμενίας, όπου και εκπαιδεύτηκε. Όταν πήγε στην Κων/πολη, έγινε κληρικός της εκεί Αρχιεπισκοπής. Ή μόρφωση του ήταν μέτρια, πολλή όμως ήταν ή φιλοτιμία και ο κόπος του στο να μελετά για να μπορεί να κηρύττει. Στή ζωή του ήταν ασκητικός αλλά συγχρόνως και κοινωνικός τύπος. Στήν Αρχιεπισκοπή Κων/πόλεως διαδέχτηκε τον αποθανόντα – κατά το μήνα Όκτώβριο του 405 – ‘Αρσάκιο. Ή εκλογή του έγινε στα τέλη του 405 ή αρχές του 406. Επί της πατριαρχείας του έγιναν τα έξης: Το 415 έγιναν τα εγκαινια του – πυρποληθέντος το 404 – ναού της Αγίας Σόφίας. Το 421 βάπτισε την περίφημη Άθηναΐδα, κόρη του Αθηναίου σοφιστή Λεοντίου, αφού τη μετονόμασε σε Ευδοκία και κατόπιν ευλόγησε τους γάμους της με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β’. Υπήρξε μεγάλος ευεργέτης των φτωχών. Εργάστηκε εναντίον των δεισιδαιμονιών. Με την μετριοπάθεια και την αγαθότητα του κέρδισε πολλούς σχισματικούς και αιρετικούς. Το 422 έγραψε στα Δίπτυχα της Εκκλησίας τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο Αττικός πέθανε ειρηνικά το 425, πατριάρχευσε 20 χρόνια.
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΕΑΣ ο Ελαμίτης
Ένας από τους προφήτες πού το βιβλίο του χάθηκε, όπως μαθαίνουμε από το Β’ Παραλειπομένων (κβ’ 15): “και λόγοι Ροβοάμ οί πρώτοι ουκ ιδού γεγραμμένοι εν τοις λόγοις Σαμέου του προφήτου;”. Αυτός επίσης εμπόδισε τον Ροβοάμ, γιο του Σολομώντα, να κινήσει πόλεμο κατά των δώδεκα φυλών για την προστασία τους (Γ’ Βασιλ. κεφ. ιβ’ ).
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας
Ή μνήμη του αναγράφεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ. 55.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κων/πολης
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του Μανουήλ του Παλαιολόγου. Ήταν Εβραίος και έγινε χριστιανός με πολλή αρετή, σύνεση και ευφράδεια λόγου. Νέος στην ηλικία πήγε στο Άγιο Όρος, όπου εκάρη μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου. Αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα και πνευματικός του αυτοκράτορα, πού του έδωσε το αξίωμα του μεγάλου Πρωτο-σύγκελλου. Απεβίωσε στη Χάλκη από μία θανατηφόρα αρρώστια στις 7 Ιανουαρίου 1431 μ.Χ. Ακολουθία του βρίσκεται σε κάποιο Κώδικα του Καΐρου, πού δημοσίευσε ο Κεραμεύς.
Τη μετά τα Θεοφάνεια πρώτη Κυριακή: Μνήμην επιτελούμεν εν τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης και Πέλλης, των αγίων Παρθενομαρτύρων Νεολλίνας, Δομνίνας και Παρθένας της Εδεσσαίας (1373/5).
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Οσιομάρτυρας,
ό θαυματουργός (Ρώσος + 1094).
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
Ηγούμενος Μονής Αγίας Σκέπης (Ρώσος + 1609).
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Έγκλειστος
(Ρώσος + 14ος αι.)·
ΜΝΗΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Την 2η Κυριακή Ιανουαρίου, ή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με απόφαση της την 4η Σεπτεμβρίου 1998, καθόρισε την μνήμη και τιμή της οικογενείας του Μ. Βασιλείου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΕΡΙΝΟΣ
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο Ή εν “Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη” του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. Έπτάλοφος”, Αθήναι 1997.
Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις