ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΘΕΣΕ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ
Ναύπλιο, 1.2.2019
Σεβασμιώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Κύριοι Βουλευτές,
Κύριε Δήμαρχε,
Κύριοι Εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού,
Είπατε, κύριε Δήμαρχε, ότι τιμώ το Ναύπλιο με το να βρίσκομαι εδώ. Χωρίς να θέλω, ούτε κατ’ελάχιστο, ν’ ανταποδώσω αυτό που είπατε θα σας πω την αλήθεια: Εσείς με τιμάτε με το ναβρίσκομαι μαζί σας. Και με τιμάτε για τον λόγο ότι όποτε βρίσκομαι στο Ναύπλιο – σας το έχω πει και το αισθάνομαι, το βλέπετε άλλωστε, ο άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να κρυφθεί, το βλέπετε στο πρόσωπό μου και στην ψυχή μου – παίρνω δύναμη και διδάσκομαι. Γι’αυτό βρίσκομαι και σήμερα εδώ μαζί σας. Είσθε τυχεροί, πραγματικά, που ζείτε σ’αυτή την Πόλη. Την Πόλη της Ιστορίας, την Πόλη του Πολιτισμού, την Πόλη της γαλήνης και της αρμονίας, όπου ο άνθρωπος μπορεί να νοιώσει τι σημαίνει σκέψη και τι σημαίνει περίσκεψη μαζί.
Σπάνια θα δει κανείς στον Τόπο μας άλλο χώρο όπου συνεχώς μπορεί να διδάσκεται. Να διδάσκεται για το πόσο μεγάλα πράγματα μπορούμε να κάνουμε εμείς, οι Έλληνες, αλλά και πόσο μπορούμε εύκολα να κάνουμε λάθη. Αλλά και πόσο τα λάθη αυτά στοιχίζουν! Αν αναλογισθούμε από πού ξεκινάει και πού φθάνει αυτή η περιοχή και ποια είναι τα μηνύματα που αναβλύζουν εύκολα μπορεί να το αντιληφθεί. Όταν ζούμε σ’ έναν τόπο, ξέρετε, συνεχώς,παθαίνουμε ένα είδος μιθριδατισμού. Και είναι κρίμα. Εσείς έχετε το προνόμιο να ζείτε στην περιοχή αυτή αλλά να μην έχετε ξεχάσει. Να μην έχετε ξεχάσει τι σημαίνουν για τους Έλληνες οι Μυκήνες, οι Ατρείδες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τι σημαίνουν οι φυλακές του Ναυπλίου, ο Κολοκοτρώνης, η δολοφονία του Καποδίστρια. Υπό αυτά τα δεδομένα εδώ καταλαβαίνουμε εμείς, οι Έλληνες, τι μπορούμε να κάνουμε, τι έχουμε κάνει στους δύσκολους καιρούς και τι άλλο, με την στρατηγική θέση που έχει η Χώρα μας, μπορούμε να πετύχουμε.
Αλλά σας παρακαλώ πολύ να θυμηθούμε και τα λάθη μας, ιδίως εδώ. Γιατί έχουμε ζήσει εδώ στιγμές διχασμού σε κρίσιμες ώρες που τόσο στοίχισαν, από την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη που σήμανε έναν άλλο εμφύλιο πόλεμο ως την ειδεχθή δολοφονία του Καποδίστρια, του Πρώτου Κυβερνήτη. Ο οποίος μας άφησε, και με την δολοφονία του ακόμη, μια μεγάλη παρακαταθήκη. Την παρακαταθήκη της ενότητας μπροστά στα μεγάλα και τα σημαντικά.
Το ξαναλέω, όπως το είπα και το πρωί στην δήλωση μπροστά από την Εκκλησία. Aς θυμηθούμε, για ό,τι είμαστε περήφανοι σ’ αυτό τον Tόπο, το κάναμε ενωμένοι και μάλιστα υπό συνθήκες αρραγούς ενότητας. Και όποτε ηττηθήκαμε ιστορικά, ηττηθήκαμε υπό συνθήκες διχόνοιας και διχασμού. Και αυτό πρέπει να το συλλογισθούμε ιδίως αυτές τις ώρες. Να σκεφθούμε τι σημαίνει η Ελλάδα μας, με αυτή, το τονίζω, την γεωστρατηγική θέση που έχουμε, με αυτή την εκτίμηση που υπάρχει διεθνώς, σε αυτή την Χώρα, που είναι Ευρωπαϊκή χώρα και το απέδειξε. Γιατί με θυσίες έμεινε Ευρωπαϊκή, και είναι συνειδητοποιημένη Ευρωπαϊκή χώρα, όταν άλλοι χωρίς θυσίες εγκαταλείπουν την Ευρώπη. Αυτό σημαίνει πολλά για την Ελλάδα. Και καθένας, στο μέτρο που του αναλογεί, έχει χρέος να το κατανοήσει.
Είπατε, κύριε Δήμαρχε, ότι σήμερα έχω μεγάλο ποσοστό εξουσίας στα χέρια μου. Καμιά εξουσία δεν έχω. Έχω τις αρμοδιότητες που ορίζει το Σύνταγμα, τις αρμοδιότητες που τις ασκώ όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά όπως επιβάλλουν και οι περιστάσεις. Γιατί αυτό σημαίνει ο ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλά, κύριε Δήμαρχε, η πραγματική μου δύναμη είστε εσείς, όλος αυτός ο κόσμος ο οποίος έχει σταθεί όρθιος. Κατάφερε να περάσει όλη αυτή την κρίση χωρίς να έχουμε ρήξη του κοινωνικού ιστού και αυτό είναι η δύναμη του Ελληνικού Λαού. Η δύναμη που την μεταλαμπαδεύει στους πολιτικούς του, αλλά και εκείνοι οφείλουν, μέσα από αυτήν την μετάγγιση δύναμης, να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Έτσι αισθάνομαι σήμερα μαζί σας. Αυτό ήθελα να τονίσω.
Να ευχαριστήσω την Εκκλησία που είναι εδώ. Γιατί στις κρίσιμες ώρες – όπως το έχω πει – τούτος ο Τόπος στάθηκε όρθιος και δεν υπήρξε ρήξη του κοινωνικού ιστού επειδήλειτούργησαν κατά βάση δύο θεσμοί: Η Οικογένεια και η Εκκλησία. Και θέλω να σας πω, Σεβασμιώτατε και Σεβασμιώτατοι – και το πιστεύω βαθιά – σας παρακαλώ θερμά, σας παρακαλούμε θερμά και οι πιστοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας και εκείνοι που δεν πιστεύουν αλλά που είναι πραγματικοί Έλληνες μες στην ψυχή τους να διδάξετε την Αγάπη και την Ενότητα με τον τρόπο σας. Και μάλιστα είστε οι πρώτοι που πρέπει να το διδάξετε. Μην ξεχνάτε τις ρήσεις του Αποστόλου Παύλου σχετικά με την Αγάπη. Αυτές οι ρήσεις πρέπει να είναι πραγματικό «Ευαγγέλιο» και για την ίδια την Εκκλησία αυτές τις ώρες. Το έχουμε ανάγκη όλοι, το τονίζω, πιστοί και μη πιστοί όταν με βάση την Ιστορία μας όλοι αναγνωρίζουμε ποιος ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας και ποιος πρέπει να είναι και αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Το Ποίμνιο θα το αναγνωρίσει. Αλλά και οι Θρησκευτικοί Ταγοί πρέπει και εκείνοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων για να τραβήξουμε όλοι μαζί μπροστά. Σας ευχαριστώ πολύ.–