Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΚΥΛΑΣ και ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ οι Απόστολοι
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΑΜΗΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ κτήτορας της Μονής Χιλιανταρίου Αγίου Όρους
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΪΟΥΜΑΣ
Μνήμη εγκαινίων ιερού ναού Θεοτόκου και της αγίας ισαποστόλου Θέκλης
Τη πρώτη Κυριακή μετά την 13ην του παρόντος μηνός εορτάζεται εν Αρχαία Κορίνθω, ή μνήμη των συνεργατών του αποστόλου Παύλου Τιτίου- Ιούστου, Χλόης και Κρίσπου.
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ
Ό Μαρτινιανός έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του μικρού, στις αρχές του Ε’ μ.Χ. αιώνα. Καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης και από μικρός έτρεφε στην ψυχή του, ακοίμητη τη φλόγα της ευσέβειας. Θέλοντας δε να αφοσιωθεί στην ερημική ζωή, έστησε τη σκήτη του στα όρια του όρους Κιβωτού, όπου απλωνόταν κατάλληλη έρημος για την καλλιέργεια του ησυχαστικού βίου. Εκεί περνούσε τον καιρό του με προσευχή, μελέτη, εργασία και άσκηση. Ή φήμη της ευσέβειας και της αρετής του, δεν άργησε να φθάσει σ’ όλη τη γύρω περιοχή και να φέρει στο κελί του πλήθη μετανοούντων και δυστυχισμένων, πού ζητούσαν τις συμβουλές και την παρηγοριά του. Μεταξύ των άλλων έρχονταν και γυναίκες και κόρες, ζητώντας στήριγμα κατά των καταιγίδων και ασπίδα κατά των πειρασμών της ζωής. ο Μαρτινιανός, κάνοντας το έργο του πνευματικού, πήγε σε πολλά μέρη. Τελικά κατέληξε σ’ ένα ησυχαστήριο έξω από την Αθήνα. Συχνά δε έλεγε τα λόγια των αποστόλων Πέτρου και Παύλου: ότι ο Διάβολος περιέρχεται σα θηρίο και ζητά ποιόν να καταπιεί. Οφείλουμε λοιπόν να προφυλαγώμαστε από τις επιθέσεις του, έτοιμοι πάντοτε για να τον αποκρούσομε. Πέθανε σε βαθιά γεράματα στο έρημητήριό του.
Απολυτίκιο. τΗχος πλ. δ’.
Την φλόγα των πειρασμών, δακρύων τοίς όχετοίς, έναπέσβεσας μακάριε, και της θαλάσσης τα κύματα, και των θηρών τα όρμήματα, χαλινώσας, έκραύχαζες· Δεδοξασμένος ει Παντοδύναμε, πυρός και ζάλης ο σώσας με.
0Ι ΑΓΙΟΙ ΑΚΥΛΑΣ και ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ οι Απόστολοι
Ήταν ζευγάρι Ιουδαίων από τον Πόντο, σκηνοποιοί και οι δύο στο επάγγελμα. Κατοικούσαν στην Κόρινθο, εξασκούσαν το επάγγελμα τους και είχαν ζωή ευσεβέστατη. Ή θερμή φιλοξενία τους στον Απόστολο των Εθνών και ομότεχνο τους Παύλο, όταν αυτός ήλθε στην Κόρινθο, έμεινε παροιμιώδης. Μάλιστα, τον ακολούθησαν και σε διάφορες περιοδείες του, όπως στην Έφεσο. βοηθώντας αυτόν, αλλά συγχρόνως καταρτιζόμενοι από την εν Χριστώ διδασκαλία του. Τόσο πολύ είχε ενθουσιάσει τον Απ. Παύλο ή φλογερή πίστη και ή ακούραστη εργατικότητα του Ακύλα και της Πρίσκιλλας, ώστε σε μια επιστολή του εκφράζεται γι’ αυτούς ως έξης: “Χαιρετήστε εγκάρδια την Πρίσκιλλα και τον Ακύλα, πού είναι συνεργάτες μου εν Χριστώ Ιησού. Αυτοί, για να σώσουν τη ζωή μου, έβαλαν τον τράχηλο τους κάτω από το μαχαίρι και κινδύνευσαν να σφαγούν. Στους οποίους δεν είμαι μόνο εγώ ευγνώμων, αλλά και όλες οι Εκκλησίες των εθνών”1. Άλλα ή αφοσίωση και ή φιλόξενη διάθεση του ζευγαριού αυτού προς το μεγάλο εργάτη του Ευαγγελίου, Παύλο, μας θυμίζει τα λόγια του Κυρίου μας: “Ό δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου μισθόν δικαίου λήψεται”2. Δηλαδή, εκείνος πού υποδέχεται τον δίκαιο λόγω του ότι είναι δίκαιος, θα πάρει την ‘ίδια ανταμοιβή πού θα πάρει και ο δίκαιος. Και πράγματι, ο Ακύλας και ή Πρίσκιλλα εντάχθηκαν στους Αγίους της Εκκλησίας, και μάλιστα με τον τίτλο των αποστόλων.
Προς Ρωμαίους, ιστ’ 3-4.
Ευαγγέλιο Ματθαίου, Γ 40-42.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΑΜΗΣ
Αυτός έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (395-408) και καταγόταν από την πόλη Κύρου, στην οποία γεννήθηκε και ανατράφηκε ασκητικά. Έμαθε, ότι σε κάποιο χωριό του Λιβάνου, οι κάτοικοι του ήταν όλοι ειδωλολάτρες. Πήγε λοιπόν, εκεί, νοίκιασε ένα δωμάτιο και κάθισε τρεις μέρες, ενώ την τέταρτη τον κατάλαβαν ότι ήταν χριστιανός και με τη βία θέλησαν να τον διώξουν μακριά από τον τόπο τους. ‘Αλλ’ εκείνη την εποχή, πίεζαν τους κατοίκους του χωριού εκείνου οι φοροεισπράκτορες να πληρώσουν τους φόρους τους. Τότε ο Αβραάμης τους απάλλαξε, πληρώνοντας αυτός τους φόρους. ΟΙ κάτοικοι εκτίμησαν πολύ την ενέργεια αυτή του Αβραάμη, με αποτέλεσμα να γίνουν όλοι χριστιανοί, να κτίσουν Ναό στο χωριό τους και είχαν σαν ιερέα τον Όσιο. Μετά από τριετή θεάρεστη δράση, επέστρεψε στο ασκητικό του κελί, και έπειτα έγινε επίσκοπος στην πόλη των Κάρων στην Παλαιστίνη, αφού την καθάρισε από την ειδωλολατρία. Ή φήμη της αγιότητας του, έφτασε μέχρι και αυτού του βασιλιά Θεοδοσίου, πού τον κάλεσε και τον είδε αυτοπροσώπως στην Κων/πολη. Όταν απεβίωσε, με βασιλική διαταγή, ετάφηκε με μεγάλες τιμές στην πόλη των Κάρων, τη ζωή του έγραψε ο Κύρου Θεοδώρητος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
“Εζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαυρικίου (582-602) και έκανε Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας προ του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, στα χρόνια 579-607. Έζησε ζωή αγία, έκανε και πολλά θαύματα, ένα από τα όποια είναι και αυτό. Όταν ο Άγιος Λέων, επίσκοπος Ρώμης, έγραψε την πολυθρύλητη εκείνη επιστολή της Ορθοδοξίας και την έστειλε στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, πού έγινε στη Χαλκηδόνα, τη διάβασε ο Όσιος αυτός Εύλόγιος και όχι μόνο την επαίνεσε αλλά και σ’ όλους τη διακήρυξε. ο θεός θέλοντας να χαροποιήσει και τους δύο Αγίους άνδρες, έστειλε Άγγελο στον Εύλόγιο, με σχήμα Άρχιδιακόνου του Λέοντα, πού τον ευχαριστούσε διότι αποδέχτηκε την επιστολή του Λέοντα. ο Εύλόγιος συνομιλούσε με τον Άγγελο, νομίζοντας ότι συνομιλούσε με τον Άρχιδιάκονο του Πάπα Λέοντα. Όταν όμως έγινε άφαντος ο Άγγελος από μπροστά του, τότε κατάλαβε ότι ήταν Άγγελος Κυρίου και αφού ευχαρίστησε τον Θεό, παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια Του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ κτήτορας της Μονής Χιλιανταρίου Αγίου Όρους
Ήταν βασιλιάς των Σέρβων με το όνομα Στέφανος Α’ Νεμάνια και πατέρας του οσίου Σάββα, πρώτου Αρχιεπισκόπου Σερθίας (14 Ιανουαρίου). Το 1196 παραιτήθηκε από τον θρόνο και αναχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου μαζί με τον γιο του έκτισε τη Μονή Χιλιανταρίου και αφού έζησε ζωή όσια, απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ
Μαρτύρησαν με σταυρικό θάνατο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΪΟΥΜΑΣ
(Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα την 23η Ιανουαρίου σαν “Αγ. Μαϋσιμάς)
Μνήμη εγκαινίων ιερού ναού Θεοτόκου και της αγίας ισαποστόλου Θέκλης,
εν τω όρει Ποσαλέως
Τη πρώτη Κυριακή μετά την 13ην του παρόντος μηνός εορτάζεται εν Αρχαία Κορίνθω, ή μνήμη των συνεργατών του αποστόλου Παύλου Τιτίου- Ιούστου, Χλόης και Κρίσπου.