Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης Πτολεμαΐδα 16-10-2018
Η εκκλησία ανέκαθεν αλλά και στις ημέρες μας, διαδραματίζει έναν σοβαρό ρόλο στις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις. Είναι ένα διαχρονικό εργαλείο που ασκεί επιρροή στους λαούς, ελέγχει, κατευθύνει και χειραγωγεί ενίοτε πολιτικούς και πολιτικές, μέσα από την κοινωνική πίεση. Ακόμα και ο Κολόμβος είχε μαζί του καθολικούς ιερείς και μοναχούς ιεραποστόλους, στα υπερατλαντικά του ταξίδια.
–Η Αρχιεπισκοπή της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αμερικής, ως παράγοντας διαμόρφωσης πολιτικών αποφάσεων (από κοινού με το ελληνικό λόμπι) στις ΗΠΑ διαδραμάτισε σημαντικά θετικό ρόλο, για την πατρίδα Ελλάδα.
Η πρώτη ελληνο-ορθόδοξη εκκλησία ιδρύθηκε και χτίστηκε το 1867 στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ. Οι έλληνες μετανάστες από την Ελλάδα και από περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως το 1918 ίδρυσαν και έχτισαν περισσότερες από 80 κοινότητες-ενορίες & εκκλησίες στις ΗΠΑ. Στις 19 Ιουνίου 1918, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε τον 1461 Νόμο που προέβλεπε την ίδρυση Αρχιεπισκοπής στην Αμερική, η οποία θα αποτελούσε μία των Επισκοπών της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος. Στην πρώτη ΚληρικολαικήΣυνέλευση ο μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος με την υποστήριξη του Ελευθερίου Βενιζέλου στις 15/9/1921 επισημοποίησε την ίδρυση «Συνοδικής Επιτροπείας» η οποία αποφάσισε να ζητήσει από «το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως να πιστοποιήσηκατά τρόπον σαφή και ανεπίδεκτον παρερμηνείας, ότι η κανονική αρχή των εν Αμερική Ελληνικών Εκκλησιών, μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου εν κανονική επικοινωνία διατελούσα, είναι ο Μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος και ο βοηθός Αυτού, επίσκοπος Ροδοστόλου Αλέξανδρος». Και το Πατριαρχείο το έπραξε. Αμέσως μετά και σε δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κων/πολη, με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη 1/14 Μαρτίου 1922 αποφάσισε και ακύρωσε τον Πατριαρχικό Τόμο 8/14.08.1918 (που παραχωρούσε στην Εκκλησία της Ελλάδος την αποκλειστική εκκλησιαστική ευθύνη για τους απόδημους έλληνες χριστιανούς) και επανέφερε την ”ελληνόφωνη διασπορά” κάτω από την ”πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου”. Μαύρα σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους και το 1998 από την οργάνωση «Ορθόδοξων Χριστιανών Λαϊκών» (OCL) που έχει ταχθεί δημόσια υπέρ μια αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας της Αμερικής. Η κρίση σύμφωνα με πληροφορίες ανάμεσα στις δυο εκκλησίες είναι προ των πυλών, απόρροια των κακών σχέσεων Βαρθολομαίου και Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου(που δέχεται πιέσεις για παραίτηση) με βασική αιτίατα οικονομικά ….
–Για πολλούς αιώνες οι Ορθοδοξία αποτελούσε έναν σημαντικό συνεκτικό κρίκο ανάμεσα στους λαούς Ρωσίας-Ελλάδας και την συμπόρευση σε σημαντικά θέματα των κυβερνήσεών τους.
Με την απόφαση της συνεδρίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/λεως 11 Οκτωβρίου 2018 η Ορθοδοξία μπαίνει πάλι σ’ έναν απρόβλεπτου αποτελέσματος κύκλο εσωστρέφειας, αφού αναγνωρίζει ως αυτοκέφαλη την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία που υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας και την Ουκρανική Αυτοκέφαλη Εκκλησία που αποσπάστηκε από τη Ρωσική τον Β.Π.Π. Σε αντίθεση με τη θέση του Πατριαρχείου Κων/λεως το 1992 και το 1997 που δήλωνε ότι «δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τους σχισματικούς». Αλλαγή θέσης καθαρά για πολιτικούς λόγους (ΗΠΑ στηρίζουμε την Ανεξάρτητη Ουκρανική Εκκλησία)σύμφωνα με την Μόσχα, η οποία διέκοψε τους δεσμούς της με το Φανάρι, παρά τη συνέχιση μνημόνευσης του Πατριάρχη Κύριλλου.Το Πατρ. της Μόσχας κατηγόρησε τον Πατρ. Βαρθολομαίο ότι ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή παίρνοντας μια καταστροφική απόφαση για το ίδιο το Φανάρι και την Οικουμενική Ορθοδοξία και άνοιξε το δρόμο σε κάτι τρομερό!
Περίεργες έως Ανησυχητικές είναι και οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της Ρωσίας και επιστήθιου φίλου του προέδρου Πούτιν Σργκέι Στεπάσιν στο Γερμανικό περιοδικό Der Spiegel (μετά την απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα), περί ανεξαρτησίας του Αγίου Όρους . “Ο Άθως δεν θα έπρεπε να απασχολεί καθόλου την Ελλάδα. Θα έπρεπε να αποτελεί ανεξάρτητη κρατική οντότητα, όπως το Βατικανό».
Η απελευθέρωση του Αγίου Όρους έγινε από το Ελληνικό Ναυτικό 2/11/1912 Μετά την αρχική νομική αβεβαιότητα, διαδοχικές διεθνείς συνθήκες και τελικώς αυτή των Σεβρών (Αύγουστος 1920) αναγνώρισε την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας στο Άγιον Όρος και την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να αναγνωρίζει και να διατηρεί τα προνόμια και τις ελευθερίες των μη μοναστικών κοινοτήτων.
–Στην Ελλάδα το Δ΄ τμήμα του Σ.τ.Ε. με την απόφαση 1999/18 έληξε υπέρ του Οικ. Πατρ. Κων/λεως και κατά της Αρχιεπισκοπής Αθηνών τη δικαστική διαμάχη για τη Μονή στο κτήμα Προμπονά στα Άνω Πατήσια. Έτσι δεν απαιτείται η άδεια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών για τη λειτουργία των ναών του Προμπονά. Γεγονός που αποτέλεσε την αιτία ακύρωσης της συνάντησης Ιερώνυμου-Βαρθολομαίου.
Προ ολίγων ημερών η εφημερίδα «Εστία» βασιζόμενη σε πληροφορίες από πηγές της στην Μακεδονία και ιδίως στο νομό Πέλλης αποκάλυψε (γράφει η «Εστία»): Ο γνωστός φιλοσκοπιανός ιερεύς παπα–Τσαρκνιάς έχει αποταθεί στις ελληνικές αρχές και καταθέτει εντός των ημερών αίτηση για την ίδρυση «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» με έδρα την Αριδαία. Εκκλησίας που δεν θα υπάγεται στην αρμοδιότητα της Εκκλησία της Ελλάδος. Έρεισμα στο νόμο για να προχωρήσει σε αυτή την προκλητική κίνησή του – η οποία αποτελεί προοίμιο για την μελλοντική έγερση ζητήματος «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα». Ο κ Τσαρκνιάς βρήκε πρώτον στη συνθήκη των Πρεσπών, που δίδει τη δυνατότητα στον «ανεπίσημο τομέα» να ονομάζεται «μακεδονικός» άνευ αδείας και δεύτερον στην απόφαση του Σ.τ.Ε. για τον Προμπονά που χάριν του Οικουμενικού Πατριαρχείου ποτίζει και τις …. γλάστρες. Αν δεν χρειάζεται το Οικ. Πατριαρχείο άδεια από την Ελλαδική Εκκλησία, για να ιδρύσει ναό στο κέντρο των Αθηνών, γιατί πρέπει να ζητεί και ο παπα–Τσαρκνιάς για να ιδρύσει «μακεδονική εκκλησία» στην Αριδαία; Ιδού το ολέθριο λάθος των δικαστών ……. Ενδεχόμενη αναγνώριση από την Ελλάδα της «μακεδονικής εθνότητας & γλώσσας» θα δημιουργήσει πιθανότατα μια δεύτερη εθνική μειονότητα (μετά την Μουσουλμανική), τη «μακεδονική», ένα σενάριο με οδυνηρές διαστάσεις ….
Αξίζει να αναφερθεί επίσης η θέση της σχισματικής εκκλησία των Σκοπίων να παραμείνει το όνομα της χώρας και της εκκλησίας Μακεδονία. Δεν αποποιούμαστε το προσωνύμιο «Μακεδονική». Ζητήσαμε από τον Οικ. Πατριάρχη την αναγνώριση του αυτοκεφάλου της εκκλησίας μας….
Για την ιστορική αλήθεια η βασικές διαφορές Εκκλησίας της Ελλάδας και Οικουμενικού πατριαρχείου είναι: Πρώτος στόχος του Οικ. Πατριαρχείου να επαναφέρει το παλαιό καθεστώς διοίκησης στις εκκλησιαστικές επαρχίες της Βορείου Ελλάδας (Νέες Χώρες) που του στέρησαν κυρίως μια πηγή οικονομικής στήριξης. Ο δεύτερος και πιο μακροπρόθεσμος στόχος είναι η άρση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Ελλάδας. Οι στόχοι αυτοί ήταν αιτία σύγκρουσης και των ανυποχώρητων Μακαριστών Αρχιεπισκόπων Σεραφείμ και Χριστόδουλου με τον Οικουμενικό θρόνο.
–Απευθυνόμενος στην ΠΓΔΜ σε δημόσια ομιλία του (Κέρκυρα 6/9/18) ο Π.τ.Δ. Προκόπης Παυλόπουλος είπε: Η επίλυση του ζητήματος του ονόματος σύμφωνα με την Ιστορία και με το διεθνές δίκαιο….. Να είσθε βέβαιοι ότι σε αυτά τα (εθνικά) θέματα, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές που μπορεί να υπάρχουν και που είναι θεμιτές σε μια πραγματική Δημοκρατία, όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις θα μείνουν έως το τέλος ενωμένες. Γιατί εμείς, οι Έλληνες, ξέρουμε πως ό,τισημαντικό δημιουργήσαμε το πετύχαμε ενωμένοι. Ξέρουμε το κόστος του διχασμού, ξέρουμε ότι μας στοίχισε ακόμη και κομμάτια του εθνικού μας κορμού. Και δεν είμαστε διατεθειμένοι, σας διαβεβαιώνω, να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος.
Όλα τα πάρα πάνω μας θυμίζουν κάποια γεγονότα του χθες που συνδέονται με το σήμερα και έχουν μεγάλη σημασία για τον ελληνισμό και την ορθοδοξία. Πολιτική, Θρησκευτική, Δικαστική εξουσία ενωμένοι σαν μια γροθιά με τον κυρίαρχο ελληνικό λαό, να πορευθούν στον κοινό δρόμο που οδηγεί αποκλειστικά στο εθνικό συμφέρον. Η ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι μια ανυπέρβλητη αξία, για την οποίαν οφείλουν να αγωνίζονται όλες οι εκκλησίες και οι προκαθήμενοί τους. Είναι ο μονόδρομος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας !!!